سینما یا کپسول سیاست
منطقه پرواز ممنوع فیلم مناسبی برای نوجوانان است؟
خبر، ساده است و پیرنگ آن بسیار پیچیده؛ حرف اول عقب افتادن2 هفته‌ای اکران یک فیلم سینمایی است و حرف همیشه توجه به فیلمی که شاید اگر حمایت‌های خاصی همراه خود نداشت نه ساخته می‌شد و نه به اکران خودش در 7هفته ادامه می‌داد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : سه شنبه 1398/10/10 ساعت 13:22
البته فروش این فیلم نسبت به سایر رقبایش روی پرده خوب است اما مثلا در هفته گذشته که تعطیلی مدارس چاشنی ایام آلوده شد، فروش این فیلم به‌طور محسوسی کاهش داشت.
سینما برای نوجوانان یک کشف تأثیرگذار است. آنها با سینما یاد می‌گیرند که مبارزه کنند، درست زندگی کردن را بیاموزند و البته به فراخور هر فیلم خوب یک راه صحیح برای زندگی آینده‌شان را بیاموزند.
فارغ از این ماجرا و اینکه «منطقه پرواز ممنوع» فعلا به جای «جهان با من برقص» روی پرده حدود 190سالن سینما در کشور است، اشاره به چند موضوع درباره این فیلم که عنوان فیلم نوجوان را با خود یدک می‌کشد، مهم است.
بد نیست بدانید که منطقه پرواز ممنوع روایت چند نوجوان است که درگیر یک مسابقه علمی با پهپادها هستند و خلاصه با یوزپلنگ در حال انقراض مواجه می‌شوند و بعدتر به راز جاسوسی یک اسرائیلی از تاسیسات سری کشور پی می‌برند.
مرور این داستان بیش از آنکه احوالات نوجوانانه داشته باشد، حال و هوایی سیاسی دارد. خشاب‌گذاری مهم‌ترین مباحث سیاسی روز کشور در فیلمی که قرار است برای نوجوانان جذاب باشد، چقدر مهم است؟
اشاره به موضوع پهپاد و پیشرفت‌های نظامی ایران، توجه به ماجراهای محیط‌زیستی البته با فیلتر سیاست‌زده فعال، موضوع منازعات سیاسی و امنیتی ایران و رژیم اسرائیل و خلاصه نقطه فوق‌حساس جاسوسی همه و همه در یک فیلم ویژه نوجوانان آن چیزی است که در منطقه پرواز ممنوع به آن اهمیت داده شده‌است.
سؤال؟ آیا این رویکرد اشتباه است؟ آیا فیلم‌های اینچنینی با موضوعات ملتهب در دنیا برای نوجوانان ساخته نمی‌شود؟
جواب هردوی این سؤال‌ها مثبت است اما ما باز هم هول کرده‌ایم و راه را اشتباه رفته‌ایم. چرا؟ چون در پاسخ به اینکه ما چقدر در حوزه آموزشی و مورد توجه نوجوانان به موضوعات سبک زندگی صحیح، آموختن رفتارهای مناسب زیست‌محیطی و البته ترویج عرق ملی با سینما موفق عمل کرده‌ایم، جوابی نداریم.
سینما برای نوجوانان یک کشف تأثیرگذار است. آنها با سینما یاد می‌گیرند که مبارزه کنند، درست زندگی کردن را بیاموزند و البته به فراخور هر فیلم خوب یک راه صحیح برای زندگی آینده‌شان را بیاموزند.
سینمای ایران اما سال‌هاست نوجوانان را فراموش کرده است. نوجوانان ما از گلنار و شهر موش‌ها و سفر جادویی ناگهان دیگر نسل به نسل از راه رسیدند و محصولی برای تماشا نداشتند و به همین دلیل با سینمای غیروطنی و انیمیشن‌های خارجی اخت شدند. حالا بعد از این وقفه انگار یک گروه می‌خواهند همزمان در یک فیلم، هم نوجوانان را با ایدئولوژی و وطن‌پرستی آشنا کنند و هم آنها را شجاع و اهل علم و دانش نشان دهند. نتیجه؟ منطقه پرواز ممنوع در منطقه‌ای پرواز می‌کند که ممنوع نیست اما آسمانش هم بسیار غبارآلوده است.
نوجوانان، سینما می‌خواهند، نه کپسول مولتی‌ویتامین برای بدل شدن به نوجوانانی مطلوب ما...
منبع: روزنامه همشهری
این مطلب صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر شده و محتوای آن لزوما مورد تایید تبیان نیست .
