شکر واقعی نعمت چیست؟(پیام های آسمان هفتم)

 
درس اول پیام های آسمان هفتم ، درباره شکر گزاری از نعمتهای خداوند است. خداوند متعال این همه به بندگانش توجه دارد و بزرگترین نعمتها را در اختیار آنها قرار داده است و بندگان خدا هم باید از خداوند به خاطر این همه نعمت تشکر کنند.
 شکر نعمت ، نعمتت افزون کند            کفر نعمت از کفت بیرون  کند

در ادامه مطلب می خواهیم ببینیم شکر واقعی نعمت یعنی چی؟

همانطور که گفتیم همه بندگان باید در هر لحظه و هر زمانی از نعمتهای خداوند تشکر کنند، ولی آیا این تشکر فقط زبانی است و بنده همین قدر که به صورت زبانی الحمدولله بگوید و از خدا تشکر کند، کافی است؟

منظور از شکر واقعی نعمت این است که انسان ، نعمتهایی را که خداوند در اختیارش گذاشته در راه درست و صحیح استفاده کند و برای  نافرمانی خداوند و کارهای نادرست و حرام به کار نبرد.

امام صادق (ع) در این خصوص می‌فرمایند: شکر آن است که نعمت خدا در گناه هزینه نشود.

یکی از نعمتهایی که خداوند به انسان عطا فرموده ، توانایی اوست. انسان می تواند این توانایی را هم در  راه حق و جهاد در راه خدا استفاده کند و هم در راه های شیطانی و جهاد در جبهه ی کفر به کار ببرد.

 خداوند در قبال هر نعمتی که به انسان داده ، وسیله ای هم قرار داده تا با آن از خدا تشکر کند. مثلا پیتمبران و امامان را برای انسانها فرستاد تا آنها را به راه راست هدایت کنند، در قبال این نعمت، بندگان هم برای تشکر باید از آنها پیروی کنند و به دستورات آنها عمل کنند و اگر پیروی نکنند ، در واقع ناشکری کرده اند.

 یا با نعمت زبان ، می تواند صحبت های خوبی کند و  حتی با این زبان بسیاری از انسانها را از گمراهی نجات دهد ولی در مقابل با این زبان می تواند غیبت کند و زمینه گناه را برای خود فراهم کند و همین استفاده نابه جا از زبان و غیبت کردن، نوعی ناشکری محسوب می شود.

 در ادامه داستانی از امام صادق بیان می کنیم که در آن آثار شکر واقعی و استفاده درست از نعمتهای خدا را می گوید:

در روزگاری دور زن و شوهر جوانى بودند که زندگى خود را تازه شروع کرده بودند. شبی داماد خواب دید فردى با چهره‌اى نورانى به او مى‌گوید: خداوند عمر تو را دو قسمت کرده است، یک قسمت آن را براى تو به ایام گشایش و ثروت قرار داده و قسمت دیگرش را ایام فقر و تهیدستى. کدام یک را اول انتخاب مى‌کنى؟

او که آدم باهوش و عاقلی بود گفت: من باید با شریک زندگى‌ام در این باره مشورت کنم. اجازه دهید با او صحبت کنم و پس از همفکرى یکى را انتخاب کنم!

مرد داستان، خواب خود را صبح براى همسرش تعریف کرد و نظر او را خواست. همسرش گفت به او بگو نصفه اول زندگى ما را ایام گشایش قرار دهد!

شب، دوباره آن مرد به خوابش آمد تصمیم‌شان را جویا شد و مردِ داستان انتخابشان را گفت. وقتى ثروت بر این زوج سرازیر شد، همسر مرد به شوهرش گفت: همسایه‌هاى کنارى ما مشکل دارند، از مالى که خدا به ما ارزانى داشته به آن‌ها هم کمک کنیم! به همین ترتیب، نیمه اول عمر خود را خوب زندگى کردند و به دیگران هم خوب کمک کردند.

این مدت که سپرى شد، یک شب همان مرد به خواب شوهر آمد و گفت: فرصت شما تمام شد. حال، در نیمه دوم مى‌خواهى چه کنى؟ گفت: صبر کن با شریک زندگى‌ام صحبت کنم!

صبح فردا، ماجرا را براى همسرش گفت. زن گفت: پروردگار مهربان به ما وعده داده که‌ «لَئِنْ شَکرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکمْ»؛ اگر نعمت‌هاى مرا بى‌جهت و در راه گناه مصرف نکنید و شکر واقعی نعمت را بجای آورید، نعمت را بر شما فراوان‌تر مى‌کنم و او سزاوارتر است از اینکه به وعده‌اش عمل کند.
امام صادق (ع) مى‌فرماید: شب دوباره آن مرد را به خواب دید و گفت: خدا وعده داده که ثروت شاکران را اضافه کند و در نیمه دوم زندگیتان نیز فقر از شما برداشته شد و بیش از پیش به شما نعمت خواهد رسید.

سنّت خداوند بر آن است كه شكر را وسیله‌ى زیاد شدن  نعمت قرار داده و این سنّت را قاطعانه اعلام كرده است.در حقیقت وقتی خداوند ببیند که بنده اش به خاطر نعمتهایی که به او داده ، از او تشکر کرده، همین تشکر کردن باعث می شود که نعمتهای فراوان دیگری بدهد.

شکر نعمت مراحلی دارد:

شكر قلبى: در شکر قلبی انسان همه‌ى نعمت‌ها را  باید از خداوند بداند.

شكر زبانى: شکری است که بنده به زبان از خدا تشکر می کند  و کلماتی مانند الحمدلله، شکر خدا را به زبان می آورد.

شكر عملى : شکری است که با انجام عبادات و صرف كردن عمر و اموال در مسیر رضاى خدا و خدمت به مردم به دست مى‌آید.

 شکر واقعی نعمت ، دوری کردن از گناه می باشد.انسانها برای تشکر از خدا ، باید همه نعمتها را از خدا بدانند، نه از زیركى و علم و عقل و تلاش خود یا دیگران، و همچنین از نعمتهایی که خدا به آنها داده راضی باشند و این نعمتها را وسیله ای برای گناه کردن خود قرار ندهند . شکر واقعی آن است که نعمت خدا  را   در مسیر خدا قرار دهید.

 البته انسان برای تشکر کردن در برابر این همه نعمتی که خداوند در اختیارش قرار داده ، عاجز است و نمی تواند آنگونه که شایسته است از خدا تشکر کند. در حدیث آمده است كه خداوند به موسى وحى كرد: حقّ شكر مرا بجا آور. موسى گفت: این كار امكان ندارد، زیرا هر كلمه‌ى شكر نیز شكر دیگرى لازم دارد. وحى آمد: همین اقرار تو و این كه مى‌دانى هر چه هست از من است، بهترین شكر من است.

 تشکر کردن در حقیقت به تربیت انسان بر می گردد ، چون خداوند به تشکر بنده نیازی ندارد و این انسان است که احتیاج به نعمتهای خداوند دارد.

---