موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

قوانین خانواده و قوانین مالی در ایران مشکلاتی دارند که اگر ندانید دچار دردسر زیادی می‌شوید. در ایران برای تعامل حقوقی و اقتصادی باید دانش کافی داشته باشید و سعی کنید قبل از هر اقدامی در سایت‌های معتبر و با افراد معتبر تحقیق و مشورت کنید. شاید فکر کنید 3 توصیه گفته شده زیاده روی است اما اگر به استدلال‌ها دقت کنید، احتمال زیاد قبول خواهید کرد که برای هر پسر و مرد ایرانی توصیه به این سه اقدام ضروری و مفید است. 

امروزه، سینما و تلویزیون دیگر صرفا ابزارهای سرگرمی نیستند. آن‌ها به یکی از مهم‌ترین عوامل شکل‌دهنده به فرهنگ عمومی تبدیل شده‌اند فرهنگی که رفتارهای روزمره، الگوهای اجتماعی و حتی ارزش‌های اخلاقی ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اما این تاثیر تا چه اندازه آگاهانه است؟ آیا واقعا سینما و تلویزیون در حال فرهنگ‌سازی‌اند یا صرفا در حال بازتولید کلیشه‌های موجود هستند؟ این سوال، نقطه آغاز یک چالش ذهنی است که باید به آن پرداخت.

در جنگ خندق، زمانی که عمرو بن عبدود، پهلوانی نام‌آور از سپاه دشمن، به میدان آمد، هیچ‌کس از لشکر اسلام جرئت نکرد به مقابله با او برخیزد، تا اینکه امیرالمؤمنین علیه‌السلام پا به میدان نهادند. حضرت، عمرو را به زمین افکند و بر سینه او نشست. اما عمرو به چهره حضرت آب دهان انداخت، امیرالمؤمنین‌ علیه‌السلام برخاستند و او را ترک کردند. پس از گردش کوتاهی در میدان، بازگشتند و کار عمرو را تمام کردند. وقتی دلیل این کار را از ایشان پرسیدند، فرمودند: «هنگامی که او به چهره‌ام آب دهان انداخت، خشمگین شدم و ترسیدم اگر در آن حال او را بکشم، خشم و غضبم در تصمیمم تأثیر بگذارد. نمی‌خواستم جز برای رضای پروردگار او را از میان بردارم.»

فیلم برف آخر به کارگردانی «امیرحسین عسگری» روایتی از انزوا، فقدان و تلاش انسان برای بقا در دل طبیعتی سرد و بی‌رحم است. این فیلم که در شمال برفی ایران فیلمبرداری شده به‌خوبی موفق می‌شود فضایی شاعرانه و درعین‌حال تلخ و سنگین بسازد اما آیا این فضاسازی به‌تنهایی می‌تواند مخاطب را تا پایان قصه همراه نگه دارد؟

جشنواره فیلم فجر به‌عنوان مهم‌ترین رویداد سینمایی کشور، همواره در کنار رقابت‌های نفس‌گیر و محتوای پر از تنوع خود محلی برای کشف و معرفی آثار جدید و کارگردان‌های جوان بوده است. این دوره از جشنواره مانند همیشه سینماگران را به میدان جنگی تازه می‌برد، جنگی که نه تنها در دل سالن‌های سینما بلکه در قلب مخاطبان و منتقدان نیز در جریان است. حالا بعد از گذشت سال‌ها فیلم‌هایی که می‌توانند به نماد و شناسنامه این جشنواره تبدیل شوند یک بار دیگر به دیدگان مردم می‌آیند آثار درخشان و اثرگذار که گاه در دل یک داستان ساده، پیچیده‌ترین مفاهیم انسانی و اجتماعی را به نمایش می‌گذارند.

یادته اولین بار که یه درخت رو دیدی؟ اون لحظه که برگاش توی باد تکون می‌خوردن و انگار داشتن برای خودشون می‌رقصیدن؟ شاید فکر کردی این رقص فقط برای خودِ درخته، اما اگه دقیق‌تر نگاه کرده باشی، می‌فهمی که پشت اون حرکت‌های ساده یه قصه قایم شده.

امروزه فضای مجازی بخش جدایی‌ناپذیری از زندگی روزمره ما شده است. دسترسی سریع به اطلاعات و ارتباطات آنلاین، زندگی را راحت‌تر کرده، اما در کنار این مزایا، سؤال‌هایی مهم نیز مطرح می‌شود: این فضای آنلاین چه تأثیری بر روابط خانوادگی دارد؟ آیا واقعاً فضای مجازی می‌تواند باعث از هم گسیختگی روابط خانوادگی شود، یا اگر به‌درستی از آن استفاده کنیم، می‌تواند به تقویت روابط میان اعضای خانواده کمک کند؟

نسل زد، به اصطلاح نسل «دیجیتال» یا «آنلاین»، در جهانی متفاوت از نسل‌های قبلی زندگی می‌کند. آن‌ها با گوشی‌های هوشمند و اینترنت پرسرعت بزرگ شده‌اند در دنیایی که دقایق به ثانیه تبدیل می‌شوند و تغییرات اجتماعی، فرهنگی، و حتی روانی به سرعت شکل می‌گیرند؛ اما در تمام این سرعت و هیجان یک پرسش بزرگ همچنان بی‌جواب مانده  «چرا سینمای ایران با تمام ظرفیت‌هایش هنوز نتواسته است این نسل را به تصویر بکشد و به دغدغه‌هایش بپردازد؟»

فرهنگ و هنر، همچون ستون‌های یک جامعه مقاوم، می‌توانند بستری برای انتقال ارزش‌های مقاومت و ایستادگی باشند. در دنیای امروز که جنگ‌ها اغلب در حوزه نرم‌افزارها، رسانه‌ها و روایت‌ها رخ می‌دهند، هنر و ادبیات نقش تعیین‌کننده‌ای در بازسازی ذهنیت‌ها و گسترش پیام‌های مقاومت ایفا می‌کنند. اما چگونه می‌توان در این حوزه‌ها قدم‌های مؤثری برداشت؟ در این گزارش، به بررسی ظرفیت‌های سینما، سریال، ادبیات و دیگر شاخه‌های فرهنگی در گسترش پیام مقاومت خواهیم پرداخت.

