تشخیص اضطراب اجتماعی

واقعیت این است که اضطراب اجتماعی سومین اختلال روان‌شناختی است. افسردگی و سوءمصرف نوشیدنی‌های الکلی به‌ترتیب رتبه‌های اول و دوم را به خود اختصاص می دهد.

جالب است بدانید میان اضطراب اجتماعی و داشتن کارایی برجسته در محیط کار، همبستگی چشمگیری دیده می‌شود. مبتلایان به این اختلال اغلب معیارهایی کمال‌گرایانه برای انجام کار دارند و متعهد به انجام بی‌عیب‌ونقص کارهایشان هستند.

اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟

به‌احتمال زیاد همه شما گاهی با کارمندانی سروکار دارید که دچار اضطراب اجتماعی هستند.

آنها در موقعیت‌های گوناگون مانند قرارگرفتن در جمعی از افراد غریبه، برخورد با جنس مخالف و غیره خجالت زده می‌شوند.  

خجالت زدگی در واقع به همان اضطراب اجتماعی گفته می شود. این افراد از لحاظ روحی و روانی در شرایطی قرار می‌گیرند که نشانه‌هایی از اضطراب اجتماعی را  بروز می‌دهند.

چطور می‌توان کارکنانی را که دچار اضطراب اجتماعی هستند، تشخیص داد؟

اینکه آیا واقعا کارمندی به اضطراب اجتماعی مبتلا باشد یا خیر، همیشه هم روشن و قابل‌تشخیص نیست. اختلال ممکن است خود را در قالب رفتار کارمندی نشان بدهد، که برای سخنرانی در جمع دچار تشویش و دلهره می‌شود.

همچنین ممکن است اوضاع کمی پیچیده‌تر و برخلاف چیزی باشد که معمولا انتظار داریم. به طور مثال کارمند مبتلا به اضطراب اجتماعی به‌شکلی مسحورکننده‌ سخنرانی‌اش را ادا می‌کند، اما زمان پرسش‌وپاسخ که می‌رسد، دست‌وپایش را گم می‌کند.

فرد مبتلا به این اختلال، ممکن است در اظهارنظرِ همراه با اعتماد‌ به نفس و ارائه بازخورد موثر و سازنده به مشکل بربخورد و درعین‌حال کارمند دیگری که دچار همین اضطراب اجتماعی است، شاید میلی به شرکت در جمع و گفت‌وگوها نشان ندهد.

البته سخن‌گفتن در این مورد تنها زمانی جایز است که خجالت‌زدگی یا همان اضطراب اجتماعی، سد راه پیشرفت شغلی شخص مبتلا باشد؛ یا از سوی دیگر، بر دیگر کارکنان اثرات منفی گذاشته باشد.

اگر به این موضوع پی برده‌اید که اضطراب اجتماعی کارمندتان، روند معمول کاری‌اش را مختل کرده و بر آن اثر منفی گذاشته است، زمان آن است که با او صحبت کنید. موضوع صحبت نباید دربارهٔ موضوعات خصوصیِ مرتبط با وضعیت سلامتی شخص موردنظر باشد (منظور از موضوعات کلی آن‌هایی است که به‌باور عامهٔ مردم عامل اضطراب اجتماعی هستند).

چطور می‌توانیم از کارکنانی که دچار اضطراب اجتماعی هستند حمایت کنیم؟

کارکنانی که دچار اضطراب اجتماعی هستند، با خود نوعی انسانیت و خوش‌قلبی برای محیط کار به ارمغان می‌آورند. اگر رفتار این کارکنان را با نکته‌سنجی بیشتر زیر نظر بگیریم، خواهیم دید که آن‌ها تنها به آنچه دیگران فکر می‌کنند اهمیت نمی‌دهند، بلکه این خود اطرفیان هستند که برایشان اهمیت دارند. بدیهی است حضور چنین افرادی در هر محیط کاری‌ای می‌تواند مفید باشد.

- حمایتگر آن‌ها باشید: وقتی کارمندی آشکارا از اضطراب اجتماعی‌اش سخن می‌گوید، بیشتر ما می‌کوشیم شرایط را با خواسته‌های آن‌ها مطابقت دهیم و این در حقیقت واکنش رایج و معمول در چنین شرایطی است.

