فواید گریه کردن

علت گریه کردن چیست؟

گریه کردن و ریزش اشک از چشم به سه علت بستگی دارد:  

- بروز احساسات: این اشک‌ها در پاسخ به احساسات گوناگون جاری می‌شوند و نسبت به دو نوع دیگر دارای سطح بالایی از هورمون‌های استرس‌زا هستند. وقتی کسی درباره گریه کردن صحبت می‌کند، معمولاً منظورش، همین گریه‌های احساسی است.

- محافظت از چشم: مجراهای اشک، پیوسته قطرات اشک را که مایعی آنتی‌باکتریال و غنی شده از پروتئین است ترشح می‌کنند. این مایع چشم‌ها را با هر بار پلک زدن شخص، مرطوب نگه می‌دارد.

- واکنش غیرارادی به عوامل خارجی: این اشک‌ها به دلایل بروز آلرژی و عوامل آزاردهنده چشم، مثل باد، دود سیگار یا پیاز به‌منظور تمیز کردن سطح چشم و حمایت از چشم‌ها ایجاد می‌شوند.

فواید گریه کردن چیست؟

- آرام‌بخش و تسکین‌دهنده است: گریه کردن می‌تواند اثر مستقیمی روی خود تسکینی افراد داشته باشد چراکه، گریه سیستم عصبی پاراسمپاتیک را فعال می‌سازد که به افراد برای آرام شدن کمک می‌کند. خود تسکینی، هنگامی اتفاق می‌افتد که افراد احساسات خود را مهار کرده، دلواپسی و درماندگی خود را کاهش داده و خودشان را آرام می‌کنند.

گریه کردن نه‌فقط یک عمل احساسی بلکه یک عمل فیزیکی هم هست. سردرد، ورم کردن پوست، آبریزش بینی و لرزش بدن تنها بخشی از اثرات جسمانی گریه کردن هستند. علت این مسأله به انگیختگی بالای بدن در هنگام شروع گریه بازمی‌گردد.

اگرچه درنهایت گریه کردن می‌تواند بدن را به حالت آرامش برساند اما در دقایق اولیه، عمل گریه کردن انگیختگی زیادی ایجاد می‌کند. وقتی گریه می‌کنیم، ضربان قلب و میزان تعریق بدن افزایش می‌یابد. در حقیقت، گریه کردن برای بدن مثل یک کار سنگین است.

- تقویت روحیه و کمک به تسکین درد: گریه کردن گاهی به بالا بردن روحیه افراد کمک می‌کند و باعث می‌شود آن‌ها احساس بهتری داشته باشند. اشک‌های احساسی به‌منظور ایجاد آرامش یا خودتسکینی، اکسیتوسین و اندروفین آزاد می‌کنند. این عناصر شیمیایی افراد را وامی‌دارد به احساس بهتری دست یابند و از دردهای حسی و فیزیکی فراغت یابند؛ به این دلیل است که گریه کردن می‌تواند به کاهش درد و رنج فرد کمک کند و احساسی خوب را در او تقویت کند.

اگر گریه کردن باعث کم شدن اضطراب شود، به بهبود روحیه کمک می‌کند. علاوه بر این، واکنش اطرافیان به گریه‌ی ما، تأثیر زیادی در احساس ما بعد از گریه کردن دارد. اگر آن‌ها ناراحتی‌تان را درک و به شما کمک کنند، احتمال آنکه احساس بهتری داشته باشید بیشتر از زمانی است که تمسخرتان کنند و شما احساس خجالت کنید. در بسیاری از موارد احساس بهتری که بعد از گریه به وجود می‌آید درنتیجه‌ی حمایت عاطفی و دلداری دیگران است.

- رفع استرس و دفع سموم از بدن: اشک‌هایی که در مواقع استرس و نگرانی ریخته می‌شود، حاوی هورمون‌های استرس و عناصر شیمیایی دیگر است. گریه می‌تواند سطح این عناصر شیمیایی در بدن را طوری کاهش دهد که در پی آن از میزان استرس هم کاسته شود.

احتمالاً یکی از مزایای گریه کردن کمک به کم شدن فشار فیزیکی ناشی از احساس ناراحتی است. از قرار معلوم عمل گریه کردن درست بعد از به اوج رسیدن انگیختگی روانی آغاز می‌شود و به بدن کمک می‌کند تا به تعادل حیاتی خود بازگردد. به‌عبارت‌دیگر، عمل گریه کردن بعد از یک حالت انگیختگی رخ می‌دهد و بدن را به حالت آرامش می‌رساند.

- کمک به خواب بهتر: گریه می‌تواند به نوزادان برای داشتن خواب بهتر کمک کند. اینکه گریه همین اثر را بر بزرگ‌سالان دارد یا نه در دست تحقیق است اما آنچه مسلم است، اثرات مفید آن در افزایش روحیه، تسکین درد و ایجاد آرامش برای داشتن خوابی بهتر و راحت‌تر است.

