چرا باید از سن تکلیف مرجع تقلید داشته باشیم؟
دختران و پسران پس از رسیدن به سن بلوغ مرحله جدیدی از زندگی را تجربه میکنند و عمل به دستورات و وظایف دینی نیز با رسیدن به سن بلوغ الزامی میشود.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : چهارشنبه 1399/04/04 ساعت 16:49
آنچه به عنوان یک تکلیف از اولین روزهای بلوغ متوجه دختران و پسران می شود لزوم فراگیری احکام و مسایلی است که معمولاً مورد نیاز آنان است، زیرا فراگیری نماز و روزه و احکام مربوط به آن از اولین روزهای بلوغ واجب خواهد بود.
از این جهت اولین وظیفه ای که متوجه افرادی که به سن بلوغ می رسند؛ انتخاب مجتهدی می باشد که باید احکام دینی خود را از او فرا گیرند. این فراگیری و عمل بر طبق آن را "تقلید"می نامند و آن مجتهد را "مرجع تقلید" می گویند.
از آنجایی که والدین نمیتوانند تمام احکام اسلامی را به فرزند خود بیاموزند، لزوم تعیین مرجع دینی مشخص میشود. در عین حال پدر و مادرهای مسلمان با هیچ بهانهای نباید از تعیین مرجع دینی برای فرزند خود غافل شوند.
انتخاب مرجع تقلید بر اساس رعایت شرایطی است که مشروح آن در ابتداء رساله های عملیه آمده است. یکی از راههای شناخت مجتهدی که شرایط مذکور را دارا باشد، نظرخواهی از دو نفر عادل است که توان شناخت مجتهد دارای شرایط را داشته باشند. کسی که عمدا وظایف شرعی خود را بدون تقلید انجام دهد اعمال او باطل است.
دین اسلام به قدری گسترده و عمیق است و آموزههای مهمی دارد که مردم عادی نمیتوانند همه آنها را بدانند و در زندگی به کار بگیرند. این طور است که ضرورت انتخاب مرجع تقلید مشخص میشود. نوجوانی که به سن تکلیف رسیده و در انجام دستورات دین با یک انسان سالخورده تفاوتی ندارد باید مرجع تقلیدی داشته باشد تا آموزههای دینی را از او یاد بگیرد. به همین دلیل پدر و مادر وظیفه دارند در این انتخاب همراه فرزند خود باشند و او را راهنمایی کنند.
در این میان؛ هر کسی برای انجام تکالیف دینیاش نیاز به راهنما دارد، به همین دلیل است که راهنمایی کردن نوجوانهایی که به سن تکلیف رسیدهاند برای انتخاب کردن مرجع تقلید یک ضرورت انکار نشدنی است. چون اگر پدر و مادری فرزند نوجوان خود را به حال خود رها کنند و او را در زمینه دینی راهنمایی نکنند، نوجوان مکلف که هیچ آشنایی درستی با آموزههای دینی ندارد نمیداند برای جواب گرفتن پرسشهای دینیاش به چه کسی رجوع کند.
به همین دلیل امکان دارد افراد سودجو و ضد فرهنگی وارد عمل شده و نوجوان را فرسنگها از مسیر دین دور کنند. این در حالی است که اگر او با راهنمای دینی دانایی در ارتباط بود، به مرور زمان که با امور و مسائل دینی آشنایی بیشتری پیدا میکرد محبت بیشتر و عمیقتری نسبت به اسلام در دلش ایجاد میشد و در راه بندگی خدا مستحکمتر شده بود.
در دین مبین اسلام داشتن مرجع تقلید برای یادگیری احکام شرعی ضروری است. به همین دلیل باید به نوجوانانی که به سن بلوغ میرسد، کمک کرد تا مرجع تقلیدی برای خودشان انتخاب کنند. اما گاهی نوجوان سؤال میکند که "من که خواندن نماز و روزه گرفتن را میدانم و میتوانم هر چیزی را که نمیدانم از پدر و مادرم خودم سؤال کنم، پس چرا باید مرجع تقلید داشته باشم؟"
به طور کلی پرسیدن و تقلید کردن، قانون طبیعی و همیشگی آدمهاست. امور و موارد دینی هم از این قاعده مستثنا نیستند، یعنی همه مردم باید برای دانستن احکام دین به کارشناسهای دینی مراجعه کنند و جواب پرسشهایشان را از آنها بگیرند. به همین دلیل است که انتخاب مرجع تقلید یکی از ضرورتهای دوران نوجوانی و سن تکلیف است. تا نوجوان مکلف مرجعی داشته باشد که در موارد گوناگون دینی به او رجوع کرده و جواب ابهاماتش را از او جویا شود.
