بخش دوم کتاب علوم اول دبستان

 
در بخش دوم کتاب علوم دبستان دانش آموزان به همراه فندق یاد می گیرند که با نگاه کردن به اطرافشان چیزهای زیادی را یاد بگیرند.
ببین و تصور کن
اگرچه برای یاد گرفتن باید با دقت به اطراف خود خوب نگاه کرد،اما این کافی نیست. دیدن و تصور کردن اصل مهم یادگیری است.در واقع ببین و تصور کن را فراموش نکنید.
مثلا نگاه کردن به طبیعت برای هم یادگیری و هم لذت بردن از آن کار خوبی است. وقتی در کنار ساحلی می روید ، نگاه شما به سمت دریا، ماهی ها، پرندگان، و همه چیزهایی که در آنجا هست، خیره می شود.
گاهی بهتر است وقتی به این مناطق زیبا می روید، دقیق تر به اطراف خود نگاه کنید. خیلی از چیزها را وقتی از نزدیک ببینید ، متوجه چیزهای جالب بیشتری از آنها می شوید. مثلا وقتی نزدیک یک درخت می شوید و به آن دست می زنید ، متوجه می شوید که پوست درخت زبر است،یا مثلا اگر پوست انگشت خود را با دقت نگاه کنید متوجه جدارهای زیادی در انگشتان دست خود می شوید.
برای با دقت نگاه کردن بعضی چیزها نیاز است که از نزدیک آنها را ببینید ولی برای بعضی چیزها باید آنها را از دور ببینید.مثلا وقتی سوار بر هواپیما می شوید به راحتی می توانید کل سطح شهر را از دور ببینید .
همچنین تا وقتی که کره زمین را از دور نگاه نکنید نمی توانید تشخیص دهید که کره زمین گرد است.
پس منظور از خوب نگاه کردن این است که گاهی از نزدیک ؛ گاهی از دور به محیط اطراف خود با دقت نگاه کنید و بعد درباره آن فکر کنید و در آخر سر ، نتیجه گیری کنید.

 ببین ، بشنو و تجربه کن

یک نقاش برای اینکه یک منظره را نقاشی کند باید خوب و دقیق آن را ببیند و حس کند.هر فردی  برای کشیدن نقاشی در یک دشت ، خیلی چیزها مانند، سبزه، گاو، گوسفند، کوه را می بیند و بر اساس دیده ها و تجربه های خود آنها را حس می کند و نقاشی می کند.
خیلی وقتها انسان برای اینکه چیزی را بفهمد باید لمس کند ، بچشد و یا بو کند. مثلا برای خوردن یک میوه تا زمانی که آن را از نزدیک ندیده باشید و آن را نخورده باشید نمی توانید درباره آن چیزی بگویید .همین دیدن و لمس کردن ، یک نوع تجربه محسوب می شود.

حواس ما

هر انسانی از پنج حس برخوردار است. حس بویایی، چشایی، شنوایی، بینایی،لامسه.
مثلا وقتی یک سیب را در دست میگیرید ، آن را لمس می کنید که بهاین حس لامسه می گویند.
 وقتی طعم چیزی را می چشید، چشایی ، وقتی چیزی را می بینید، بینایی ، وقتی چیزی را می شنوید، شنوایی، و وقتی هم چیزی را بو می کنید، بویایی می گویند.
 همه اینها نعمتهایی است که خدای مهربان به همه انسانها داده است تا دنیای اطراف خود را بهتر بشناسد.
پس یادمان باشد که برای یاد گرفتن باید خوب ببینید، خوب بشنوید، خوب لمس کنید، خوب بچشید و خوب بو کنید.
البته بجز حواس راه های دیگری هم برای شناخت اطراف وجود دارد، که در اینده با آنها می پردازیم.
حیوانات هم مانند انسانها از حواس خود  استفاده می کنند، حتی برخی از حیوانات برخی از حواسشان نسبت به انسانها قوی تر است. مثلا سگ ها و گرگ ها بو ها و صداهایی را تشخیص می دهند که انسانها توانایی این کار را ندارد.
 عقاب، چشمش برای دیدن از فاصله های دور خیلی قوی تر از چشم انسان است.
حیوانات برای نیازهای معمولی شان از حواس خود استفاده می کنند،مثلا برای اینکه غذای مناسب خود را پیدا کنند از حواس خود استفاده می کنند.همان طور که انسانها هم با بو کردن و چشیدن متوجه می شوند که غذا خراب نشده و مزه ی آن مناسب خوردن هست یا نه.
همه آدم ها هم از حواسشان به اندازه هم استفاده نمی کنند، بعضی از افراد از حواس خود ، بهتر و بیشتر استفاده می کنند. مثلا یک راننده در زمان رانندگی  باید از بینایی خود بیشتر استفاده کند، یا یک سفالگر باید به خوبی لمس کند تا بتواند ظرف سفالی را تهیه کند.یا مثلا یک آشپز باید حس چشایی قوی برای پختن غذا داشته باشد . وقتی انسان از یک حس بیشتر استفاده کند، باعث می شود که آن حس از حواس دیگر قوی تر شود.
البته ناگفته نماند که بعضی از افراد از داشتن برخی از این حواس محروم اندو برخی نابینا، برخی ناشنوا هستند و نمی تواند بشنوند و حرف بزنند، اما خدای مهربان قدرت حواس دیگر را در آنها زیاد می کند تا بتوانند این کمبود را جبران کنند.
 مثلا کسانی که نمی تواند ببینند ، توانایی زیادی برای لمس کردن و شنیدن را به دست می آورند.
 پس یاد بگیریم که در موقع مشاهده اطراف باید از همه حواس استفاده کنیم و فقط نگاه کردن آن کافی نیست.و بجر حواس راه های دیگری هم برای شناخت اطراف وجود دارد.

چشم ها بسته!

در این صفحه از کتاب از دانش آموز خواسته می شود تا چشم های خود را با پارچه ببندد و بعد تکه های میوه را در دهان او گذاشته و از او بخواهد تا تشخیص دهد چه میوه ای است، یا خود میوه را در دست بگیرد و با لمس کردن آن را تشخیص دهدو یا آن را بو کند.

---