روش پذیرش اشتباهات

البته به‌طور ذاتی داشتن غرور چیز بدی نیست و می تواند انسان  را در شرایط سخت نشان دهنده سطحی از خود باوری باشد که همگی افراد در زندگی شخصی و حرفه‌ای به دنبال آن هستند. بخش خودمحور ما همواره دوست دارد برنده باشد، با این وجود، ناتوانی در پذیرش اشتباهات چه یک امر مهم باشد و چه یک اشتباه پیش افتاده، برای ما ناخوشایند است.

چرا پذیرش اشتباه دشوار است؟

یکی از دلایلی که بعضی ها نمی توانند اشتباهاتشان را بپذیرند، عدم خودآگاهی است. در واقع اگر فرد در ابتدا واقعاً از اشتباهی که انجام داده است آگاهی نداشته باشد، پذیرش آن نیز غیرممکن خواهد بود.

برای بعضی ها پذیرش اشتباهاتشان به میزانی تهدیدکننده محسوب می‌شود که باعث ایجاد احساس شرمندگی؛ خجالت و گناه در آنها شده و یا شخصیت و اعتقادات شان را به چالش می‌کشد. بنابراین آنچه در عوض انجام می‌دهند، انکار اشتباه و گردن نگرفتن خطاهایی است که انجام داده اند، تا در نهایت تجسم شخصیتشان را حفظ کنند. این فرآیند "هنجار شناختی" نام دارد. یک سیستم دفاع ناخودآگاه که بسیاری از ما برای حفظ غرور و عزت نفسمان آن را به کار می‌گیریم.

افرادی که در پذیرش اشتباهات با مشکل مواجه هستند، حتی با وجود این که از آن آگاهی دارند، اغلب از اینکه قبول ارتکاب اشتباه نشان دهنده کمبودهای جدی در شخصیت آنها باشد نگران هستند. در واقع این کار می‌تواند باعث شود افراد احساس کنند ضعیف، غیر قابل دوست داشتن و یا حتی ذاتا آدم بدی هستند. همچنین معمولا ترس و نگرانی زیادی درباره از دست دادن احترام و یا خراب شدن روابطشان دارند.

پذیرش بهتر اشتباهات

از آنجایی که امتناع از اعتراف به اشتباه، از غرور شکننده نشأت می گیرد، با دور شدن  نزدیکان فرد از او، احساس غیر قابل دوست داشتن بودن فرد تحقق می یابد. با این کار افراد کم کم از ما دور شده و ما تنها خواهیم ماند. همچنین جلوی رشد فردی ما را نیز می گیرد.

با این حال انکار سرسختانه اشتباهاتمان باعث می شود تا دوستان، همکاران، اعضای خانواده و همسرمان را ناامید کنیم. بعلاوه انکار کردن و داشتن حالت تدافعی در مقابله با پذیرش اشتباهاتش را به الگویی همیشگی تبدیل می کند.

ما درواقع با عدم پذیرش اشتباه معمولا سعی می کنیم مانع از انتقادپذیر بودن و رها کردن دیوارهای ساختگی شخصیتمان شویم. زمانی که فرد به طور مداوم از انتقاد شنیدن فرار کند به احساس گناه، خجالت و ترس دچار خواهد شد که با گذشت زمان می تواند به شکل افسردگی و اختلالات اضطرابی بر سلامت روان او تاثیر بگذارد.

در شرایط عکس ؛پذیرش اشتباه ما نشان می‌دهد که ما دلسوز، همدل، همدرد و شنونده خوبی هستیم. پذیرش خطاهایمان به دیگران این فرصت را می‌دهد که انتقادپذیری ما را ببینند و حتی می‌تواند باعث جلب نظر مثبت آنها نسبت به ما شود و راهی برای شروع گفت‌وگوهای با معنا و عمیق بوده و در نتیجه به رشد فردی و توسعه روابطمان نیز کمک می‌کند.

گاهی این مهارت پرورش نمی‌یابد یا فرد در محیطی رشد پیدا می‌کند که در آن حفظ غرور اولویت اول است. با این حال با تمرین می توانیم مهارتمان را در پذیرش خطاهای ما بالا ببریم.