در عین حال میدانیم که هر کسی برای انجام تکالیف دینیاش نیاز به راهنما دارد و به ضرورت آن اشاره کردیم. به همین دلیل است که راهنمایی کردن نوجوانهایی که به سن تکلیف رسیدهاند برای انتخاب کردن مرجع تقلید یک ضرورت انکار نشدنی است. چون اگر پدر و مادری فرزند نوجوان خود را به حال خود رها کنند و او را در زمینه دینی راهنمایی نکنند، نوجوان مکلف که هیچ آشنایی درستی با آموزههای دینی ندارد نمیداند برای جواب گرفتن پرسشهای دینیاش به چه کسی رجوع کند.
از آنجایی که پدران مادران نمیتوانند تمام احکام اسلامی را به فرزند خود بیاموزند، لزوم تعیین مرجع دینی مشخص میشود. در عین حال از این سخن شریف مشخص میشود که پدر و مادرهای مسلمان با هیچ بهانهای نباید از تعیین مرجع دینی برای فرزند خود غافل شوند.
اهمیت کمک کردن والدین به نوجوان برای انتخاب مرجع دینی تا اندازهای است که امامان معصوم علیهم السلام پدران و مادران را برای انجام این وظیفه بسیار مهم، تشویق کرده و اجر و پاداش معنوی خداوند را در قبال این عمل یادآور شدهاند.
آیا نوجوان باید حتماً از مرجعی که پدر یا مادرش از او تقلید میکنند، رجوع کرده و تقلید کند و یا اینکه میتواند و حق دارد که مرجع دینی دیگری داشته باشد؟
پاسخ این پرسش را باید در آزادیهایی که در اسلام در نظر گرفته شده، جستوجو کرد. خداوند در قرآن کریم میفرماید: "لا اکراه فی الدین" به این معنا که در دین هیچ اکراه و اجباری وجود ندارد. پس در دین اسلام هر کسی حق دارد که هر مرجعی که شایسته دانست برای خود انتخاب کند و در امور دینی به او رجوع کند.
در واقع پدر و مادر نباید فرزند خود را مجبور کنند که حتماً از مرجع آنها تقلید کند. همین که مرجعی شرایط لازم مرجعیت را داشته و با این عنوان شناخته شده باشد، کفایت میکند. فراگیری احکام از نظر قرآن و سنت و از دیدگاه علما و مراجع دارای ضرورت و اهمیت خاصی است.
از این جهت اولین وظیفه ای که متوجه افرادی که به سن بلوغ می رسند؛ انتخاب مجتهدی می باشد که باید احکام دینی خود را از او فرا گیرند. این فراگیری و عمل بر طبق آن را "تقلید"می نامند و آن مجتهد را "مرجع تقلید" می گویند.
فراگیری احکام از نظر قرآن و سنت و از دیدگاه علما و مراجع دارای ضرورت و اهمیت خاصی است.
از آنجایی که والدین نمیتوانند تمام احکام اسلامی را به فرزند خود بیاموزند، لزوم تعیین مرجع دینی مشخص میشود. در عین حال پدر و مادرهای مسلمان با هیچ بهانهای نباید از تعیین مرجع دینی برای فرزند خود غافل شوند.
انتخاب مرجع تقلید بر اساس رعایت شرایطی است که مشروح آن در ابتداء رساله های عملیه آمده است. یکی از راههای شناخت مجتهدی که شرایط مذکور را دارا باشد، نظرخواهی از دو نفر عادل است که توان شناخت مجتهد دارای شرایط را داشته باشند. کسی که عمدا وظایف شرعی خود را بدون تقلید انجام دهد اعمال او باطل است.
دین اسلام به قدری گسترده و عمیق است و آموزههای مهمی دارد که مردم عادی نمیتوانند همه آنها را بدانند و در زندگی به کار بگیرند. این طور است که ضرورت انتخاب مرجع تقلید مشخص میشود. نوجوانی که به سن تکلیف رسیده و در انجام دستورات دین با یک انسان سالخورده تفاوتی ندارد باید مرجع تقلیدی داشته باشد تا آموزههای دینی را از او یاد بگیرد. به همین دلیل پدر و مادر وظیفه دارند در این انتخاب همراه فرزند خود باشند و او را راهنمایی کنند.
در این میان؛ هر کسی برای انجام تکالیف دینیاش نیاز به راهنما دارد، به همین دلیل است که راهنمایی کردن نوجوانهایی که به سن تکلیف رسیدهاند برای انتخاب کردن مرجع تقلید یک ضرورت انکار نشدنی است. چون اگر پدر و مادری فرزند نوجوان خود را به حال خود رها کنند و او را در زمینه دینی راهنمایی نکنند، نوجوان مکلف که هیچ آشنایی درستی با آموزههای دینی ندارد نمیداند برای جواب گرفتن پرسشهای دینیاش به چه کسی رجوع کند.
