تبیان، دستیار زندگی

راه های جدا خوابیدن کودک از والدین

راه های جدا کردن اتاق خواب کودک، یکی از مسائلی است که اکثر والدین با آن روبرو هستند و اینکه آنها چه رفتاری باید در قبال این موضوع داشته باشند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

خواب کودک

این مرحله از زندگی کودک هم مانند مراحل قبلی ، از جمله از شیر گرفتن کودک، آموزش دستشویی رفتن کودک سختی های خود را دارد.در واقع  همه والدین نگران سلامتی و ایمنی فرزند خود هستند و از طرفی هم به فکر تربیت آنها و می‌خواهند تربیت کودک به درستی انجام شود. از این رو به دنبال راه حل صحیح و درستی هستند تا بتوانند بدون هیچ مشکلی و به شیوه ی مناسب حل کنند.


زمان جدا کردن اتاق کودک


 همه والدین از زمان جدا کردن اتاق کودک از خود باید آگاهی داشته باشند. البته زمان جدا کردن محل خواب برای کودکان مختلف متفاوت است و به ویژگی‌های کودک، میزان اضطراب یا آسیب پذیری و الگوهای رفتاری مادر بستگی دارد.

روانشناسان معتقدند که بهتر است اتاق نوزاد تا یک سال جدا نشود ، چون نوازد نیاز به خوردن شیر و یا عوض کردن پوشک در طول شب  دارد و اگر نزدیک‌ مادر باشد بهتر اتفاق می‌افتد و همچنین دلیل دیگر این است که احتمال مرگ ناگهانی نوزاد در زیر 6 ماه بیشتر است و کودکانی که در اتاق جدا یا دورتر بخوابند احتمال خواب عمیق و آسیب پذیری به این مساله در آن‌ها بیشتر می‌شود.

همچنین تحقیقات نشان داده است که اگر اتاق کودک را تا یک سالگی جدا نکنید ، برای این کار نیاز به تلاش بیشتری دارید و در واقع کودک خیلی سختتر جدا می شود.همچنین اگر این کار به تعویق بیفتد، این مسئله می‌تواند اضطراب در مورد خواب را در کودک بیشتر کند و خواب او را بیشتر مختل کند. بنابراین بهتر است محل خواب کودک خیلی دیر جدا نشود زیرا در این صورت والدین با مشکلات بیشتری روبرو می شوند.

 بخی هم معتقدند که اتاق کودک را زمانی جدا کنید که کودک راه رفتن را آموخته باشد تا بتواند در صورت لزوم پیش پدر و مادر  بیاید و آنها را مطلع سازد.

در جدا کردن اتاق کودک از خود عجله نکنید و مرحله به مرحله کودک را به خوابیدن در رختخواب خود تشویق کنید. در مرحله اول بهتر است کودک در رختخواب خود در اتاق والدین بخوابد، سپس با گذشت اندک زمانی و به طور تدریجی، این فاصله را بیشتر کنید تا این که کودک به اتاق خود منتقل شود.

چطور جای خواب کودک را جدا کنیم؟


برخی از والدین از چگونگی جدا کردن کودک خود در زمان خواب اطلاع دقیقی ندارند و نمی دانند که با چه روش هایی می توانند این کار را انجام دهند. در ادامه برخی از این راهکارها را اشاره می کنیم:

زود شروع کنید:


 یکی از راه کارها این است که باید والدین هر چه زودتر اقدام به این کار کند و همانطور که رد بالا گفتیم تا یک سالگی نوزاد را از خود جدا کنند. ولی برخی از والدین برای اینکار دلهره و نگرانی دارند. اما در بلند مدت، این بهترین کاری است که شما می توانید برای فرزندتان انجام دهید. بنابراین منتظر نمانید تا فرزندتان کمی بزرگتر شود. هر قدر زودتر شروع کنید بهتر خواهد بود.

 طبق برنامه پیش روید و مصرانه آن را پی گیری کنید. یک بار که کودک در جای خودش به خواب رفت،اجازه ندهید که دیگر به جای شما برگردد. مهم نیست که چه قدر وسوسه انگیز است. شروع سریع و به موقع بهترین روش برای جدا کردن جای خواب کودک است.

