«ناصر» هنوز با «ناصریا» نفس می‌کشد

در دنیا شاید تنها کسی باشد که پشت فرودگاه بندرعباس به گاهِ عقب‌نشینی دریا، تمرین خوانندگی کرده است. از زنده‌یاد ناصر عبداللهی خواننده جنوبی کشورمان حرف می‌زنیم که اگر بین ما بود، امروز شمع تولد 49 سالگی‌اش را فوت می‌کرد. اکنون او نیست اما صدای ماندگارش هنوز آدم را هوایی جنوب می‌کند و دست روی هر اثرش که بگذارید، پر از مولفه‌های استاندارد و قابل دفاع موسیقایی است. او متولد بندرعباس بود و در 26 سالگی به تهران آمد تا خوانندگی را به طور جدی ادامه دهد اما این مهاجرت ادامه‌دار نشد و بعد از مدتی دوباره به زادگاهش برگشت. در ادامه به بررسی چهار عنصر ماندگاری  آثار او خواهیم پرداخت.

1.موسیقی بومی به علاوه نوآوری

ابراهیم منصفی در موسیقی جنوب، یک مرجع موسیقی بومی است. آهنگ ساز و خواننده‌ای که همیشه از زمان خود جلوتر بود. ناصر عبداللهی نیز دست‌پرورده این استاد است و به خوبی پیشرو بودن در موسیقی را از او آموخته. آهنگ «ناصریا»ی این خواننده که در سال 76 ساخته شد، نمونه مجسم همین مولفه است. این قطعه در زمان انتشار خود در میان منتقدان بحث‌برانگیز بود و امروز به عنوان یکی از آثار درخشان عبداللهی از آن یاد می‌شود.

2. سبک و صدای مولف خواننده

ناصر عبداللهی در میان خوانندگان بعد از انقلاب، یکی از گرم‌ترین صداها را دارد. او به دنبال تکرار یا تقلید سبک کسی نبوده و تنها سعی کرده  است خودش باشد. به همین دلیل می‌توان عبداللهی را یک خواننده مولف دانست و به راحتی آثارش را از دیگران تشخیص داد. موضوعی که در میان خوانندگان پاپ امروزی به شدت کم رنگ است و همین دلیلی شده تا آثار آن‌ها با همان سرعتی که منتشر می‌شود ، فراموش شود و به اصطلاح تاریخ انقضایشان بگذرد.

3. دست رد به سینه ترانه‌های ضعیف

ناصر عبداللهی در آثار بومی تحت تاثیر ترانه‌های غنی فولکلور بوده و در موسیقی پاپ هم به سراغ هر ترانه‌سرایی نرفته است. بیشتر ترانه‌های ماندگار او را محمدعلی بهمنی یا دیگر ترانه‌سراهای درجه یک کشورمان سروده اند و رد پای شاعران بزرگ در دیگر آثار او مشهود است. البته ناصر عبداللهی ترانه برخی آثار معروف مانند «ناصریا» را نیز، خودش با لهجه جنوبی سروده و ساز آن را کوک و آهنگ آن را تنظیم کرده است.

4. آهنگ سازی مدرن در عصر سنتی‌ها

همخوانی آهنگ سازی با مفهوم ترانه‌ها، وجه دیگر ماندگاری آثار عبداللهی است. بیشتر ترانه‌های انتخابی او، اجتماعی، مذهبی و بومی بوده و آهنگ سازی آثار بومی او به گونه‌ای است که ضمن وفاداری به اصل اثر، نوآورانه هم هست. به طور مثال، قطعه «ناصریا»ی او که منتقدان معتقد بودند برگرفته از آثار جیپسی کینگ، گروه موسیقی معروف اسپانیایی است، به گفته عبداللهی وام‌گرفته از آهنگ سازی‌های عربی‌ است که به جای عود، دف و دهل، آن را با گیتار نواخته است.

---

منبع: روزنامه خراسان