موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

وقتی می‌خوام ماشینم رو پارک کنم سعی می‌کنم ماشینم رو جوری پارک کنم که هم مزاحم عابر پیاده نشم و هم دیگران بتونن ماشین‌شون رو پارک کن!

قبل از اینکه اینترنت از طریق گوشی‌های هوشمند به دست بیشتر ما برسد، باید سبک زندگی مجازی و خصوصا تعهد در فضای مجازی را یاد می‌گرفتیم. اما هیچ‌وقت برای یادگیری دیر نیست.

وقتی دردی جسمی سراغتان می‌آید، احتمالاً با کمی توجه می‌توانید میزان آن را بگویید و حد و حدودش را بیان کنید؛ اما دردهای روانی به‌راحتی اندازه خود را مشخص نمی‌کنند و ارزیابی آن‌ها سخت‌تر است؛ چون سلامت روان و دردهایش پیچیده‌تر از درد فیزیکی است.

با شروع سال تحصیلی یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های والدین، رسیدگی به تکالیف مدرسه کودکان است؛ اما اگر کودک ما به هر علتی از نوشتن تکالیف سر باز زد، چه کنیم؟

جای در نوشابه توی سطل زباله که نیست؛ حتی توی کیسه بازیافت هم نیست. درهای پلاستیکی نوشابه‌ها و نوشیدنی‌ها، با اینکه بازیافت‌شدنی هستند، به بهترین شکل می‌توانند به چرخه مصرف درآیند. وقتی تعداد بسیار زیادی از آن‌ها را جمع کنیم، می‌شود با ارائه آن به مؤسساتی مشخص برای نیازمندان صندلی چر‌خدار تهیه کرد تا به چرخه مصرف بازگردد. برای اینکه در این کار خیر شریک شوید، کافی است درهای پلاستیکی بطری‌ها را به مؤسسه‌های مرتبط ارائه دهید.

یکی از فرهنگ‌های آداب معاشرت توجه کردن به کلام بقیه است طوری که اجازه دهیم حرف طرف مقابل تمام شود و نفر بعدی صحبتش را شروع کند. اتفاقی که گاهی علاوه بر بی‌ادبی پیام‌های خوبی برای طرف مقابل نمی‌فرستد.

نه فقط بچه‌ها که حتی بزرگترها هم ترس‌های مخصوص به خودشان را دارند. در ادامه برای‌تان از رایج‌ترین ترس‌های بچه‌ها در سن‌های مختلف گفتیم و از این حرف زدیم که برای مواجهه با آن‌ها باید چکار کرد.

زمانی‌که در دوران دفاع مقدس کشورمان با مشکلات زیادی در حوزه‌های مختلف روبه‌رو بود و دشمنان راه هرگونه استفاده از فناوری را بسته بودند ابتکارات و خلاقیت‌ها و انجام اقدامات مهم و موثر در جبهه‌ها توانست عملکردی را به‌جای بگذارد که دنیا را به حیرت وا داشت.

اگر بگویند «خوب است زن و شوهرها به هم احترام بگذارند»، برایمان سؤال می‌شود زن و شوهری که به همدیگر احترام می‌گذارند، یعنی چه کار می‌کنند؟ با هم چه‌جوری برخورد می‌کنند؟ احترام نمود واضحی دارد که توجه است. یعنی توجه به همدیگر قدم اول برای احترام‌گذاشتن است. اصطلاح «سراپاگوش» از همین توجه می‌آید. از اینکه همه وجود کسی متوجه کسی باشد. اما این همه توجه در ارتباط از کجا می‌آید؟ آیا جز این معنی را دارد که تو برایم مهم هستی، تو برایم محترم هستی و بزرگی؟

می‌گویند تصور ما از توانمندی‌هایمان مهم‌تر است تا خود توانمندی. چون اگر تصور درستی از میزان توانمندی خود داشته باشیم، برای خودمان فرصت یادگیری و اقدام می‌سازیم و تصور نادرست از توانمندی‌ برایمان آسیب‌‌زا و دردسرساز خواهد بود.