 در جدا کردن اتاق کودک از خود عجله نکنید و مرحله به مرحله کودک را به خوابیدن در رختخواب خود تشویق کنید. در مرحله اول بهتر است کودک در رختخواب خود در اتاق والدین بخوابد، سپس با گذشت اندک زمانی و به طور تدریجی، این فاصله را بیشتر کنید تا این که کودک به اتاق خود منتقل شود.


ارتباط عاطفی برقرار کنید:

برای جدا کردن اتاق خواب کودک بهتر است با آنها ارتباط عاطفی صمیمی و محبت‌آمیز برقرار کنید و در طول روز با کودک خود ارتباط کلامی  داشته باشید و حتی با او بازی های کودکانه کنید و بخشی از بازی را به «خاله‌بازی»‌هایی اختصاص دهید که کودک یا شما، نقش فرزندی را بازی می‌کنید که قرار است شب‌ها به تنهایی در اتاق خواب بخوابد.

حتی می‌توانید در این زمینه قصه‌هایی را برای کودکتان تعریف کنید که قهرمان قصه با شجاعت و به میل خود حاضر به تنها خوابیدن است. تعریف داستان‌هایی در این مورد، زمینه پذیرش این موضوع را در کودک بالا می‌برد.

از کلمات مثبت استفاده کنید:

والدین برای تشویق کودک به جدا خوابیدن بایداز کلمات مثبت استفاده کنند و آنها را با جملات تند سرزنش نکنند. مثلا به او بگویی تو می توانی تو تخت زیبای خودت بخوابی. حالا تو مثل یک پسر بزرگ هستی، این خیلی بهتر از این است که پیش مامان بخوابی.

استقلال را آموزش دهید:


اگر کودک بدون این که والدین  در اطرافش باشند خوابش نمی برد، کم کم  باید به او آموزش دهند تا خودش را بخواباند. اگر او برای به خواب رفتن عادت دارد که پدر و یا مادرش در کنارش دراز بکشند و وانمود کنند که خوابیده اند، حالا بهتر است  نشستن روی تخت و یا در کنارش را جای گزین آن کنند. بعد از مدتی نشستن روی صندلی را جای گزین کنند وبه همین صورت  در نهایت از اتاق خارج شوند. ممکن است این جریان چند روز یا چند هفته طول بکشد اما در نهایت موثر خواهد بود.

البته والدین باید توجه کنند که در این مسئله نباید عجله کنند، شاید چند هفته ای طول بکشد ولی اگر با صبر و حوصله انجام نشود ، ممکن است با شکست روبرو شوند.

از برنامه ی مرتب پیروی کنید:


یکی دیگر از راه کارها برای جدا کردن اتاق خواب کودک این است که از برنامه ی مرتب پیروی کنید. در واقع اگر کودک ساعت 2 نصف شب هم که به اتاقتان آمد و از شما خواست که پیش شما بخوابد ، به هیچ وجه این را قبول نکنید و همراه با کودک خود به اتاقش بروید ، تا به خواب برود.

از تشویق استفاده کنید:


 تشویق کردن کودک برای جدا خوابیدن بسیار موثر است. برای اینکار کودک بهتر است جایزه هایی مانند استیکر، اسباب بازیهای کوچک،خوردنیهای مورد علاقه و کوچک و هر چیز دیگری که بتوانند کودک را برای تنها خوابیدن تحریک کند تهیه کنید.
خواب کودک

 صحبت کنید:

یکی دیگر از راه کارها برای جدا خواباندن کودک این است که با او گفتگو و صحبت کنید. انتظار نداشته باشید که کودک شما بداند که زمان رفتن به رختخواب و اتاق خودش رسیده. در این رابطه با او صحبت کنید. اما زمان خواب را برای این گفت وگو  انتخاب نکنید. اجازه دهید او از قبل بداند چه اتفاقی قرار است بیفتد. او خیلی نیاز دارد که خودش را برای این موضوع آماده کند.رسیدن کودک به مرحله خواب در جای خودش می تواند با مکالمات بسیار نرم و آرامی انجام پذیرد.

