تبیان، دستیار زندگی

روش های تقویت همدلی در کودکان

حس همدلی به صورت ذاتی در بشر وجود دارد. همدلی نقش مهمی در ایجاد تعهدات بین فردی، تعاملات وتوسعه رفتارهای اجتماعی دارد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

 همدلی کودک

یکی از مولفه های مهم رشد اخلاقی در انسان ها، وجود مهارت همدلی در آنهاست. همدلی نقش بسیار مهمی در ایجاد تعهدات بین فردی، تعاملات اجتماعی، کیفیت روابط خانوادگی و دوستی و انسجام آنها، توسعه رفتارهای اجتماعی و به طور کل حفظ کیفیت روابط مهم در افراد دارد.

 روانشناسان معتقدند درونی سازی احساس و تقویت همدلی در کودکان به ارتقای سلامت روانی افراد و حفظ کیفیت جامعه انسانی کمک زیادی می کند.

احساس همدلی  باعث می شود که کودک با تعهدات خود در مقابل دیگران هشیار شود و این احساس همان چیزی است که آنها را به سوی شکیبایی، دلسوزی، درک نیازهای دیگران و مراقبت کافی از کسانی که آسیب دیده اند، یا دچار مشکل شده اند،می رساند.

کودکی که همدلی را می آموزد،از کودکان دیگر دلسوزتر می باشد و توانایی بیشتری در مهار کردن خشم خود را دارد.کودکی که مهارت همدلی در او آموزش داده شده است ، پرخاشگری کمتری از خود نشان می دهد و رفتار و درک اجتماعی او بیشتر می شود و آنها از طریق این آموزش ها می آموزند که به تفاوت های بین یکدیگر احترام بگذارند.

برای اینکه فرزند با دیگران احساس همدلی بیشتری داشته باشد باید مهارت همدلی در او تقویت شود و درک آنها برای تفاوت بین افکار و احساسات خودشان با دیگران بالا رود.

کودکی که احساس همدلی بیشتری با دیگران دارد باید بتواند درک کند که او فردی با ویژگی های خاص خودش است ، و همچنین درک کند دیگران می توانند افکار و احساساتی متفاوت از او داشته باشند.

 
کودکان با شروع به فهمیدن اینکه چه کسی هستند، احساس همدلی بیشتری می کنند. هنگامی که کودک یاد می گیرد که احساساتش را نشان دهد، ، او آن ها را در دیگران تشخیص می دهد. در نهایت، متوجه میشود که چرا افراد دیگر احساس ناراحتی می کنند و راه هایی برای کمک پیدا می کند


این کودکان ،احساسات معمولی مثل شادی، تعجب، عصبانیت، نا امیدی و غم را که بیشتر افراد تجربه می کنند را می تواند  تشخیص دهد و در موقعیتی خاص مثل خداحافظی همسن و سالش در مهد کودک از پدر یا مادرش، خودش را به جای او می گذارد.

 این کودکان باید بتوانند تصور کند که در آن لحظه چه چیزی می تواند دوستش را آرام کند .

در واقع می توان گفت که درک کردن و نشان دادن همدلی نتیجه مهارت های اجتماعی است که در سال های اولیه زندگی کودک تقویت می شود.

یکی از اولین نقاط عطف در تقویت مهارت همدلی در کودک، ایجاد یک رابطه امن، قوی و مهربانانه با پدر و مادر است. این که کودک احساس کند که والدینش او را پذیرفته اند و درک می کنند به کودک کمک می کند همان طور که بزرگ می شود احساسات دیگران را هم بپذیرد و درک کند.

طرز پاسخگویی و برخورد والدین نحوه برخورد کودک را تحت تاثیر قرار می دهد. به همین دلیل است که والدین به شاد و سرحال  بودن به جای استرس داشتن و دو دل بودن هنگام خداحافظی با کودک در مهد کودک تشویق می شوند .

