در گفتوگو با تبیان مطرح شد:
چرا دانش آموزان و معلمان با اپلیکیشن شاد ارتباط برقرار نمیکنند؟
باید دانست که یادگیری و نحوه استفاده از مهارتهای تدریس در اپلیکیشن شاد نیاز به زمان و تجربه دارد و الزاماً همه معلمان نمیتوانند در این روش تدریس، موفقیت کسب کنند.
اوایل اسفند خبر شیوع کرونا در ایران در صدر اخبار قرار گرفت و سال تحصیلی را ناتمام گذاشت اما این مسئله آموزش را تعطیل نکرد. بسیاری از دانشگاهها و مدارس تصمیم گرفتند تا به صورت مجازی، کلاسهای آموزشی خود را ادامه داده و با استفاده از پلتفرمهای رایج، مانع از تعطیلی درس و آموزش شوند.
در همین راستا وزارت آموزشوپرورش لازم دید که با توجه به عقبماندگی دانش آموزان و ادامه سال تحصیلی، محیطی امن و متناسب با نیاز آموزشی و اجتماعی دانشآموزان ایجاد شود؛ به همین منظور اعلام شد تا معلمان، والدین و مدیران مدارس، اپلیکیشن آموزش رسمی و جدید از سوی آموزش و پرورش را نصب کنند و از این طریق بهصورت مجازی به تدریس بپردازند اما این نرمافزار سردرگمیهای زیادی را برای خانوادهها، دانش آموزان و معلمان ایجاد کرده است؛ سؤال اساسی این است که چرا دانش آموزان و معلمان نتوانستهاند با اپلیکیشن شاد ارتباط برقرار کنند؟
دکتر الهام اکبری، عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس و دکتری یادگیری الکترونیکی در گفتوگو با تبیان میگوید: «در شرایطی که خانوادهها بهاندازه کافی نگران کرونا و سلامتیشان هستند، آموزش و پرورش با طرح ضربتی "اپلیکیشن شاد"، نگرانی و استرس برخی خانوادهها را دوچندان کرد زیرا عموماً همه والدین و معلمان امکان دسترسی به گوشی هوشمند و اینترنت را ندارند و از طرف دیگر برخی والدین سه یا چهار فرزند دانش آموزان دارند؛ در این صورت تکلیف معلمان و والدینی که امکان تهیه گوشی هوشمند را ندارد، چیست؟!»
این استاد دانشگاه ادامه میدهد: «یادگیری مجازی قرص نیست که یکشبه بتوان آن را ساخت و در اختیار دیگران قرارداد! باید دانست که یادگیری و نحوه استفاده از مهارتهای تدریس در این فضا نیاز به زمان و تجربه دارد و الزاماً همه معلمان نمیتوانند در این روش تدریس، موفقیت کسب کنند زیرا نحوه آمادهسازی مطالب درسی و ارائه آن، متفاوت از فضای سنتی و آموزش چهره به چهره است. در این شرایط، حال ما بهیکباره دانشآموزان، والدین و معلمان را با این اپلیکیشن مواجه کردهایم؛ در حالی که ما باید ابتدا آموزشهای ضمنی استفاده از این نرمافزار را ارائه میکردیم سپس تدریس به روش مجازی را آغاز میکردیم.»
اکبری میافزاید: «از نظر من، شاد یک اپلیکیشن کاملاً ناقص و مندرآوردی است. دقیق مشخص نیست که آیا این برنامه یک کلاس مجازی است یا شبکه اجتماعی؟! زیرا محتوای دیجیتالی اساساً باید چندرسانهای و مبتنی بر متن، صوت، ویدیو، تصویر و ... باشد؛ درحالیکه در این اپلیکیشن چنین امکاناتی برای معلمان فراهم نشده، از طرف دیگر دانش آموزان امکان برقراری ارتباط و تبادلنظر با یکدیگر را ندارند. همچنین سرعت پایین اینترنت، مشکلات نصب و آپلود برنامهها از دیگر مواردی است که باعث شده تا آموزش مجازی در شبکه «شاد» با چالشهای بسیاری همراه باشد.»
اکبری در ادامه اضافه میکند: «ما تا دیروز دانش آموزان را از حضور در شبکه مجازی منع میکردیم و امروز به خاطر یک تکنولوژی ناقص، موبایل و اینترنت را در اختیار دانش آموزان قرار دادهایم. عدم محدودیت برای ورود به سایر وبسایتها از مشکلات دیگری است که در این طرح مورد توجه قرار نگرفته است؛ بنابراین مسئولان و کسانی که مسئولیت تربیت دانش آموزان را بر عهده دارند، فردا روزی باید نگران در دسترس بودن و استفاده دانشآموزان از تلفن همراه باشند. لذا سؤال این است که آیا در چنین شرایطی اساساً یادگیری اتفاق میافتد؟ آیا صرفاً استفاده از پلتفرمهای آموزشی در این شرایط میتواند بر میزان یادگیری دانشآموزان تأثیرگذار باشد؟»
اکبری در پایان اظهار میکند: «ما در بحران کرونا قرار داریم و آموزش و پرورش قاعدتاً در کوتاهمدت نمیتوانست هیچ راهحل مثمر ثمری را ارائه دهد اما شایسته است سیاستگزاران در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، بهجای برخوردهای عجولانه در میانمدت، با راهحلهای کارشناسانه، زیرساختها اعم از سختافزار و نرمافزار و نحوه استفاده از اپلیکیشن را ایجاد کنند. امید است که بعد از گذراندن این بحران مسئولین امر قدم جدی برای ایجاد سامانه ملی دورههای یادگیری الکترونیکی بردارند.»