فیلم «پروین» به کارگردانی و نویسندگی محمدرضا ورزی، تلاش می‌کند تصویری از زندگی پروین اعتصامی شاعر برجسته معاصر ایران ارائه دهد. این فیلم از دوران پیش از ازدواج پروین تا زمان مرگ او را روایت می‌کند فضاسازی شاعرانه این اثر سعی دارد مخاطب را به حال و هوای ایران در دهه ۲۰ و ۳۰ ببرد. فیلم به دور از شعارزدگی و با تمرکز بر جزئیات کوچک زندگی پروین بازگو می‌شود.

تصور کنید یک شب کنار خانواده‌تان نشسته‌اید، مادربزرگ خاطره‌ای از دوران کودکی‌اش تعریف می‌کند و پدر درباره تلاش‌های مردم در جنگ برای حفظ کشور صحبت می‌کند این لحظه‌ها چیزی فراتر از داستان‌سرایی ساده هستند آن‌ها بخشی از فرآیند ساختن هویت فرزندان ما به حساب می‌آیند.

مادربزرگ مادری‌ام سواد قرآنی داشت تمام قصص‌القرآن را از بَر بود هشتاد و نه سالش بود اما صدایش مثل چشمه‌ای زلال، جاری و ماندگار بود. وقتی کنار بچه‌ها می‌نشست داستان حضرت سلیمان را با وسواس خاصی روایت می‌کرد زبان‌های مختلف پرندگان و حیوانات را چنان با جزئیات ادا می‌کرد که گویی خودش در میان آن‌ها حضور داشته بعد دست به موهایش می‌برد، آبشار نارنجی‌اش را می‌بافت و برای وضو آماده می‌شد.

در دنیای هنرهای نمایشی، تئاتر از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، زیرا می‌تواند هم‌زمان پیامی عمیق و بصری به مخاطب منتقل کند. در ایران تئاتر دینی و خانوادگی به‌ویژه در دهه‌های گذشته از جاذبه خاصی برخوردار بود و به عنوان ابزاری موثر برای آموزش اخلاق، ارتقا مفاهیم دینی و تقویت بنیان خانواده‌ها شناخته می‌شد.

دی‌ماه ۱۳۸۲، بم نه‌تنها لرزید، بلکه هزاران خانواده فرو ریختند، هزاران امید خاک شد و ارگ تاریخی، که قرن‌ها ایستادگی کرده بود فروپاشید. اما از دل این ویرانی داستان‌هایی برخاستند که توانستند صدای رنج‌ها، دردها و حتی امیدهای زخم‌خورده را بازگو کنند.

ابوعبدالله جعفر بن محمد حکیم بن عبدالرحمن بن آدم، که به او «پدر شعر فارسی» نیز لقب داده‌اند، یکی از برجسته‌ترین شاعران قرن سوم هجری و استاد بی‌بدیل شعر در قرن چهارم است. او در روستای بنج رودک (پنجکنت در تاجیکستان امروزی) در ناحیه رودک، نزدیک نخشب و سمرقند، به دنیا آمد.

فیلم «تعارض» به کارگردانی محمدرضا لطفی با ایده‌ای جسورانه و متفاوت وارد میدان سینما می‌شود داستانی که از نگاه دوربین مدار بسته روایت شده و همانند یک آزمایش سینمایی است که نه تنها فرم بلکه محتوا را نیز به چالش می‌کشد. این انتخاب غیرمتعارف نوید یک اثر تجربی و هیجان‌انگیز را می‌دهد اما در عمل فیلم به سرعت در دام سکون و تکرار گرفتار می‌شود.

در دنیای مدرن پر از شلوغ و استرس گاهی فراموش می‌کنیم که زمانی بوده جمع شدن دور یک سفره، نه تنها به معنای خوردن غذا بود بلکه فرصتی برای گپ زدن، درک یکدیگر و ساختن خاطرات مشترک بود  اما امروز چقدر از این لحظات پرمعنی در زندگی‌مان باقی‌مانده است؟ آیا هنوز با آن شوق و حرارت، در کنار خانواده در مراسم و جشن‌ها دور هم جمع می‌شویم؟ آیا روزهای عید برای ما همان‌طور که برای نسل‌های گذشته مهم بود، هنوز فرصتی برای پیوند عاطفی و انسانی است؟

ژاله علو متولد ۱۳۰۶ در تهران شاعر، گوینده رادیو، صداپیشه و هنرپیشه تئاتر، سینما و تلویزیون ظهر امروز سوم دی درگذشت. وی از پیشکسوتان عرصه بازیگری و گویندگی است. او از برگزیدگان هشتمین همایش چهره‌های ماندگار در سال ۱۳۸۹ نیز بوده است.

حاتمی‌کیا در تلاش است تا با استفاده از تکنولوژی تولید مجازی برای اولین بار در ایران، نسخه سینمایی و پیش‌نمایش «موسی کلیم‌الله (ع)» را برای حضور در جشنواره فیلم فجر آماده کند.

تصویربرداری سریال «رویای نیمه شب» به کارگردانی حسن آخوندپور و سعید سعدی به پایان رسید.