به همین دلیل امکان دارد افراد سودجو و ضد فرهنگی وارد عمل شده و نوجوان را فرسنگها از مسیر دین دور کنند. این در حالی است که اگر او با راهنمای دینی دانایی در ارتباط بود، به مرور زمان که با امور و مسائل دینی آشنایی بیشتری پیدا میکرد محبت بیشتر و عمیقتری نسبت به اسلام در دلش ایجاد میشد و در راه بندگی خدا مستحکمتر شده بود.
چرا باید مرجع تقلید داشته باشیم؟
در دین مبین اسلام داشتن مرجع تقلید برای یادگیری احکام شرعی ضروری است. به همین دلیل باید به نوجوانانی که به سن بلوغ میرسد، کمک کرد تا مرجع تقلیدی برای خودشان انتخاب کنند. اما گاهی نوجوان سؤال میکند که "من که خواندن نماز و روزه گرفتن را میدانم و میتوانم هر چیزی را که نمیدانم از پدر و مادرم خودم سؤال کنم، پس چرا باید مرجع تقلید داشته باشم؟" به طور کلی پرسیدن و تقلید کردن، قانون طبیعی و همیشگی آدمهاست. امور و موارد دینی هم از این قاعده مستثنا نیستند، یعنی همه مردم باید برای دانستن احکام دین به کارشناسهای دینی مراجعه کنند و جواب پرسشهایشان را از آنها بگیرند. به همین دلیل است که انتخاب مرجع تقلید یکی از ضرورتهای دوران نوجوانی و سن تکلیف است. تا نوجوان مکلف مرجعی داشته باشد که در موارد گوناگون دینی به او رجوع کرده و جواب ابهاماتش را از او جویا شود.
ضرورتی که نباید نادیده گرفت
انتخاب مرجع تقلید در امور دینی ضرورتی است که به خصوص برای نوجوانانی که تازه به سن تکلیف میرسند، باید رعایت شود. میدانیم که همه انسانها با تمایلات یکتاپرستی آفریده میشوند و همه آنها به طور ذاتی علاقه دارند تا مسیر سعادت و کمال را طی کنند. به عبارت دیگر، همه افراد بر اساس فطرت دینی خلق شدهاند و نیاز دارند تا از دوران کودکی خود تحت تعلیماتی قرار بگیرند که مسیر کمال را برای آنها هموار میکند.در عین حال میدانیم که هر کسی برای انجام تکالیف دینیاش نیاز به راهنما دارد و به ضرورت آن اشاره کردیم. به همین دلیل است که راهنمایی کردن نوجوانهایی که به سن تکلیف رسیدهاند برای انتخاب کردن مرجع تقلید یک ضرورت انکار نشدنی است. چون اگر پدر و مادری فرزند نوجوان خود را به حال خود رها کنند و او را در زمینه دینی راهنمایی نکنند، نوجوان مکلف که هیچ آشنایی درستی با آموزههای دینی ندارد نمیداند برای جواب گرفتن پرسشهای دینیاش به چه کسی رجوع کند.
از آنجایی که پدران مادران نمیتوانند تمام احکام اسلامی را به فرزند خود بیاموزند، لزوم تعیین مرجع دینی مشخص میشود. در عین حال از این سخن شریف مشخص میشود که پدر و مادرهای مسلمان با هیچ بهانهای نباید از تعیین مرجع دینی برای فرزند خود غافل شوند.
اهمیت کمک کردن والدین به نوجوان برای انتخاب مرجع دینی تا اندازهای است که امامان معصوم علیهم السلام پدران و مادران را برای انجام این وظیفه بسیار مهم، تشویق کرده و اجر و پاداش معنوی خداوند را در قبال این عمل یادآور شدهاند.
انتخاب مرجع تقلید
دختران و پسران پس از رسیدن به سن بلوغ مرحله جدیدی از زندگی را تجربه میکنند، دستورات و وظایف دینی نیز با رسیدن به سن بلوغ الزامی میشود.
پاسخ این پرسش را باید در آزادیهایی که در اسلام در نظر گرفته شده، جستوجو کرد. خداوند در قرآن کریم میفرماید: "لا اکراه فی الدین" به این معنا که در دین هیچ اکراه و اجباری وجود ندارد. پس در دین اسلام هر کسی حق دارد که هر مرجعی که شایسته دانست برای خود انتخاب کند و در امور دینی به او رجوع کند.
در واقع پدر و مادر نباید فرزند خود را مجبور کنند که حتماً از مرجع آنها تقلید کند. همین که مرجعی شرایط لازم مرجعیت را داشته و با این عنوان شناخته شده باشد، کفایت میکند. فراگیری احکام از نظر قرآن و سنت و از دیدگاه علما و مراجع دارای ضرورت و اهمیت خاصی است.
این مطلب صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر شده و محتوای آن لزوما مورد تایید تبیان نیست .