بپذیرید که ترسهای کودک شما واقعی هستند:


برای کودک ، جای خواب خودش ترسناک و حتی عجیب است. این او را می ترساند. وقتی او از وجود هیولا در اتاقش صحبت می کند، به او گوش کنید. ترس کودک را مسخره نکنید. در عوض با کارهایی مانند  بازی کردن با او و یا دادن یک پتوی محافظ یا خواندن کتاب و…حواسش را پرت کنید.

به او محبت کنید:

 بیشتر کودکان منتظر زمان خواب هستند تا سهمیه ی روزانه ی عشقشان را از والدین خود  دریافت کنند یعنی آنها را ببوسند، نوازش کنند، در آغوش بگیرند و…پس سعی کنید در تمام روز این کارها انجام دهید، در این صورت کودک تا زمان خواب در حسرت و انتظار عشق پدر و مادر نمی ماند.

درب را ببندید:

 اکثر والدین وقتی کودکشان به خواب می رود ، در را باز می گذارند به این امید که حمایت عاطفی ای از او کرده باشند، در صورتی که بهتر است زمانی که کودک به خواب می رود ، در اتاق را ببندید تا کوچکترین سر و صدا، نور، سایه ، کودک را بیدار نکند.


تاثیر محل خواب بر احساس ایمنی کودک


زمان جدا کردن اتاق کودک  از والدین،  یک نوع اضطرابی جدایی در او ایجاد می شود و کودک آسیب پذیر تر می شود و والدین باید یک نوع احساس ایمنی در کودک به وجود بیاورند. والدین باید  امنیت فضای اتاق خواب کودک را با قرار دادن چراغ خواب کودکانه و همچنین شلوغ نکردن فضای اتاق تضمین کنند.

ممکن است در اولین شب‌ها یا حتی در شب‌های دیگر، کودک به خاطر ترس یا دیدن کابوس، مجبور به ترک اتاق خود شود، در این صورت چیدمان نامرتب و بی‌نظم ممکن است ترس و دلهره را در کودک ایجاد کند .

بهتر است جدایی کودک از والدین به تدریج صورت بگیرد، زیرا جدایی ناگهانی می‌تواند کودک را نسبت به اختلالات اضطرابی به خصوص اضطراب جدایی آسیب‌پذیر کند.


مشکلات جدا خوابیدن کودک


اگر والدین نتوانند به راحتی اتاق کودک را از خود جدا کند ، بهتر است از  مشاوره خانوده کمک بگیرند. دلایل مختلفی وجود دارد که می‌تواند در جدا خوابیدن کودک مشکل ایجاد کند که شامل موارد زیر است:

برخی کودکان اضطراب جدایی دارند. در مورد این کودکان جدا کردن ناگهانی یا تحت فشار می‌تواند اضطرابش را بیشتر کند. برای این کودکان باید جدا خوابیدن کودک به صورت تدریجی و با در نظر گرفتن شرایط کودک باشد.

 
بهتر است والدین برای اینکه به راحتی اتاق کودک خود را جدا کنند و او هم بدون اضطراب این قضیه را بپذیرد، شب ها به اتاق او برود ولی در کنار او روی تخت و یا حتی زمین نخوابد . بهتر است در کنار او بنشیند و برای او قصه بگوید و یا کتاب داستان بخواند تا کودک به خواب برود. باید کودک حس کند مادر حضور دارد ولی این حضور به معنی خوابیدن کنار او نیست.


گاهی والدین اتاق کودک را تبدیل به فضایی برای تنبیه می‌کنند و به این ترتیب کودکان از محیطشان فراری می‌شوند. در صورتی که باید اتاق خواب کودک را به محل خوشایندی برای او تبدیل کنید؛ این اتاق باید متفاوت از سایر اتاق‌های منزل باشد.

در آذین‌بندی اتاق، از وسایل و اسباب بازی‌های مورد علاقه کودک استفاده کنید. تزئین شاد و کودکانه اتاق، احساس مالکیت بیشتری را به کودک می رساند ؛ با چسباندن عکس کودک بر در اتاق، این حس را تقویت کنید. بهتر است تزئین اتاق با همکاری و طبق سلیقه خود کودک انجام شود.

