ازدواج به‌موقع ، پدر و مادری بانشاط‌تر

 از قدیم گفتند «دیر و زود داره اما سوخت‌ و سوز نداره»؛ این ضرب‌المثل هم مثل هر نکته نغزی، جایی و مکانی دارد. گاهی همین دیر برداشتن قابلمه مساوی است با جزغاله شدن و از دست رفتن یک غذای خوشمزه و زود برداشتنش هم مصادف است با جانیفتادن و نپختن. گاهی هم مجبور می‌شویم بهای سنگین‌تری بپردازیم؛ کافی است دقایقی یک بیمار اورژانسی را دیر به بیمارستان برسانیم.

«میوه بر درخت زمانی که برسد باید آن را چید، وگرنه حرارت خورشید و وزش بادها آن را از بین می‌برد»۱؛ ازنظر پیامبر دخترخانم‌ها مثل همین میوه‌ها هستند که وقتی به شرایط مناسب رسیدند، یعنی همان پختگی و رسیدگی، باید ازدواج کنند.

در خصوص ازدواج هم این خود ما هستیم که می‌توانیم با یک نگاه جامع و درست زمانش را تشخیص بدهیم. اگر میوه را زود بچینیم، نوبرانه‌ای کال دستمان را می‌گیرد. دیر چیدنش هم مساوی است با از دست رفتنش، پس با این اوصاف بهترین زمان ازدواج کی است؟

ناهماهنگی در انواع بلوغ

امروزه با تمام پیشرفت‌هایی که بشر کرده، متأسفانه پیشرفت زیادی در آماده‌سازی بهتر و باکیفیت‌تر جوانان در امر ازدواج یا تشکیل خانواده در زمان مناسب آن صورت نگرفته است.

امروزه شاهدیم که با پیشرفت تکنولوژی و رسانه‌ها و گاهی عدم توجه خانواده در مناسباتشان، کودکانمان نسبت به گذشته زودتر به بلوغ جسمی می‌رسند اما دیرتر از قبل برای پذیرش مسئولیت و ازدواج کردن آمادگی لازم را کسب می‌کنند.

این تضاد خطرناک است؛ ما جوانی راداریم که میل جنسی‌اش رشد کرده و نیازهایی دارد اما سایر شرایط لازم مانند بلوغ فکری و عقلی و اجتماعی لازم را ندارد و یا همه این شرایط جور است و ازلحاظ مالی و یکسری تشریفات عرفی، نداشتن مسکن و شغل مناسب، نمی‌تواند ازدواج کند.

ازدواج؛ اولویت اول یا آخر

سن ازدواج بسته به شرایط اقلیمی، خانوادگی، فرهنگی و اجتماعی متغیر است. نمی‌توان سن خاصی را بیان کرد اما معمولاً گفته می‌شود بازه ۱۸ تا ۲۳ سال برای دختران و ۱۹ تا ۲۵ سال برای پسران مناسب است که این سن دو سه سالی با توجه به زندگی در جوامع شهری و صنعتی و مقتضیات آن متغیر است.

یک خانواده آگاه و کارآمد، شرایط تربیت خانوادگی خود را به‌گونه‌ای تنظیم می‌کند که فرزندانش در سن مناسب ازدواج که به بلوغ جسمانی رسیده‌اند، به بلوغ روانی و اجتماعی هم رسیده و بتوانند عهده‌دار مسئولیت‌های جدید در خانواده جدید خود باشند؛ اما شاهدیم در جوامع شهری، این اولویت مهم، جای خودش را به اولویت‌های غیرضروری‌تر داده مخصوصاً در بین دختران.

دخترخانم‌ها به بهانه ادامه تحصیل و سپس حضور اجتماعی و عدم آمادگی لازم، زمان طلایی ازدواج خود را از دست می‌دهند. خانمی که سال‌ها درس‌خوانده و حالا با حضور اجتماعی خود کاملاً ازلحاظ مالی نیز تأمین است، ممکن است بر اساس یک حس کاذب، دیگر در خود نیازی به ازدواج نبیند و نتواند بر فردی دیگر تکیه کند. حساسیت‌ها و وسواس‌هایش در انتخاب زیاد شده و انتخاب‌ها هم محدودتر می‌شود چراکه طرف مقابلش حالا باید ازلحاظ تحصیلات و شرایط اجتماعی، بهتر و یا حداقل هم‌طراز او باشد که این با بالا رفتن سن خانم‌ها گزینه‌ها را کمتر می‌کند.

اگر بدانیم ازدواج مهم‌ترین اتفاق زندگی هر فردی است، اتفاقی که اگر درست محقق شود به دنبالش آرامش و تمام موفقیت‌های زندگی را در بردارد، دیگر به هیچ دلیلی آن را به تعویق نینداخته و دغدغه مهم‌مان تلقی می‌شود.

