چرا نباید نسبت به درمان ADHD غفلت کرد؟
پیامدهای اختلال کم توجهی بیش فعالی درمان نشده
حدود 5 درصد از افراد دچار اختلال کم توجهی – بیش فعالی یا ADHD هستند. تعداد موارد ADHD طی بیست سال گذشته افزایش یافته که میتوان تا حدودی آن را به افزایش سطح آگاهی نسبت به این اختلال پیچیده دانست.
محققان دریافتهاند در سال 2015 تا 2016، اختلال بیش فعالی – کم توجهی در ده درصد از کودکان و نوجوانان تشخیص داده شده در حالی که این درصد در سال 1997 تا 1998، شش درصد بوده است.
هر چند افزایش میزان آگاهی چیز خوبی است؛ اما جنبهی مهم دیگر ماجرا این است که تشخیص به درستی داده شود. این روزها با توجه به دنیای شتاب زدهای که داریم و نفوذ تکنولوژی و مشغلههای جورواجور، خیلی از افراد ممکن است احساس کنند نمیتوانند تمرکز خود را حفظ کنند، اما این لزوماً دلیل نمیشود که ADHD داشته باشند.
از طرفی دیگر، تعداد زیادی از افراد هستند که واقعاً دچار اختلال کم توجهی – بیش فعالیاند؛ اما تحت درمان لازم قرار نمیگیرند. درمان ADHD شامل ترکیبی از درمان رفتاری شناختی و دارودرمانی میشود؛ اما از کجا بدانید آیا نیاز به درمان دارید یا اینکه فقط در دنیای عجول امروز گرفتار شدهاید و تنها چیزی که نیاز دارید آرامش و ریلکسیشن بیشتر است؟ چیزی که میان اختلال واقعی ADHD و یک وضعیت غیر اختلالی تفاوت ایجاد میکند این است که علائم چگونه زندگیتان را تحت تأثیر قرار میدهند.
کسی که برای تمام کردن کارهای معمولیتر خود مشکل دارد، مثلاً تمیز کردن آشپزخانه، پرداخت صورتحسابها و تکالیف مدرسه، اما به راحتی ساعتها مشغول فعالیت یا کاری میشود که برایش جذاب است، درمان مناسب میتواند به نفعش باشد. تشخیص ADHD سخت است و روانپزشک این تشخیص را بعد از اینکه ابتدا بیمار را از جهت دیگر عوارض بررسی کرد، خواهد داد.
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید. هر چند افزایش میزان آگاهی چیز خوبی است؛ اما جنبهی مهم دیگر ماجرا این است که تشخیص به درستی داده شود. این روزها با توجه به دنیای شتاب زدهای که داریم و نفوذ تکنولوژی و مشغلههای جورواجور، خیلی از افراد ممکن است احساس کنند نمیتوانند تمرکز خود را حفظ کنند، اما این لزوماً دلیل نمیشود که ADHD داشته باشند.
از طرفی دیگر، تعداد زیادی از افراد هستند که واقعاً دچار اختلال کم توجهی – بیش فعالیاند؛ اما تحت درمان لازم قرار نمیگیرند. درمان ADHD شامل ترکیبی از درمان رفتاری شناختی و دارودرمانی میشود؛ اما از کجا بدانید آیا نیاز به درمان دارید یا اینکه فقط در دنیای عجول امروز گرفتار شدهاید و تنها چیزی که نیاز دارید آرامش و ریلکسیشن بیشتر است؟ چیزی که میان اختلال واقعی ADHD و یک وضعیت غیر اختلالی تفاوت ایجاد میکند این است که علائم چگونه زندگیتان را تحت تأثیر قرار میدهند.