مشتاق آن هستیم که در نقش محافظ آن‌ها پدیدار شویم؛ اجازه می‌دهیم به‌جای شرکت در همایش، در خانه بمانند، سخنرانی‌شان را ارائه نکنند، یا در جلسهٔ آموزشی شرکت نکنند.

- گفت‌وگوی همدلانه داشته باشید: به‌جای آنکه محافظ‌ آن‌ها باشید، به حمایت‌کردن از آن‌ها روی بیاورید. در جریان گفت‌وگوها از آن‌ها درمورد کارهایی بپرسید که دوست دارند انجام دهند.

در حال حاضر کجای کار هستند؛ و می‌خواهند به کجا برسند؟  پس از طرح پرسش‌، با همکاری کارکنان دیگرتان اهدافی را تعیین کنید که واقع‌بینانه و درعین‌حال، چالش‌برانگیز باشند.

- اهمیت وظایف: احتمالا همهٔ ما فرد خجالتی یا درون‌گرایی را می‌شناسیم که در انجام کاری خاص به‌شکلی غیرقابل‌انتظار ماهرانه عمل می‌کند.

مانند کارمندی که در گفت‌وگو در جمع‌های کوچک‌ترِ دو یا سه‌نفره دست‌وپایش را گم می‌کند؛ اما وقتی او را در حال صحبت‌کردن در میان مشتری‌ها می‌بینیم، این‌طور به نظر می‌رسد که کسی نمی‌تواند روی دستش بلند شود.

وظیفه‌ای را که قرار است به چنین کارمندی بسپارید، باید از قبل به‌روشنی مشخص کرده باشید.  برنامه ریزی قبلی و پایبندی به ساختاری مشخص می‌تواند برای کسی که به اضطراب اجتماعی دچار است، رهایی‌بخش باشد.

- سپردن وظایف مشخص: دودلی یا نداشتن قطعیت در دامن‌زدن به اضطراب نقش دارد. نداشتن برنامهٔ قبلی، ممکن است عملکرد شخص مبتلا به اضطراب اجتماعی را به‌کلی مختل کند.

چنین رویکردی، به‌ویژه درمورد کارهایی که در معرض عموم یا با حضور دیگران انجام می‌گیرند، باعث تشویش و دلهرهٔ بیشتر شخص موردبحث می‌شود. به‌جای آن، بکوشید بر نقاط قوت کارمندتان تأکید کنید و به او اجازه دهید با به‌عهده‌گرفتن وظایفی که از پیش برایش برنامه‌ریزی شده است و ساختار مشخصی دارد، خودش را نشان بدهد.

- کمک به مدیریت کمال‌گرایی‌: کمال گرایی یکی از ویژگی‌هایی است که اغلب با اضطراب اجتماعی همراه است. کمال‌گرایی اگر در حدی معقول و عادی باشد، به نتایجی چشمگیر می‌انجامد؛ اما چنانچه از اندازهٔ معمول فراتر رود، عملکرد فرد را به‌کلی مختل می‌کند.

اغلب به‌هنگام فرارسیدن موعد اولویت بندی کارها و مدیریت زمان است که اضطراب اجتماعی، در قالب کمال‌گرایی نمود می‌یابد. ممکن است کارمند مبتلا به اضطراب اجتماعی، در آغاز یا پایان پروژه‌ای خاص، با به‌تعویق‌انداختن کارها یا وسواس به‌خرج‌دادن روی جزئیات، بیش از حد معمول وقت صرف کند. به‌کارگیری نوعی معیار طی فرایندهای کاری در اینجا می‌تواند سودمند باشد.

- یادآوری کنید که چقدر کار او برای شما ارزشمند است: کسانی که دچار اضطراب اجتماعی هستند، طبعا به‌سمت خودانتقادی گرایش پیدا می‌کنند. اغلب کم‌وکاستی‌ها توجه‌شان را جلب می‌کند؛ اما از اثر مثبت و سهمی که در پیشبرد اهداف و کارها داشته‌اند، غافل می‌مانند. اگر گاهی به آن‌ها یادآوری کنیم که چقدر در کارشان ماهر و توانا هستند، می‌توانیم از سنگینی کفهٔ ترازو به‌سوی کاستی‌ها کم کنیم.

نباید فراموش کنیم که اضطراب اجتماعی، با ویژگی‌ها و صفات مختلف دیگری همراه می‌شود و اشخاصی که دچار آن هستند، از مهارت‌های مفید بسیاری بهره‌مندهستند.

---