شوآف چیه و چطور شوآف نکنیم؟

گلاب نویس: قدیم‌ها خریدها رو تو پاکت کاغذی می‌ریختند. از میوه گرفته تا خشک‌بار و شیرینی. سبد هم مد بود. یادمه بی‌بی می‌گفت خوب نیست بقیه خریداتو ببینن. شاید دستشون خالی باشه و حسرت بخورن! واسه همین هروقت با مامانم می‌رفتیم خرید، اگر سبد همراهش نبود، خریدهاش رو زیر چادرش می‌گرفت.

خونه قدیمی ما دوطبقه بود. هر موقع غذا بودار بود و بوش می‌پیچید، مامان یه ظرف از غذا می‌برد می‌داد همسایه. می‌گفت بوش پیچیده، شاید دلشون بخواد!

همه‌چیزِ آداب و سنن قدیم بد نیست. مثل همین حساسیت‌ها! خیلی‌وقته دیگه حواسمون نیست. نه فقط به چنین چیزهای کوچکی، بلکه خیلی بزرگ‌تر!

تا حالا فکر کردید وقتی مدام دارید از محبت مادرتون یا پدرتون می‌نویسید، ممکنه باعث دلتنگی کسی باشید که والدینش رو از دست داده؟ یا حسرت کسی‌که پدر مادرش انقدر درگیرن که خیلی کارها رو نمی‌تونن بکنن برای فرزندشون؟

تا حالا فکر کردید ممکنه کسی با دیدن غذاهای رنگارنگ و دسرها و نوشیدنی‌های شما، هوس کنه؟ شاید باردار باشه، شاید وسعش نرسه یا شاید تو شهرشون اصلا کافه نباشه که اون غذا سرو‌ شه!

تا حالا فکر کردید وقتی لباس‌های قشنگ و زیورآلات و متعلقاتتون رو نمایش میدید، ممکنه باعث دلسردی بعضی آدم‌هایی باشید که توان خرید ندارند؟

خواسته خیلی از ما شاید نمایش دادن و جلوه‌گری چیزهای ساده زندگی‌مان نباشد، شاید نشان دادن شغل و غذا و لباس و وسایل‌ و موقعیت‌مان را ساده بدانیم و پیش خود بگوییم «این‌که چیزی نیست»، اما همین‌ها می‌تواند برای خیلی‌ها، خیلی باشد!

هر عکس و رفتاری مصداق شوآف نیست. شاید دلتان بخواهد حال خوشتان در منزل یا با یک دوست در کافه یا حین سفر را به اشتراک بگذارید و دیگران را شریک کنید. یا از شغل محبوبتان بگویید. این‌ها بد نیست، اما تمام اینها را می‌توان بدون جلوه‌گری هم نشان داد.

شاید باید به زمان مادربزرگ‌هایمان بازگردیم، به دورانی که آدم‌ها بیشتر هوای هم را داشتند و بیشتر نگران افعالشان بودند!