آبله مرغان چیست و چگونه درمان می شود؟

این بیماری ممکن است در بزرگسالان هم اتفاق بیفتد و نشانه‌های آبله‌مرغان در آن‌ها شدیدتر است. این بیماری ویروسی است و شدیداً واگیر دارد.

این بیماری دانه‌های قرمزی روی پوست ایجاد می‌کند که ممکن است تعدادشان به ۵۰۰ عدد هم برسد. این بیماری معمولاً خفیف است و بهبود پیدا می‌کند، اما در مواردی نادر ممکن است مشکلاتی در بدن ایجاد کند که حتی منجر به مرگ بیمار بشود.

علائم بیماری آبله مرغان:

شایع‌ترین نشانه آبله مرغان دانه‌های تاولی است. قبل از اینکه آبله مرغان علائم خود را نشان دهد ویروس حدود ۷ تا ۲۱ روز می‌تواند در بدن شما وجود داشته باشد. ۴۸ ساعت قبل از به وجود آمدن بثورات پوستی شما می‌توانید عفونت را به دیگران منتقل کنید.

تب

از دست دادن اشتها

احساس خستگی زیاد

سردرد

حالت تهوع

 ویروس آبله مرغان تا 48 سال اول بسیار مسری می باشد.

در روزهای اول جوش های صورتی یا قرمز دیده می شوند و بعد از چند روز از بین می روند.

بعد از آن تاول هایی روی پوست می زند که پر از مایع هستند. پزشکان این تاول‌های پر از مایع را وزیکول می‌نامند. تاول‌های آبله مرغان معمولاً ابتدا روی سینه، پشت یا صورت ایجاد می‌شود. سپس می‌توانند در مناطق دیگر از جمله پلک‌ها، دستگاه تناسلی و در داخلی دهان پخش شوند.

این بیماری معمولا در کودکان خفیف تر است. در موارد شدیدتر، این اتفاق ممکن است کل بدن را تحت تاثیر قرار دهد و حتی ممکن است در گلو، چشم ها، غشاهای مخاطی مجرا، حنجره و واژن گسترش یابد.

راه های انتقال بیماری

راه های انتقال بیماری ازطریق تماس مستقیم فرد سالم با فرد بیمار می باشد و افراد سالم  از دو طریق آلوده می شوند.

از طریق تماس فرد سالم با ترشحات بزاقی فرد بیمار به این صورت که فرد بیمار ۴۸ ساعت قبل از بروز علائم بیماری و ظاهر شدن جوش ها در سطح بدن می تواند از طریق ترشحات بزاقی وترشحات دستگاه تنفسی افراد دیگر را آلوده نماید.

از طریق تماس افراد سالم با ضایعات پوستی تازه و آبکی فرد مبتلا و به این معنی است که فرد بیمار از ۴۸ ساعت قبل از بروز ضایعات پوستی  تا زمانی که حتی یکی از ضایعات آبدار و تازه می باشد قادر است افراد دیگر را به بیماری مبتلا نماید.

عامل بیماری آبله مرغان

علت بروز آبله مرغان، ویروس واریسلا زوستر از خانواده هرپس ویروس ها است. در بیشتر موارد این ویروس از طریق تماس با فرد مبتلا انتقال می‌یابد. این بیماری چند روز قبل از ظهور جوش‌ها به فرد سرایت می‌کند و تا زمانی که تمامی جوش‌ها بهبود نیابند، به‌شدت مسری است. این ویروس از راه‌ بزاق دهان،سرفه، عطسه،تماس با جوش منتشر می شود.

افرادی که در معرض خطر ابتلا به آبله مرغان هستند:

اصولا کسانی که قبلا به این بیماری مبتلا شده‌اند، افرادی که واکسیناسیون انجام داده‌اند و نوزادانی که ایمنی از طریق مادر به آنها منتقل شده است (ایمنی حدود ۳ ماه بعد از تولد ایجاد می‌شود) کمتر در معرض خطر ابتلا به آبله مرغان هستند.