پزشکان چهل سال پیش فکر میکردند وقتی علائم بیش فعالی ناپدید میشود، خود اختلال نیز برطرف شده و فرد دیگر دچار مشکل نیست، اما در مورد خیلی از افراد چنین نیست؛ واقعیت این است که علامت بیش فعالی صرفاً به یک علامت دیگر تبدیل میشود که میتواند به همان اندازه دردسرساز باشد
تمرکز زیاد یا عدم تمرکز
یکی از عوارض ADHD که همیشه در موردش گفته شده و میشود، ناتوانی در تمرکز کردن برای مدت طولانی روی یک فعالیت و کارها را نیمه کاره رها کردن است. اما یک مشکل ناشناختهی دیگر در ارتباط با ADHD، تمرکز زیاد است. برخی از بیماران به روانپزشک خود میگویند که ADHD ندارند زیرا میتوانند چند ساعت متوالی بنشینند و بازی ویدیویی مورد علاقهشان را انجام بدهند؛ اما توجه، انواع گوناگونی دارد.کسی که برای تمام کردن کارهای معمولیتر خود مشکل دارد، مثلاً تمیز کردن آشپزخانه، پرداخت صورتحسابها و تکالیف مدرسه، اما به راحتی ساعتها مشغول فعالیت یا کاری میشود که برایش جذاب است، درمان مناسب میتواند به نفعش باشد. تشخیص ADHD سخت است و روانپزشک این تشخیص را بعد از اینکه ابتدا بیمار را از جهت دیگر عوارض بررسی کرد، خواهد داد.
بیتوجهی
در کلاس درس، یک کودک بیش فعال که نمونهی معمول ADHD است نمیتواند آرام بنشیند؛ اما یک علامت که اغلب نادیده گرفته میشود، بیتوجهی است. بچههای بیش فعال و کم توجه در کلاس درس مشغول رؤیاپردازی و خیالپروری میشوند. بیتوجهی که در میان دختران شایعتر است، در بیشتر موارد تشخیص ADHD، نادیده گرفته میشود زیرا این افراد دارای علائم کلاسیک اختلال کم توجهی نیستند. کم توجهی میتواند از جهت عملکرد و کارایی افراد بسیار گسترده و تأثیرگذار باشد، بنابراین یکی از انواع ADHD است.رفتارهای ناگهانی و تکانشی
همهی ما یکی از این دست افراد را در میان دوستان خود داریم: کسی که هر چه به ذهنش میرسد فوراً به زبان میآورد. هر چند گاهی این ویژگی میتواند خوب و تحسینبرانگیز باشد و مثلاً شما تصور کنید ای کاش من هم چنین شجاعتی داشتم؛ اما همین ویژگی گاهی میتواند موانعی در زندگیتان ایجاد کند و حتی در برخی موارد منجر به نتایج خطرناکی بشود. رفتارهای ناگهانی میتوانند بر زندگی شخصی و حرفهایتان اثر بگذارند، مثلاً به زبان آوردن هر آنچه در فکرتان است در شرایطی که مناسب نیست میتواند شما را به دردسر بیندازد و منجر به رفتارهای نادرست بعدی بشود.بیش فعالی
احتمالاً معروفترین و شناختهشدهترین علامت ADHD بیش فعالی است: کودکی که دورتادور کلاس درس میدود و بالا و پایین میرود. بیش فعالی، پدیدهای است که بیشترین اشتباهات نیز در درک آن صورت میگیرد. بیش فعالی یک موجودیت ساختگی یا رفتار ارادی نیست. تصور کنید شما مجبورید شش ساعت روی یک پا بایستید؛ این چیزی است که از یک کودک دچار ADHD که مجبور است به مدرسه برود و تا شش ساعت توجه خود را حفظ کند میخواهید. شما باید بدانید که بیش فعالی یک عارضهی مربوط به رشد عصبی است که دارای ریشههای ژنتیکی و بیولوژیکی میباشد که اگر درمان نشده رها شود میتواند زندگی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار داده و توانایی او برای عملکرد در مدرسه و دیگر زمینهها را مختل کند. بیشفعالی یک مسئلهی خاص و بسیار قابل توجه است و در کودکان به راحتی مورد غفلت قرار میگیرد زیرا با جنب و جوشهای طبیعی این سنین اشتباه گرفته میشود؛ اما واقعاً میتواند ناشی از اختلال ADHD باشد.بیشتر بخوانید
کودکانی که بیش از حد فعالندقرنطینهی خانگی و کودکان بیش فعال10 نکته برای بهتر خوابیدن کودکان بیشفعالسیگار والدین و بیش فعالی کودک