- مبارزه با باکتری‌ها: گریه کردن به از بین بردن باکتری‌ها کمک می‌کند و چشم‌ها را تمیز نگه می‌دارد. اشک حاوی مایعی به نام لیزوزیوم است. این آنزیم در سفیده تخم‌مرغ، آب دهان و اشک چشم وجود دارد و می‌تواند با شکستن دیواره برخی باکتری‌ها آن‌ها را نابود کند. لیزوزیوم خواص آنتی میکروبی قوی دارد و می‌تواند در کاهش ریسک ابتلا به سیاه زخم نیز مؤثر باشد.

- تخلیه‌ی فشارهای عصبی: گریه کردن شیوه‌ی بسیار مهمی برای برقراری ارتباط است پس چرا بسیاری از اوقات در تنهایی گریه می‌کنیم؟ احتمالاً به دلیل آنکه بعد از یک روز شلوغ یا پراسترس، بالاخره می‌توانید با افکارتان تنها باشید و بدن خود را به حالت آرامش بازگردانید. به‌علاوه، گریه کردن در تنهایی می‌تواند برای ارتباط گرفتن با جهان ماورا باشد. در اغلب موارد افرادی که در خلوت خود گریه می‌کنند هم درواقع به دنبال کمک هستند مثل درخواست کمک از خداوند.

- بهبود بینایی: اشک‌ها با تحریک عوامل خارجی ایجادشده و با هر بار پلک زدن شخص جاری می‌شوند، گریه کردن به مرطوب ماندن چشم‌ها کمک کرده و از غشای مخاطی چشم در برابر خشک شدن و بروز تاری دید محافظت می‌کند. وقتی غشای مخاطی چشم خشک می‌شود و دید افراد تار می‌شود، اثرات روان کنندگی این اشک‌ها به‌وضوح دید کمک می‌کند.

کارکرد بیولوژیک اشک‌ها مرطوب نگه‌داشتن چشم یا محافظت از آن در برابر گردوخاک یا دودی است که وارد چشم می‌شود. ظاهراً اشک‌های عاطفی از این پروسه‌ی بیولوژیک تبدیل به چیز پیچیده‌تری در انسان‌ها شدند که به دلایل کاملاً احساسی و نه فیزیکی رخ می‌دهند. نبود اشک باعث بروز بیماری خشکی چشم و درنتیجه احساس درد و حتی نابینا شدن می‌شود.

- بهبود ارتباطات: عمل گریه کردن در انسان ابتدا شیوه‌ی نوزادان برای جلب‌توجه مادر خود بود. نوزادان انسان بسیار ناتوان هستند و توانایی‌های حیوانات تازه متولدشده را ندارند. اشک‌های نوزادان و کودکان یک عنصر بصری به گریه‌ی آن‌ها برای کمک گرفتن اضافه می‌کند و توجه کسی از آن‌ها مراقبت می‌کند را جلب می‌کند. ب

اگذشت زمان و بالا رفتن سن، کارکرد بیولوژیک گریه تبدیل به کارکردی عاطفی می‌شود. گریه‌ی افراد بالغ عمدتاً نشان‌دهنده‌ی نیاز و درخواست کمک است.

- مؤثر در جلب‌توجه و حمایت دیگران: گریه کردن در درجه اول یک رفتار اتصال‌دهنده است؛ بدین معنی که سبب جلب حمایت و احساس همدردی اطرافیان می‌شود. گریه کردن می‌تواند سبب ایجاد همدردی بین افراد، و همچون رفتاری اجتماعی و درونی تلقی شود.

وقتی از طریق اشک‌هایمان با دیگران ارتباط برقرار می‌کنیم، درواقع آسیب‌پذیری خود را نشان می‌دهیم. این مسئله در حضور افراد حمایتگر می‌تواند باعث افزایش احساس پیوند و اتصال شود. چون شما آن‌قدر به آن شخص اعتماد دارید که در حضور او گریه کنید.

بنابراین گریه کردن این پیام را می‌رساند که ما به کسی احساس نزدیکی می‌کنیم و این مسئله می‌تواند واکنش همدلانه و ارتباط عاطفی را تقویت کند. چون ما دوست نداریم ضعف خود را به غریبه‌ها نشان دهیم، سعی می‌کنیم جلوی آن‌ها گریه نکنیم و اشک‌هایمان را برای نزدیک‌ترین افراد زندگی‌مان نگه می‌داریم.