اما کسانی که تاکنون به این بیماری مبتلا نشده‌اند؛ یا تماس فیزیکی با فرد مبتلا داشته اند، کسانی که سن آنها از 12 سال کمتر است و یا بزرگ‌سالانی که با کودکان زندگی می‌کنند یا با آنها وقت می‌گذرانند؛ و یا کسانی که سیستم دفاعی بدن آنها به علت بیماری یا مصرف دارو دچار نقص شده باشد، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

نوزادانی که مادران آنها هرگز از واکسن آبله مرغان استفاده نکرده اند و به ویروس آن دچار نشده اند و زنان بارداری که تا به حال آبله مرغان نگرفته اند و یا افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و یا افرادی که از دارو های شیمی درمانی استفاده میکنند و افرادی که داروهای استروئیدی  و یا مواد مخدر مصرف میکنند،بیشتر در معرض خطر ابتلا به آبله مرغان هستند.

عوارض آبله‌مرغان

این بیماری در بسیاری از موارد عوارض ندارد، اما در بعضی از موارد باعث آلودگی باکتریایی بعضی از نواحی بدن مثل پوست، استخوان، شش، مفاصل و خون می‌شود. در بعضی از موارد بسیار نادر این ویروس مغز را آلوده می‌کند. درست است که این موارد نادر هستند، اما خطرات جدی را به دنبال دارند.

پیشگیری از آبله مرغان

کسی که تا‌ به‌ حال یک‌بار به آبله‌مرغان مبتلا شده باشد، به‌احتمال نزدیک به صد در صد دیگر مبتلا نخواهد شد. اما برای افرادی که مبتلا نشده‌اند، واکسن آبله‌مرغان یکی از روش‌های موثر برای پیشگیری از ابتلا است. واکسن آبله‌مرغان در واقع نسخه‌‌ی ضعیف‌شده‌ی ویروس است. ویروس آبله‌مرغان در آزمایشگاه اصلاح یا تضعیف می‌شود. بدن در مقابل ویروس ضعیف شده قرار می‌گیرد و سیستم ایمنی در برابر ویروس مقاوم می‌شود.

اکثر کودکان با واکسیناسیون، در مقابل آبله‌مرغان مقاوم می‌شوند. در بزرگسالان تزریق اول واکسن احتمال ابتلا به بیماری را تا ۷۸ درصد کاهش می‌دهد و این عدد در تزریق دوم به ۹۹ درصد می‌رسد.

تعداد خیلی کمی از کودکانی که واکسینه شده اند ، مبتلا به آبله مرغان می شوند که نشانه‌های آبله‌مرغان در آنها خفیف است و بیماری زودتر خوب می‌شود.

درمان آبله‌مرغان

در بیشتر موارد، درمان آبله‌مرغان پیچیدگی خاصی ندارد. استراحت کردن، نوشیدن مایعات زیاد و استفاده از داروهایی که تب را پایین می‌آورند، به درمان آبله‌مرغان کمک می‌کند. در مواردی که آبله‌مرغان شدید باشد دکتر داروهای ضدویروسی تجویز می‌کند. برای کنترل تب هم معمولاً از استامینوفن استفاده می‌شود.

بیماری آبله مرغان در بیشتر موارد با واکسیناسیون پیشگیری می شود. در بدن کسانی که به آبله‌مرغان مبتلا می‌شوند، بعد از پایان بیماری ویروس باقی می‌ماند و طی سال‌ها یا حتی دهه‌ها بعد ممکن است خود را به صورت بیماری زونا نشان بدهد.

درمان های خانگی موثر برای آبله مرغان

ویروس آبله مرغان حدود ۱۰ الی ۲۱ روز در بدن بیمار می‌ماند. شدیدترین علائم این بیماری معمولا حدود ۲ هفته به طول می‌انجامد. کودک مبتلا به آبله مرغان در طول دروه‌ی بیماری نباید به مدرسه یا مهدکودک برود. بزرگ‌سالان نیز در صورت ابتلا بهتر است در خانه بمانند.

