لیست محبوب ترین کتاب های شعر که در سال 2020 نباید خواندن آن‌‌ها را از دست داد

1.در بند کردن رنگین کمان

غاده السمان بدون هیچ تردیدی یکی از زنان تاثیر گذار بر دنیای شعر نوی عرب است و کتاب در بند کردن رنگین کمان از او که به فارسی ترجمه شده است؛ یکی از مجموعه اشعار دوست داشتنی اوست که می‌توانید از خواندن آن لذت ببرید. نکته‌ای که درباره این نویسنده و آثار او باید بدانید؛ واضح بودن جنسیت زنانه در شعرهایش است؛ اغلب شعرها رد پایی از جنس زن دارند و به همین دلیل هم بسیاری از خوانندگان آثار السمان را زنان تشکیل می‌دهند. او با لحنی که گاهی رو به عصیان می‌گذارد هم مسائل اجتماعی زمانش را توصیف می‌کند و هم احساسات زنان در مقابل مردان پرده برمی‌دارد. او زاده دمشق بود و جالب است بدانید همانطور که در زندگینامه نزار قبانی می‌خوانیم که اهل دمشق است و از دیگر شاعران عرب به حساب می‌آید که از اقوام دور پدری او است. در شعر گواهی می‌دهم بر عصیان از این شاعر با زبانی انتقادی اما عاشقانه می‌خوانیم:«... هرگز بر تو نخواهم بخشید/ تو با ژرفاهای من به توطئه نشستی/ دشمنی مرا/ و از حرکت من در کوچه‌های عمرم مانع شدی/ و بر شبکه عصبی من/ حکومت احکام عرفی را / اعلان کردی/ هان اکنون من اسیر توام/ و در گردش خونین تو/ با غل و زنجیر می‌دوم/ همانند مادربزرگم ملکه زنوبیا/ هرگز بر تو نخواهم بخشید/ به زودی تو را به عقوبتی گرفتار خواهم کرد/ به یاد ماندنی/ به زودی دوستت خواهم داشت.»

2. خانمی که شما باشید

یکی از شاعران پر سر و صدای سال‌های اخیر حامد عسکری بوده است و یکی از مجموعه اشعار محبوش هم «خانمی که شما باشید» است. این کتاب مجموعه 34 شعر است که هیچ کدام نام ندارند و صرفا با شماره‌‎هایشان مشخص می‌شوند. عسکری در این کتاب عاشقانه‌هایش را به شیوه خودش که گاهی طنازانه است همراه کرده و نتیجه اثری شده است که می‌تواند محتویات پیام‌های عاشقانه آقایان به خانم‌ها را فراهم کند. در بخشی از شعر بیست و یکم این مجموعه می‌خوانید:

اصلا قبول حرف شما؛ من روانی‌ام/ من رعد و برق و زلزله‌ام، ناگهانی‌ام

این بیت‌های تلخ نفس‌گیر شعله خیز/ داغ شماست خیمه زده بر جوانی‌ام

رودم اگرچه بی تو به دریا نمی‌رسم/ کوهم اگرچه مردنی و استخوانی‌ام

3.گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود

آثار استاد محمد علی بهمنی نیازی به تعریف ندارد؛ او شاعر عاشقانه‌ها و خلق مفاهیم تازه است؛ مفاهیمی که با گذر زمان هم چیزی از زیبایی‌شان کم نمی‌شود. یکی از مجموعه شعرهای او که در این سال عجیب می‌توانید خودتان را به خواندنش و پیدا کردن حال خوب مهمان کنید؛ مجموعه شعر «گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود» است؛ کتابی با اشعاری که بسیاری از آن‌ها توسط خوانندگانی مثل زنده یاد ناصر عبداللهی خوانده شده و بسیار پر طرفدار شدند. آثار محمد علی بهمنی به راحتی در فهرست چند شعر زیبا درباره عشق که به قلم شاعران و نویسندگان معاصر نوشته شده‌اند، قرار می‌گیرد. در بخشی از شعر «تو آن شعری که من جایی نمی‌خوانم» می‌خوانیم:

نمی‌دانم چرا اما تو را هر جا که می‌بینم/ کسی انگار می‌خواهد ز من تا با تو بنشینم

تن یخ کرده آتش را که می‌بیند چه می‌خواهد/ همانی را که می‌خواهم تو را وقتی که می‌بینم...

4. هوا را از من بگیر؛ خنده‌ات را نه

مجموعه شعر «هوا را از من بگیر؛ خنده‌ات را نه»، سروده پابلو نرودا و ترجمه احمد پوری سال‌ها بازنشر شده و هنوز هم روز به روز به تعداد مخاطبان این کتاب عاشقانه افزوده می‌شود. نرودا شاعر پر آوازه شیلیایی با زندگی پر فراز و نشیبش و جایزه نوبلی که برنده شد؛ قطعا یکی از شاعران تاثیر گذار بر آثار افراد پس از خود بوده است و این کتاب گزیده بهترین آثار پابلو نرودا است. در بخشی از شعر زیبای من می‌خوانیم: « زیبای من/ چون آبی/ که آذرخشی وحشی از کف را/ بر صخره سرد بهاران/ جا بگذارد/ خنده تو بر چهره‌ات چنین است/ زیبای من... زیبای من/ چشمان تو برای صورتت بسیار بزرگ است/ چشمان تو برای زمین بسیار بزرگ است...»

5. اسکارلت دهه شصت

مجموعه شعر «اسکارلت دهه شصت»، سروده سجاد افشاریان نسبت به سایر کتاب‌های این فهرست عمر کوتاهتری دارد؛ اما موفقیت‌های پی در پی این کتاب و قرار گرفتنش در فهرست کتاب‌های پر فروش به خوبی خبر از داشتن حرف‌های تازه‌ای از جنس عاشقانه‌ها می‌دهد. افشاریان کارگردان، بازیگر، نویسنده و شاعر است و یکی از موفق‌ترین چهره‌های فعلی هنری به حساب می‌آید. کتاب «اسکارلت دهه شصت» حاصل ذهن خلاق و قلم شیوای او در خلق شعرهایی است که می‌توانند خاطرات چندین نسل بعد از خودش را بسازند. در شعری از این مجموعه می‌خوانیم: «با خودش شب آورده بود/ و هزار زمستان در دست‌هایش پنهان بود/ رفت و آمد عجیبی داشتیم/ وقتی که می‌رفت/ جانم می‌رفت/ وقتی که می‌آمد/ جانم به لب می‌آمد/ با خودش شب آورده بود/ و هزار زمستان در دست‌هایش پنهان بود/ زمستان آمده بود/ زمستان رفت/ دیگر شمعدانی‌ها حتی بیهوده قرمز نشدند/ زمستان ماند.»