کودکان با شروع به فهمیدن اینکه چه کسی هستند، احساس همدلی بیشتری می کنند. هنگامی که کودک یاد می گیرد که احساساتش را نشان دهد، ، او آن ها را در دیگران تشخیص می دهد. در نهایت، متوجه میشود که چرا افراد دیگر احساس ناراحتی می کنند و راه هایی برای کمک پیدا می کند. اگر چه هر کودکی با سرعت خودش رشد می کند، اما  والدین می توانند به کودک نوپای خود کمک کنند تا مولفه های همدلی - خویشتن داری، انصاف و احترام را در خود توسعه دهد.

همدلی در کودکان از یک سیر طبیعی برخوردار است. پس از یک سالگی، کودکان می توانند تمایز خود با دیگران را آگاه شوند.این کودک تلاش می کند که کودک دیگر را که در حال گریه کردن می باشد را آرام کند. در حدود سن 2 سالگی کودکان تشخیص می دهند که احساسات فرد دیگر با احساس آنها فرق دارد و در نتیجه تلاش می کند که سر نخ هایی برای کشف چگونگی احساس کودک دیگر،به دست آورد. در اواخر کودکی، رشد همدلی سرعت بیشتری پیدا می کند و کودکان به راحتی می توانند احساس نگرانی و ناراحتی را در دیگران درک کنند.
همدلی کودک


راه های آموزش مهارت همدلی در کودکان


 راه ها و روش هایی وجود دارد که مهارت همدلی به کودکان را آموزش می دهد و حس همدلی در کودک را زیاد می کند.در ادامه برخی از آنها را بیان می کنیم:

توصیف عواطف و احساسات کودکان


یکی از راه های تقویت همدلی در کودکان این است که والدین هر یک از عواطف کودک را بشناسند و از هم تشخیص دهند و رفتار های او را توصیف کنند.مثلا وقتی کودک ، انگشت آسیب دیده مادرش را می بوسد ، مادر به او بگوید که تو چقدر مهربان هستی.این واکنش به کودک می آموزد که عکسا لعمل او مورد توجه مادرش قرار گرفته است .

 همچنین لازم است که عواطف منفی را هم به کودک آموزش داد . بهتر است زمانی که رفتار بدی از او سر میزند به او تذکر آرام داده شود و از این تذکر نترسید.مثلا به او بگویید برادر کوچکت از این که اسباب بازی را از او گرفتی ناراحت شده ، حالا چه کار کنیم که خوب بشه؟

تعریف از رفتارهای مهربانانه کودک


 وقتی کودک رفتار خوبی انجام می دهد  و در حق کسی مهربانی می کند ،بهتر است به صراحت از تعریف کنید و به او بگویید که چه کار خوبی انجام دادی .مثلا به او بگویید آفرین به تو که اسباب بازی ات را به خواهر کوچولوت دادی ،خیلی خوشحالش کردی.

 تشویق کردن کودک به اینکه راجع به احساسات خودش و شما صحبت کند

زمانی که پدر و یا مادر مشتاقانه به حرف های فرزند خود گوش می دهند ، به او نشان می دهند که چگونه احساساتش برای آنها اهمیت دارد. بهتر است زمانی که او صحبت می کند به چشمانش نگاه کنید و در ادامه صحبتهایش را تفسیر کنید. مثلا وقتی از روی خوشحالی (هورا) می گوید به او بگویید که خداروشکر امروز خوشحال هستی.

 به همین ترتیب می توانید از احساس خود برای او تعریف کنید.( مثلا بگویید از این که منو زدی ناراحت شدم، اگه نمی خواهی آن کفش را بپوشی بهتر است با روش بهتری آن را بگویی)

به این ترتیب کودک یاد می گیرد که کارهایش بر دیگران تاثیر می گذارد،که رسیدن به این مفهوم برای بچه هایی که در سنین پایین هستند ، بسیار سخت است.

 جلب کردن توجه کودک به رفتار دیگران

  اگر والدین عصبانی شوند ،باعث می شود که کودک صحنه را ترک کند. بهتر است والدین به جای عصبانیت، با کودک همدل و همراه شوند .والدین در این زمان باید به خود وقت دهند تا آرامش خود را به دست آورند و بعد از به دست آمدن آرامش به او توضیح دهند که نباید این کار اشتباه را انجام می داد.