برای تسکین خارش پوست علاوه بر استفاده از آنتی‌هیستامین‌ها یا پمادهای موضعی، می‌توانید با آب ولرم حمام کنید و یا از لوسیون های بدون بو برای بدن استفاده کنید و همچنین لباس های نازک و نرم بپوشید. علاوه بر این ها می توانید از درمان های خانگی دیگر استفاده کنید:

جوش شیرین:

یکی از راه های درمان خانگی ابله مرغان، جوش شیرین می باشد. جوش شیرین خارش و سوزش‌ ناشی از آبله مرغان را تسکین می‌دهد. برای استفاده از آن نصف قاشق غذاخوری جوش شیرین را در یک لیوان آب حل کنید. لیف نرمی را به محلول آغشته کنید و روی قسمت‌هایی که دچار خارش و سوزش است بگذارید و اجازه بدهید خشک شود. راه‌حل دیگر این است که نصف یا یک فنجان جوش شیرین را در آب وان حمام حل و داخل این محلول حمام کنید.

یاس بنفش هندی:
یاس بنفش هندی هم یکی از راه های  درمان خانگی آبله مرغان می باشد،چون خاصیت ضدویروسی دارد. همچنین این گیاه تا حد زیادی به خشک شدن تاول‌ها و رفع خارش کمک می‌کند.برای استفاده از آن  تعداد کمی برگ یاس بنفش هندی را له کنید و روی جوش‌ها و تاول‌ها قرار بدهید یا می‌توانید چند برگ از این گیاه را به آب وان حمام اضافه کنید.

هویج و گشنیز:

یکی دیگر از راه های درمان هانگی آبله مرغان، هویج و گشنیز می باشد. سوپی که گشنیز و هویج دارد، در درمان آبله مرغان بسیار مفید است. این غذا سرشار از آنتی اکسیدان است که در درمان بیماری تأثیر بسیار مثبتی دارد. برای استفاده از آنها ، مقداری هویج را خرد کنید، و مقداری هم برگ تازه‌ی گشنیز را با هویج در دو و یک‌چهارم فنجان آب بجوشانید تا نصف آب تبخیر شود. این سوپ را به‌ مدت یک ماه روزی یک‌بار نوش جان کنید. همچنین برای تقویت بنیه‌تان می‌توانید هویج و برگ گشنیز آب‌پز بخورید.

عسل:

عسل هم از مواد خوراکی بسیار موثر در درمان بیماری آبله مرغان می باشد و در بهبود خارش و التیام جوش‌های ناشی از آبله مرغان مؤثر است. عسلی طبیعی و باکیفیت تهیه کنید و روی قسمت‌هایی از بدن‌تان که جوش و تاول دارد، بمالید. این کار را تا زمانی که زخم‌ها از بین بروند روزی ۲ تا ۳ بار تکرار کنید.

دمنوش‌های گیاهی:

برای درمان آبله مرغان می‌توانید از انواع دمنوش های گیاهی ملایم و آرام‌بخش مانند دمنوش بابونه، ریحان مقدس، گل همیشه بهار و بادرنجبویه استفاده کنید.برای استفاده از این دمنوش های گیاهی یک قاشق غذاخوری از هریک از این گیاهان را داخل یک فنجان آب جوش بریزید، بگذارید چند دقیقه دم بکشد و سپس از صافی رد کنید. مقدار بسیار کمی دارچین، عسل و آب لیمو ترش به آن اضافه و نوش جان کنید. این چای گیاهی را تا زمانی که بهبودی کامل حاصل نشده است، روزی چند بار استفاده کنید.

جو دوسر:

جو دوسر یکی از درمان‌های پرطرفدار خانگی برای خارش ناشی از آبله مرغان است. برای استفاده از آن دو فنجان جو دوسر را بکوبید تا به‌شکل پودر دربیاید، سپس آن را در ۲ لیتر آب ولرم بریزید و بدن‌تان را به‌ مدت ۱۵ الی ۲۰ دقیقه با این محلول خیس کنید.