یادتان باشد همه مواد غذایی را نباید فریز کرد! برخی از مواد غذایی غیرقابل فریز هستند و برخی دیگر در صورت فریز شدن مضر می‌شوند.

شما هم بین اتفاقات روزمره زندگی دچاره بی حوصلی و بی‌انگیزگی شده‌اید. وقتی که با وجود کارهای زیاد برای انجام دادن، انگار توان عملی کردن ندارید و ترجیح می‌دهید به خاطر اینکه کارها آن طور که می‌خواهد پیش نمی‌رود به جان روزگار غر بزنید. پس اگر جزو این دسته هستید ما به شما پیشنهاد می‌کنیم گزارش پیش رو را از دست ندهید.

مفهوم تاریکی از چیزهایی است که بچه‌ها نیاز به زمان دارند تا بتوانند آن را درک کنند و معمولا هم از آن می‌ترسند. اما با راهکارهایی مثل داشتن چراغ قوه کوچک و امنیت و اطمینان دادن به بچه‌ها قابل کنترل‌ است.

مهم نیست که چند سال دارید! در هر حال‏، مغزتان احتیاج به مراقبت دارد. اگر امروز چند دقیقه برای سرزنده‌نگه‌داشتن سلول‌های عصبی و ذهنتان هزینه کنید، می‌توانید سال‌هایی را که در راه است، بیمه کنید. افراد زیادی وقتی کمی سن و سالشان از جوانی می‌گذرد، ترس از آلزایمر پیدا می‌کنند.

چند روز پیش در محله دزاشیب که قدم می‌زدم به کوچه ای برخوردم که کنجکاوی‌ام را قلقلک داد، دارالشفاء قائم!

شاید خیلی‌ها فکر کنند که عینک آفتابی فقط برای روزهای آفتابی است، در صورتی که زدن آن در هوای ابری ضروری‌تر است.

فردا جشن شکوفه‌ها با حضور یک و نیم میلیون دانش‌آموز در کشور برگزار می‌شه، بچه‌هایی که حالا زندگی‌شون قراره شکل متفاوت تر به خودش بگیره، تفاوتی که نیاز داره تا پدر و مادرها هم به فراخور اون فضای خونه رو برای بچه‌ها مناسب کنن.

خیلی از ما در برخورد با مبتلایان آلزایمری نمی‌دانیم که دقیقا باید چه برخوردی با آن‌ها داشته باشیم تا هم کمتر اذیت شوند و هم بهتر شرایط آن‌ها را درک کنیم.

دنیا را بدون زنان خانه‌دار تصور کنید. دنیایی پرکار و شلوغ که همه چیز در آن خالی از آرامش و سرشار از نابسامانی! ما معمولا زنان خانه‌دار را نمی‌بینیم؛ تلاش‌هایشان در فرزندپروری و همسرداری و گرم‌نگه‌داشتن کانون خانواده دیده نمی‌شود؛ با اینکه آن‌ها مشغول بزرگ‌ترین کار در جامعه هستند: تربیت نسل. ما آن‌ها را نمی‌بینیم؛ شاید چون خودشان هم خودشان را فراموش کرده‌اند. یا در این ابهام گیر کرده‌اند که وظیفه‌شان چیست؟ احتمال دارد خود را صرفاً با خانواده معنا می‌کنند و استقلال و مسیر رشدی برای خودشان پیش نگرفته‌اند. آن‌ها شاید دچار روزمرگی شده‌اند. این‌ها خطراتی است که در کمین زنان خانه‌دار است.

آدمها در بخش‌های مختلف زندگی دچار اتفاقات تلخ یا سخت می‌شوند، حالا یا این قدرت را دارند که این حوادث سخت را پشت سر بگذارند یا ممکن است نتوانند به سلامت از آن عبور کنند.