 والدین باید به فرزند خود یاد دهند که رفتار های خوب را ببینند. مثلا به او بگویند کسی که در سوپر در جمع کردن وسایلمون کمک کرد ، یادت هست؟خیلی آدم خوبی بود ،ما را کمک کرد. با این کار کودک بیشتر از قبل متوجه تاثیر عاطفی رفتارهای انسان ها با یکدیگر می شود.

 همچنین می توانید از احساساتی که در کتابهای داستان آمده است ، برای او بگوید و از او بخواهید که اگر او در چنین موقعیتی بود چه عکس العملی نشان می داد.چنین بحث هایی کمک می کند که کودک بتواند احساسات و عواطف دیگران را درک کند و آنها را با حالات درونی خود مقایسه کند.

آموزش دادن اصول ادب به کودک

اساسی ترین روش برای ابراز توجه و احترام خود به دیگران ،یادگرفتن اصول ادب است.هر زمانی که کودک زبان به گفتار باز کند ، همزمان می توان گفتن "خواهش می کنم" و "متشکرم" را شروع کند و آموزش ببیند.

 باید برای کودک توضیح داده شود که وقتی او مودبانه رفتار می کند ، والدین تمایل بیشتری به همراهی و همیاری او دارند تا زمانی که با حالت امری صحبت می کند.

 والدین باید توجه داشته باشند که اگر خود آنها نسبت به بچه رفتار مودبانه ای داشته باشند ، از هزار قانون و توضیح ارزش بیشتری دارد.آنها باید کلمات "لطفا "و "متشکرم" را در صحبت های روزمره خود به کار ببرند و با این روش اصول ادب را به کودک یاد  بدهند وکودک  بداند که چنین  کلماتی ، بخشی از مکالمات عادی در خانه واماکن عمومی هستند.

 استفاده نکردن از خشم و عصبانیت برای کنترل فرزند

گاهی ممکن است کودک کاری انجام دهد که والدین را عصبانی کند ، اما آنها باید توجه داشته باشند که از کوره در نروند و از خشم و عصبانیت استفاده نکنند.بهتر است از طریق مثال زدن و ارائه دستورالعمل ها ، به کودک آموزش داده شود.

 اگر والدین عصبانی شوند ،باعث می شود که کودک صحنه را ترک کند. بهتر است والدین به جای عصبانیت، با کودک همدل و همراه شوند .والدین در این زمان باید به خود وقت دهند تا آرامش خود را به دست آورند و بعد از به دست آمدن آرامش به او توضیح دهند که نباید این کار اشتباه را انجام می داد.

محول کردن کارهای کوچک به فرزند

تحقیقات نشان داده است که کودکان  همان قدر که مسئولیت پذیری را قبول می کنند ، به همان اندازه توجه و نوع دوستی را یاد می گیرند.

 بچه ها در سنین پایین دوست دارند کارهای کوچک را انجام دهند .مثلا غذا دادن به پرندگان خانگی ، حس همدلی را به خوبی به آنها می آموزد و وقتی به نقطه اوج می رسد که با تعریف و تمجید والدین همراه باشد.

 الگو بودن برای فرزندان و استفاده از مثال های خوب

اعمال محبت آمیز والدین ،روش خوبی برای آموزش همدلی در کودکان می باشد. زمانی که برای همسایه ای که مریض است ، غذا می برید ، بهتر است او را هم با خود ببرید و اجازه دهید دکارهای خوبی که شما انجام می دهید ، شما را کمک کند و در ان مشارکت داشته باشد.پس بهتر است برای کودک الگو بود و از مثال های خوب استفاده کرد.

کارشناسان معتقدند، والدین باید به کودکان کمک کنند تا هویتی اخلاقی را در خودشان تقویت کنند نه اینکه فقط آنها را برای کارهای خوبی که انجام می دهند تشویق کنند. برای پاسخی همدلانه، بچه ها باید خودشان را به عنوان افرادی که برای دیگران و افکار و احساساتشان اهمیت و ارزش قائل است ببینند و درک کنند. اگر بچه ها چنین درکی از خودشان نداشته باشند میزان همدلی آنها با دیگران تا حد زیادی پایین می آید.
این مطلب صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر شده و محتوای آن لزوما مورد تایید تبیان نیست .