سرکه‌ی قهوه‌ای:

سرکه ی قهوه ای هم در درمان بیماری ابله مرغان بسیار موثر می باشد. این روش درمانی خارش پوست را از بین می‌برد و به بهبود زخم‌ها و جلوگیری از ایجاد جایِ زخم کمک می‌کند. برای استفاده از آن نصف فنجان سرکه‌ی قهوه‌ای را به آب ولرم درون وان حمام اضافه کنید و حدود ۱۰ الی ۱۵ دقیقه درون این محلول حمام کنید.

قالب‌های یخ:

پیچیدن یخ در حوله و مالیدن بر روی زخم‌های می‌تواند به تسکین خارش زخم‌ها کمک کند.

چای بابونه:

استفاده از چای بابونه خنک شده و یا اضافه کردن خود گل بابونه به آب حمام ممکن است به دلیل خاصیت‌های ضد‌التهابی و ضد باکتریایی باعث کاهش خارش زخم‌های آبله‌ مرغان شود.

گل همیشه بهار:

گل همیشه بهار برای از بین بردن خارش ناشی از بیماری آبله مرغان مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای استفاده از گل همیشه بهار دو قاشق غذاخوری از آن و یک قاشق چای‌خوری برگ عنبر سائل را در یک فنجان آب بریزید و بگذارید یک شب بماند. صبح این مخلوط را کاملا آسیاب کنید و ماده‌ی به‌دست‌آمده را مستقیم روی جوش‌ها بگذارید. زمانی که کاملا خشک شد، زخم‌ها را بشورید.

روغن اسطوخودوس:

روغن اسطوخودوس از دیگر درمان‌های مؤثر برای کاهش سوزش و خارش ناشی از بیماری آبله مرغان است. برای استفاده ازآن ، روغن عصاره‌ی اسطوخودوس را با مقدار کمی از روغن‌های حامل مانند روغن نارگیل یا بادام رقیق کنید، روی ناحیه‌ی آسیب‌دیده‌ی پوست بمالید و بگذارید تا خشک شود. این کار را روزی ۲ بار تکرار کنید.

روغن چوب صندل:

یکی دیگر از راه های درمان خانگی آبله مرغان ، استفاده از روغن چوب صندل می باشد. این روغن به دلیل داشتن خواص ضدعفونی‌کننده و ضدالتهابی، در درمان زخم‌های آبله مرغان تأثیر زیادی دارد. این روغن جای زخم‌ها را نیز از بین می‌برد. برای استفاده از آن چند قطره روغن چوب صندل خالص را به یک قاشق چای‌خوری روغن حامل مثل روغن بادام اضافه کنید و روی جوش‌ها بمالید. این کار را تا بهبودی کامل تمامی زخم‌ها به‌طور منظم انجام بدهید.

ملاحظات ایمنی برای کودکان

این ویروس بیشتر در کودکان شایع است،به همین خاطر در هنگام درمان نیز موارد خاصی وجود دارد. برای کودکان همیشه باید از نسخه‌ها و دارو‌های مخصوص به خود استفاده کنید، مگر اینکه خود پزشک تجویز کند که از دارو‌های بزرگ‌سالان استفاده شود. توجه داشته باشید که با روش مصرف و دوزی که پزشک تجویز کرده به کودکان دارو دهید. برای کودکان مبتلابه آبله‌ مرغان به‌هیچ‌عنوان از دارو‌های ایبوپروفن و آسپرین استفاده نکنید. توجه داشته باشید که این دارو‌ها می‌تواند عوارض جبران‌ناپذیری برجای بگذارد.

همچنین توجه داشته باشید اقدامات لازم جهت جلوگیری از شیوع این بیماری بسیار ضروری است. در زمان ابتلا به این ویروس کودکان را از مدرسه و جاهای عمومی دور نگه‌دارید، تا از شیوع این بیماری جلوگیری شود. اگر اقدامات لازم صورت نگیرد ممکن است افراد دیگری که در این خانه هستند و سیستم ایمنی بدن آن‌ها ضعیف شده است، به‌راحتی در معرض ابتلا به این بیماری قرار گیرند.

---