- کمک می‌کند چیزی که می‌خواهیم را به دست آوریم: گریه کردن می‌تواند روشی برای برانگیختن یک واکنش خاص در جهت خواسته‌ی ما باشد. حتی اگر آگاهانه قصد سوءاستفاده نداشته باشیم، ممکن است گریه‌ی ما منجر به فروکش کردن خشم و ایجاد احساس گناه در دیگران شود و آن‌ها را در برابر خواسته‌ی ما نرم کند. از قرار معلوم گریه کردن کارکرد اجتماعی مهمی دارد به‌طوری‌که در زمان کشمکش، خشم دیگران را کاهش می‌دهد.

- مرتبط با هورمون‌های جنسی: هر چه سطح تستوسترون یا همان هورمون جنسی مردانه در مردان بیشتر باشد احتمال گریه کردن در آن‌ها کمتر است. شواهد در خصوص افراد تراجنسیتی و مردان مبتلا به سرطان پروستات که داروهای ضد هورمون مردانه دریافت می‌کنند، نشان می‌دهد تستوسترون اثر بازدارندگی در گریه کردن دارد.

در خصوص زنان، تغییر سطح استروژن یا همان هورمون جنسی زنانه می‌تواند گریه را در دوران پیش از قاعدگی و پس از زایمان افزایش دهد.  البته فرآیند گریه در هر دو جنس به یک‌شکل رخ می‌دهد اما زنان بیشتر از مردان گریه می‌کنند چون مردان اغلب از ترس قضاوت‌های جامعه تمایلی به گریه کردن ندارند.

- مفید برای هورمون‌ها: عمل گریه کردن سطح هورمون‌های اندورفین را افزایش می‌دهد. این هورمون‌های طبیعی بدن شادی‌آور و آرامش‌بخش هستند. بنابراین گریه کردن فشار را کم کرده و احساس بهتری ایجاد می‌کند. احتمالاً به همین دلیل است که گاهی می‌خواهیم با تماشای یک فیلم غم‌انگیز گریه کنیم. به‌علاوه طی تحقیقی مشاهده شد سطح اکسی توسین یا همان هورمون عشق در بدن مادران با دیدن یا شنیدن گریه‌ی یک کودک افزایش پیدا می‌کرد.

- گریه‌ی خوشحالی برای  آرام شدن بدن: انگیختگی بالای ناشی از احساسات مثبت هم می‌تواند منجر به گریه کردن شود. گریه‌ی حاصل از احساسات منفی رایج‌تر است اما احساسات مثبت شدید هم ما را به گریه می‌اندازند. ظاهراً عمل گریه کردن با انگیختگی شدید فیزیولوژیک و هر دو شکل مثبت و منفی احساسات مرتبط است و درست بعد از به اوج رسیدن تجربه‌ی عاطفی رخ می‌دهد، زمانی که فرد شروع به تخلیه‌ی احساس خود می‌کند.

- گریه کردن حالتان را بدتر می‌کند: گریه کردن در زمان و مکان نامناسب یا در حضور کسانی که واکنش منفی‌ای به گریه‌ی شما دارند، قطعاً حالتان را بدتر می‌کند. گریه کردن در کنار افراد نزدیک و حمایتگر مفید است اما در محل کار مناسب نیست. به‌علاوه، گریه کردن در درازمدت حال ما را بهتر می‌کند اما ممکن است اثرات آنی این کار روحیه را بدتر کند.

گریه کردن‌های مکرر نشانه‌ای از وجود اختلال در بدن

باوجود فواید زیاد، گاهی اوقات، گریه کردن‌های هرروزه می‌تواند نشانی از احتمال ابتلا به اختلالات و بیماری‌های روانی مانند افسردگی یا دیگر مشکلات روحی باشد. اغلب مواقع، این موارد از گریه‌هایی شناخته می‌شوند که خیلی زیاد و به دلایل نامعلوم اتفاق می‌افتند به‌طوری‌که فعالیت‌های روزانه فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. همچنین غیرقابل‌کنترل به نظر می‌رسند. چنین گریه‌هایی ممکن است علامتی از مشکلات زیر باشند:

- پرخوری یا کم خوری
- کم‌خوابی بیش‌ازحد
- احساس بدبینی و ناامیدی
- مشکلات گوارشی و سوءهاضمه
- خواب مشوش و مغشوش یا زیاد
- احساس گناه، بی‌فایده بودن و بیچارگی
- احساس خستگی مزمن یا از دست دادن انرژی
- افکار مرتبط با خودکشی یا آسیب رساندن به خود
- عدم تمرکز، فراموشی و نداشتن قدرت تصمیم‌گیری
- تحریک‌پذیری، تندخویی، زودرنجی، ناآرامی و بی‌قراری
- لذت نبردن از چیزهایی که قبلاً لذت‌بخش و شادی‌آور بودند
- درد غیرقابل توضیح یا گرفتگی عضلات و اسپاسم‌های عصبی

---