گاهی در برابر پذیرش اشتباه مقاومت می‌کنید در این مواقع سعی کنید بگویید؛ من می توانم بپذیرم که اشتباه کرده ام چون من یک انسانم و همه انسان‌ها دچار اشتباه می‌شوند و دیگران به رغم این خطا باز هم من را دوست خواهند داشت.

فهرستی از اشتباهات تان تهیه کنید و از خودتان سوال بپرسید. اگر پذیرش مسئولیت اشتباهاتتان به تنهایی چالش برانگیز است، کمک گرفتن از افرادی که حامی، دلسوز و مشتاق کمک به شما هستند کار را آسان تر خواهد کرد. درست است که این کار قدم بزرگی در انتقادپذیری شما محسوب می‌شود، اما به یاد داشته باشید که شما را برای پذیرش و ارتباط عاطفی عمیقی که نیاز دارید آماده می کند.

همانطور که قبلا نیز اشاره کردیم؛ نپذیرفتن اشتباهات می‌تواند به روابط و روند رشد شخصی ما آسیب برسان. ناهنجاری شناختی یک سیستم دفاعی ناخودآگاه است که باعث می‌شود برای حفظ غرور خود از پذیرش اشتباهاتمان خودداری کنیم. غرور اگر به‌اندازه و به‌جا باشد مشکلی ایجاد نمی‌کند و می‌تواند در شرایط سخت به ما کمک کند و ما را به جلو حرکت دهد.

غرور بجا سطوحی از خودباوری را نشان می‌دهد که همه ما در زندگی شخصی و حرفه‌ای خود به آن نیاز داریم اما مرز باریکی میان غرور خوب و لجاجت و خودخواهی وجود دارد که تشخیص آنها از یکدیگر را سخت‌تر می‌کند. یکی از مهم‌ترین نشانه های خودخواهی و غرور اشتباه، ناتوانی در پذیرش اشتباهات است.

چگونه اشتباهاتمان را بپذیریم؟

غرور در سطوح ابتدایی به عنوان حس خودباوری یا خودستایی تعریف می‌شود. اغلب اوقات، بخش غرور محور ما است که تمایل به پیروز شدن دارد؛ نپذیرفتن اشتباهات (چه یک خطای بزرگ باشد چه رنجش جزئی)معمولا به ضررمان تمام می‌شود و می‌تواند برخی از روابط نزدیک ما را تحت تاثیر قرار دهد، از طرف دیگر این کار می‌تواند روی رشد شخصیمان تاثیر منفی داشته باشد.

پذیرفتن اشتباه کار ساده ای نیست!

از دلایلی که سبب می شود بعضی افراد نتوانند اشتباه خود را بپذیرند نبود خودآگاهی در آن‌ها است. این مشکل می‌تواند فراگیر و دائمی باشد یا اینکه فقط در یک شرایط اجتماعی خاص وجود داشته باشد. در نهایت اگر کسی حتی نسبت به این که اشتباه کرده است یا نه آگاهی نداشته باشد پذیرش اشتباه برای او غیرممکن خواهد بود.

بعضی موارد نیز امکان دارد که از اشتباه خود کم یا زیاد خبر داشته باشیم با این حال باز هم برای ما سخت باشد که غرور گران‌بهای خود را کنار بگذاریم. برخی از افراد پذیرفتن اشتباهات را تهدیدی برای شخصیتشان می‌دانند. موضوعی که باعث می‌شود این افراد اشتباهات خود را نپذیرند، انکار اشتباهات و رد مسئولیت اشتباهاتشان برای محافظت از هویت، ارزش و تصویری است که دیگران از آنها در ذهنشان ساخته‌اند.

این فرآیند به ناهنجاری شناختی برمی‌گردد که یک سیستم دفاعی ناخودآگاه است و بسیاری از ما برای حفظ غرور خود از آن استفاده می‌کنیم.