هرچند گاهی اوقات به دلایل مختلف اجتماعی و عدم پشتیبانی‌های لازم از طرف خانواده و اجتماع، ضرورت این امر کم‌رنگ جلوه داده می‌شود.

همه باهم برای تحقق اتفاقی بزرگ

اگر در رأس تمام امور در نظر بگیریم که سعادت فرزندمان درگرو تربیتی درست و آمادگی او برای پذیرش نقشش در آینده و تشکیل خانواده‌ای بر اساس معیارهای صحیح است، همه همت‌مان را چه در خانه و چه در مدرسه بر این مهم طراحی می‌کنیم. جامعه نیز اگر بپذیرد سلامت و سعادتش درگرو داشتن خانواده‌هایی خوشبخت و مستحکم است، برنامه‌هایش را در راستای تسهیل امر ازدواج و تبلیغ بر این امر قرار می‌دهد و سعی می‌کند موانع آن را برطرف سازد.

در این راستا هم نیاز به راهکارهای فرهنگی است و هم راهکارهای اقتصادی و اجتماعی که تیتر وار به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

- ارزشمند سازی ازدواج در دید جوانان، خانواده‌ها، نهادهای آموزشی و اجتماعی

- آموزش مهارت‌های لازم از کودکی در خانواده و محیط‌های آموزشی برای داشتن ملاک‌ها و نگاهی درست در آینده برای انتخاب همسر.

- فرهنگ‌سازی حجاب و عفاف بین جوانان و به حداقل رساندن زمینه‌های فساد اخلاقی و اجتماعی

- تبلیغ در این خصوص توسط رسانه‌های نوشتاری و دیداری، دیوارنوشته‌ها، سی‌دی‌های آموزشی و حتی کتب آموزشی مدارس.

- تقویت باورهای دینی مردم درزمینهٔ ازدواج، تکیه کردن بر وعده‌های الهی در این زمینه و توکل داشتن.

- ضرورت معرفی جوانان خوب به هم و داشتن نقش واسطه‌گری درست در این زمینه.

- فرهنگ‌سازی درزمینهٔ ساده زیستی و داشتن ازدواجی کم‌هزینه با حمایت خانواده‌ها و نهادهای اجتماعی خصوصاً در کلان‌شهرها (اینکه بفهمیم به تأخیر انداختن ازدواج به دلایلی چون نداشتن امکان مالی و تحصیلات و چشم و هم‌چشمی‌ها عواقب خطرناک‌تری دارد.)

- فراهم‌سازی فرصت‌های شغلی برای افراد متأهل و داشتن دیدی صحیح در این زمینه (اصلاح دید مدرک‌گرایی در جامعه)

ازدواج به‌موقع و به هنگام= پدر و مادری بانشاط‌تر

این جمله‌ها را زیاد شنیده‌ایم و یا شاید خودمان بکار برده باشیم: «وای! اصلاً به تون نمیاد بچه به این بزرگی داشته باشید!»،

اگر ازدواج در وقت مناسب خودش انجام شود، زوجین این فرصت رادارند که بتوانند هم‌زمان عقد و آشنایی بیشتری داشته باشند و هم بعد ازدواج با فراغ بال بیشتری برای فرزند دار شدن و شکل‌گیری و انسجام زندگی‌شان برنامه‌ریزی کنند.

در یک خانواده موفق زوجین بعد از ازدواج چشم‌اندازی را برای باهم بودن و با فرزندان بودن در نظر می‌گیرند و برای ارتقای تحصیلی و کاری باهم برنامه‌ریزی می‌کنند.

بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که ازدواج در سنین مناسب خودش، این فرصت را به ما می‌دهد که هم‌سال‌های دو نفره خوبی باهم داشته باشیم و هم برای بچه‌دار شدن برنامه‌ریزی کنیم؛ هم فاصله سنی‌مان با فرزندانمان بیشتر نشود تا بتوانیم فردای روزگار بهتر درک‌شان کنیم و شادابی و انرژی لازم را برای پابه‌پا بودن‌شان داشته باشیم و هم پدربزرگ و مادربزرگ جوان‌تری باشیم.

همراهان عزیز، با توجه به گسترش سامانه همسان گزینی تبیان، لازم است جهت استفاده از خدمات همسان‌گزینی یا مشاوره اپلیکیشن همدم را از طریق لینک زیر دریافت و نصب نمایید، این سامانه در سراسر کشور فعال است.
بخش همسان گزینی تبیان

---

منبع: کتاب راز خوشبختی زناشویی. سید هادی مدرسی