پیشوازهای شحات محمد انور

استاد «شحات محمد انور» قارى مسجد الرفاهى مصر در روز یكم ژوئیه سال 1950 میلادى در روستاى «كفرالوزیر» كه مركزى دور افتاده در استان قهلیه مصر است در خانواده‌ای كم جمعیت متولد شد. بیش از سه ماه از ولادت او نگذشته بود كه پدرش را از دست داد و كودك خردسال نتوانست لذت پدر داشتن را بچشد و بدین ترتیب او در حالى كه طفل خردسال و یتیمى بود با امواج زندگى و گردش روزگار با همه شیرینی‌ ها و تلخى‌ هایش مواجه شد. شحات محمد انور به همراه مادر خود براى اقامت در منزل پدربزرگ مادریش رهسپار شد تا با دائى‌ هاى خود زندگى كند چرا كه دائى او وى را همچون پسر خود دوست می‌داشت و بهترین امانت‌ دار او بود و او را به یادگیرى و حفظ قرآن تشویق كرد. وی به واسطه دائى‌ اش از محضر استاد «حلمى محمد مصطفى» در حفظ قرآن كریم مستفیض شد و در سن هشت سالگی حافظ كل قرآن شد و وقتى به سن 10 سالگى رسید دائى‌ اش او را به یكى از روستاهاى مجاور (كفرالمقام) برد تا تجوید قرآن را به دست مرحوم استاد «سید احمد فرارحى» فرا گیرد چرا كه استعدادى كه او را شایسته مى‌ ساخت تا یكى از مشهورترین قاریان مصر بلكه همه جهان باشد را در خود داشت.

استاد شحات محمد انور درباره خاطرات ایام كودكى خود این‌ گونه سخن می‌گوید: «در آن دوره من با حفظ كردن قرآن كریم سعادتى وصف ناشدنى یافتم، مخصوصاً پس از اتمام حفظ قرآن و در اثناء یادگیرى تجوید آن، به خاطر این‌ كه صداى زیبائى داشتم و اداءِ لحن من شبیه اداء قاریان بزرگ بود بر هم دوره‌ اى‌ هایم پیشى گرفته و در میان آنان به استاد كوچك شناخته شدم و این موضوع آن‌ها را خشنود مى‌كرد، هم كلاسى‌ هایم در مكتب به دنبال فرصت بودند كه استاد مشغول كارى شود تا از من بخواهند كه با تجوید، آیات قرآن را برایشان بخوانم و چنان مرا تشویق مى‌كردند كه گویى من قارى بزرگى هستم». «به یاد مى‌ آورم كه در ضمن یادگیرى قرآن كریم براى همكلاسى‌ هایم، زیاد تلاوت می‌كردم، روزى یكى از ایشان فكرى كرد، او یك قوطى كبریت تهیه كرد و جعبه آن را توسط یك نخ بلند به كِشُو آن متصل كرد، من یك قسمت را در مقابل دهانم مى‌گرفتم و می‌خواندم، گویى كه میكرفون است و هر یك از دوستانم قسمت دیگر را به گوش مى‌چسباندند تا طنین صدا را از آن بشنوند كه زیبا و قوىّ می‌ شد. تشویق‌ های اطرافیانم راه و هدفم را در حالى كه طفلِ خردسالى بودم مشخص كرد و باعث شد كه من هر راه و هر وسیله اى را كه به واسطه آن از قرآن كریم متمكّن می‌شم را جستجو كنم كه از دستم نرود، به خصوص پس از آن كه به دوران جوانی رسیدم و بعد از وفات دائى‌ ام كه سرپرستى خانواده را به عهده داشت، من باید به خود و مادر و پدربزرگم تكیه می‌كردم، هرگاه مى‌شنیدم یكى از بزرگان فوت كرده است و از یكى از مشاهیر قُرّاء براى احیاء مجلس عزا دعوت به‌ عمل آمده من در حالی كه طفل 12 الى 15 ساله‌ اى بودم به مكان عزا مى‌ رفتم تا به قرآن گوش فرا دهم و از قارى چیزى یاد بگیرم و در فضاى آن مناسبت قرار بگیرم تا این كه اگر به چنین مجلسى دعوت شدم مثل همین مشاهیر باشم».

شحات محمد انور سه فرزند پسر و شش فرزند دختر دارد و همگی آن‌ ها از جمله حافظان كل قرآن كریم به شمار می‌ روند كه «انور شحات محمد انور» و «محمود شحات محمد انور» بارها به جمهوری اسلامی ایران سفر كرده و به تلاوت قرآن پرداخته‌اند.
«انور شحات محمد انور» از فرزندان استاد شحات نیز از قاریان جوان و نامی است كه در مسابقات بین‌ المللی قرآن عربستان، در سال 1380 رتبه نخست را به خود اختصاص داد، او بارها از سوی دارالقرآن نیروی مقاومت بسیج و نیروی انتظامی، سازمان اوقاف و امور خیریه و شبكه قرآن سیما، برای تلاوت در ماه رمضان به ایران دعوت شده و در اكثر استان‌های كشور به اجرای برنامه پرداخته است.
انور شحات همچنین در اردیبهشت‌ ماه 1387 در سی‌ امین دوره مسابقات سراسری قرآن كریم سازمان اوقاف و امور خیریه كه در سنندج برگزار شد حضور یافت و در مراسم بزرگداشت پدرش شركت كرد، وی پدر را بهترین اسوه و الگوی خود می‌ داند و معتقد است كه هیچ‌ گاه نمی‌ تواند جای پدرش را در محافل قرآنی پر كند.

استاد شحات محمد انور چهار سال به دلیل نوعی بیماری كبدی در محافل قرآنی تلاوت نمی‌ كرد و مدتی در بیمارستان خاتم‌ الانبیا (ص) تهران برای مداوا تحت نظر بود و سرانجام در 23 دی‌ ماه سال 1386 هجری شمسی جان به جان‌ آفرین تسلیم كرد.