کسانی که سعی می‌کنند اشتباه خود را بپذیرند حتی زمانی که از سطح اشتباه خود باخبر باشند هم اغلب نگران این هستند که اعتراف به اشتباه شخصیت آن‌ها را ضعیف جلوه دهد. پذیرش اشتباه می‌تواند آنها را با احساس ضعف،‌ غیرقابل‌تحمل بودن و حتی این روبه‌رو کند که آنها ذاتا شخصیت بدی دارند. همچنین اغلب این افراد ترس بزرگی دارند که آن‌ها را نسبت به از دست دادن احترام یا خدشه‌دار شدن روابط نزدیکشان دچار نگرانی می‌کند.

نکته مهم: از آنجایی که پافشاری در نپذیرفتن اشتباهات از یک غرور کاذب نشئت می‌گیرد، افرادی که دوستشان داریم را از ما دور می‌کند و در عین حال باعث می‌شود که با ما مانند یک فرد خودخواه رفتار شود و این حس را به دیگران منتقل می‌کند که ما شخصیت غیرقابل تحملی داریم.

اشتباهاتمان را گردن بگیریم

بر عهده گرفتن مسئولیت اشتباهاتمان می‌تواند به ما کمک کند که آن دسته از روابطی که نقش حامی، پشتیبان و کمک کننده دارند را در زندگی خود حفظ کنیم. در حالی که ممکن است این کار در ابتدا یک قدم بزرگ برای آسیب‌پذیر کردن خود به نظر برسد در عین حال باید به خاطر داشته باشید که تا چه حد می‌تواند شما را برای پذیرش روابط عمیق احساسی که به آن‌ها نیاز دارید آماده کند.

خودشناسی

فهرستی از عیب‌هایتان تهیه کنید و سوالات مهمی درباره خودتان از خود بپرسید. این سوالات عبارتند از: چرا من از انتقادپذیری می‌ترسم؟ آیا به اندازه کافی صبور هستم؟ آیا مشکلات عصبی دارم؟ آیا بیش از اندازه حساس یا حسودم؟ آیا انسان سست بنیه‌ای هستم؟ خودخواهم؟ چه نقشی در مشاجره اخیر داشتم؟ اعمال من چه تاثیری روی دیگران می‌گذارد؟

تکیه بر ذات انسانی

بپذیریم که ما انسانیم و انسان هم جایز الخطا است. د زمانی که احساس کردید در مقابل پذیرش اشتباهاتتان مقاومت می‌کنید این گفته را به خاطر بیاورید و با خود تکرار کنید .( من قبول می‌کنم که اشتباه کرده‌ام چرا که انسانم و همه ما اشتباه می‌کنیم و با وجود این باز هم اطرافیان من را دوست خواهند داشت.)

انتقادپذیر باشیم

در مورد نقاط کور (یا زمانی که شما نسبت به اشتباه کار خود آگاه نیستید) توجه به این نکته مهم است که زمانی که دیگران نارضایتی و ناراحتی خود را بازگو می‌کنند به آن‌ها گوش فرا دهید. این مهارت شامل کنار گذاشتن احساسات و منطقی نگاه کردن به یک موقعیت از دیدگاه فرد مقابل است.

از یک درمانگر کمک بگیریم

درمان می‌تواند در پیشرفت شخصی ما بسیار موثر باشد. معمولا افراد از طریق دوره‌های درمانی به توانایی درون‌نگری نسبت به خود دست پیدا می‌کنند، آن‌ها از این طریق می‌توانند تشخیص دهند که کدام یک از ضعف‌هایشان کاذب است و در عین حال با ترس‌های خود بیشتر آشنا می‌شوند. دکتر حافظ می‌گوید: این فرآیند سطوحی از خویشتن‌نگری را فراهم می‌کند که فرد معمولا به تنهایی قادر به دست‌یابی به آن نیست.

همه ما ممکن است روزانه مرتکب اشتباهات متفاوتی  بشویم، در صورتی که اشتباهات خود را نپذیریم امکان دارد به روابط و روند رشد شخصی ما آسیب وارد شود. از دلایل این که برخی افراد نمی‌توانند اشتباه خود را بپذیرند نبود خودآگاهی در آن‌ها است.

---