در همین راستا وزارت آموزشوپرورش لازم دید که با توجه به عقبماندگی دانش آموزان و ادامه سال تحصیلی، محیطی امن و متناسب با نیاز آموزشی و اجتماعی دانشآموزان ایجاد شود؛ به همین منظور اعلام شد تا معلمان، والدین و مدیران مدارس، اپلیکیشن آموزش رسمی و جدید از سوی آموزش و پرورش را نصب کنند و از این طریق بهصورت مجازی به تدریس بپردازند اما این نرمافزار سردرگمیهای زیادی را برای خانوادهها، دانش آموزان و معلمان ایجاد کرده است؛ سؤال اساسی این است که چرا دانش آموزان و معلمان نتوانستهاند با اپلیکیشن شاد ارتباط برقرار کنند؟
دکتر الهام اکبری، عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس و دکتری یادگیری الکترونیکی در گفتوگو با تبیان میگوید: «در شرایطی که خانوادهها بهاندازه کافی نگران کرونا و سلامتیشان هستند، آموزش و پرورش با طرح ضربتی "اپلیکیشن شاد"، نگرانی و استرس برخی خانوادهها را دوچندان کرد زیرا عموماً همه والدین و معلمان امکان دسترسی به گوشی هوشمند و اینترنت را ندارند و از طرف دیگر برخی والدین سه یا چهار فرزند دانش آموزان دارند؛ در این صورت تکلیف معلمان و والدینی که امکان تهیه گوشی هوشمند را ندارد، چیست؟!»
محتوای دیجیتالی اساساً باید چندرسانهای و مبتنی بر متن، صوت، ویدیو، تصویر و ... باشد؛ درحالیکه در این اپلیکیشن چنین امکاناتی برای معلمان فراهم نشده، از طرف دیگر دانش آموزان امکان برقراری ارتباط و تبادلنظر با یکدیگر را ندارند
اکبری میافزاید: «از نظر من، شاد یک اپلیکیشن کاملاً ناقص و مندرآوردی است. دقیق مشخص نیست که آیا این برنامه یک کلاس مجازی است یا شبکه اجتماعی؟! زیرا محتوای دیجیتالی اساساً باید چندرسانهای و مبتنی بر متن، صوت، ویدیو، تصویر و ... باشد؛ درحالیکه در این اپلیکیشن چنین امکاناتی برای معلمان فراهم نشده، از طرف دیگر دانش آموزان امکان برقراری ارتباط و تبادلنظر با یکدیگر را ندارند. همچنین سرعت پایین اینترنت، مشکلات نصب و آپلود برنامهها از دیگر مواردی است که باعث شده تا آموزش مجازی در شبکه «شاد» با چالشهای بسیاری همراه باشد.»
اکبری در ادامه اضافه میکند: «ما تا دیروز دانش آموزان را از حضور در شبکه مجازی منع میکردیم و امروز به خاطر یک تکنولوژی ناقص، موبایل و اینترنت را در اختیار دانش آموزان قرار دادهایم. عدم محدودیت برای ورود به سایر وبسایتها از مشکلات دیگری است که در این طرح مورد توجه قرار نگرفته است؛ بنابراین مسئولان و کسانی که مسئولیت تربیت دانش آموزان را بر عهده دارند، فردا روزی باید نگران در دسترس بودن و استفاده دانشآموزان از تلفن همراه باشند. لذا سؤال این است که آیا در چنین شرایطی اساساً یادگیری اتفاق میافتد؟ آیا صرفاً استفاده از پلتفرمهای آموزشی در این شرایط میتواند بر میزان یادگیری دانشآموزان تأثیرگذار باشد؟»
اکبری در پایان اظهار میکند: «ما در بحران کرونا قرار داریم و آموزش و پرورش قاعدتاً در کوتاهمدت نمیتوانست هیچ راهحل مثمر ثمری را ارائه دهد اما شایسته است سیاستگزاران در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، بهجای برخوردهای عجولانه در میانمدت، با راهحلهای کارشناسانه، زیرساختها اعم از سختافزار و نرمافزار و نحوه استفاده از اپلیکیشن را ایجاد کنند. امید است که بعد از گذراندن این بحران مسئولین امر قدم جدی برای ایجاد سامانه ملی دورههای یادگیری الکترونیکی بردارند.»
بیشتر بخوانید