اگر کرونا دارید اخبار نبینید!

عطیه همتی: دقیقا ۱۲ روز است دارم با کرونا دست و پنجه نرم می‌کنم. البته نرم می‌کنیم. طوفان کرونا خانواده ما را لرزاند و به یکباره کوچک و بزرگمان را مبتلا کرد.

از این حدود ۲ هفته تنها دو روز کافی بود که یکباره متوجه شوم چقدر حجم محتواهایی که ما روزنامه نگاران و رسانه‌چی‌ها به خورد مخاطب می‌دهیم مهلک است. چقدر نمی‌فهمیم حالا که مردم مظلوم روزانه ۱۰ هزار نفرشان فقط تست ۶۰۰هزار تومانی کروناشان مثبت می‌شود و اکثریت کرونایی اصلا تست نمی‌دهند!

با چه حجم از محتوای ترسناک روبرو هستند. کاش رسانه‌ای‌ها یک سوزن به خودشان بزنند که این تعداد کرونایی که دارند در خانه نفس ‌نفس می‌زنند از دیدن این محتویات نفسشان می‌گیرد. مادربزرگ کرونایی من وقتی مجری یک برنامه پزشکی رو به پزشک و دوربین می‌‌پرسد: "چرا اکثر بیماری‌های قلبی مبتلا به کرونا می‌شوند از بین می‌روند" چه حالی می‌شود؟

ما در رسانه حسابی از اینور بوم افتاده‌ایم نه به آن روزهای اول که سلامی میکروفونش را می‌چرخاند و میپرسید: از کرونا که نمی‌ترسی؟ و ملت خوش ‌خوشان می‌گفتند نه! نه به امروز که تلویزیون برای کنترل مردم کرونا را یک غول بی‌شاخ و دم نشان می‌دهد. پرستار را می‌برد توی اتوبوس که بغض کند و زارزار گریه کند و تاکید کند که دوستش که هیچ بیماری زمینه‌ای نداشت از کرونا مُرده‌‌است.

اگرچه ما رسانه‌ای‌ها همیشه اهل افراط و تفریط بوده‌ایم در همه چی. تا روز گذشته بالا و پایین می‌پریدیم که ترامپ رای نمی‌آورد و اخبار آمریکا را فول اچ‌دی نشان می‌دادیم حالا باز خبرنگار تلویزیون میکروفون می‌چرخاند لابلای مردم که ببینید ما به هیچ ‌جایمان نیست که کی رای آورده‌است! اصلا به ما چه! مخاطب اگر به ریشمان نخندد و فحش‌مان ندهد احتراممان کرده!

عجالتا مخاطب عزیز رسانه‌های کشور ببخشید که ما مدیریت که هیچ خبرنگاری بحران هم بلد نیستیم و با اعصابت بازی می‌کنیم. ان‌شالله که تنت سلامت باشد ولی اگر زبانم لال کرونا گرفتی ما خبری‌ها را دور بریز! حالت را خرابتر می‌کنیم.