گاهی ترس و کابوس های شبانه کودک باعث می‌شود که از تنها خوابیدن دوری کنند. دیدن برخی فیلم‌ها که مناسب مراحل رشدی آن‌ها نیست می‌تواند این ترس‌ها را بیشتر کند. در این موارد والدین باید علت ترس‌ها را شناسایی و برای حل آن اقدام کنند.

در برخی موارد وابستگی و مشکل در جدا خوابیدن کودک به دلیل وابستگی خود پدر و مادر است. در واقع خیلی اوقات مادران وابستگی متقابل به کودک دارند و دور شدن از کودک آن‌ها را شدیدا دچار اضطراب می‌کند. معمولا این حس به کودک انتقال پیدا می‌کند و والدین بدون آنکه بدانند وابستگی کودک را بیشتر می‌کنند.


خوابیدن مادر در اتاق کودک ، در کنار کودک ؟!


 بهتر است والدین برای اینکه به راحتی اتاق کودک خود را جدا کنند و او هم بدون اضطراب این قضیه را بپذیرد، شب ها به اتاق او برود ولی در کنار او روی تخت و یا حتی زمین نخوابد . بهتر است در کنار او بنشیند و برای او قصه بگوید و یا کتاب داستان بخواند تا کودک به خواب برود. باید کودک حس کند مادر حضور دارد ولی این حضور به معنی خوابیدن کنار او نیست.

بهترین راه این است که کودک را عادت دهیم خودش در تختش تنها بخوابد. اینکه او را بخوابانیم و بعد در تخت بگذاریم، کار درستی  نیست. باید از ابتدا فرزند را طوری بار بیاوریم که بداند در مورد این مساله جدی و قاطع هستیم.

 همچنین عادت‌های دیگر مانند خواباندن در بغل یا روی پا یا در اختیار گذاشتن قسمتی از مو یا بدن مادر در دست کودک تا زمانی که به خواب برود، صحیح نیست. در مورد کودکی که چنین عادتی پیدا کرده، بهتر است مادر عروسک پشمالو در اختیارش قرار دهد تا کودک عادت کند عروسک یا بالشش را بغل بگیرد تا به خواب برود.

نکات آخر:


از آنجا که کودک به خوابیدن در کنار والدین خود عادت کرده است، تغییر مکان خواب او برای کودک چندان خوشایند نیست و دوست ندارد که این کار انجام شود و می خواهد که همچنان در کنار والدین خود بخوابد ، از این رو ممکن استوالدین با مقاومت کودک روبرو شوند و از کودک رفتارهای نامناسب ببینند.

 برخی از والدین برای رهایی از ناراحتی های هنگام خواب ، در مقابل کودک کوتاه می آیند و او را در تمایلاتش برای خوابیدن در کنار خودشان آزاد می‌گذارند و احساس می‌کنند که این بهترین کار برای کودک است. اگر چه این کار برای یکی دو شب قابل توجیه است، مثلاً وقتی که کودک بیمار است یا روحیه نامناسبی دارد؛ اما در بیشتر موارد این عمل مناسب نیست و به کودک می آموزد که با کمی اصرار و بد اخلاقی می تواند (حتی بعد از بزرگ شدن) در کنار والدین خود بخوابد.

هیچ گاه  والدین برای ایجاد این عادت در کودک از تنبیه استفاده نکنند، چون این کار می تواند آثار بسیار منفی در کودک داشته باشد و حتی ممکن است کودک دچار اختلالات خواب شود.

اگر به هر دلیلی برای مدتی مجبور شدید که کودک را در کنار خود بخوابانید، به جای اینکه او را به اتاق خواب خود بیاورید، شما به اتاق او بروید و در کنار او (البته با فاصله) بخوابید.

از او بخواهید احساس خود را بیان کند. زمانی که او احساس خود را بیان می کند احساس او را با تمام وجود بپذیرید و از مسخره کردن او هنگام بیان احساس پرهیز کنید.
این مطلب صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر شده و محتوای آن لزوما مورد تایید تبیان نیست .