وحدت را زندگی کنیم نه بحث

بعضی اوقات در مجالس مذهبی و هیأت‌ها افرادی را می‌بینم که حرف از مسأله وحدت به میان می‌آید رگ گردنشان بالا می‌زند، عده‌ای موافق و عده‌ای مخالف ساعت‌ها بحث می‌کنند ولی عملاً چیزی تغییر نمی‌کند، به ذهنم می‌رسد این افراد را یک ماه بفرستیم استان سیستان‌و بلوچستان، خراسان جنوبی و رضوی و.... تا آنجا از نزدیک زندگی عادی مردم شیعه و سنی را باهم ببیند بعد خودشان می‌فهمند که فلسفه و فایده وحدت چیست و اینکه این همه بزرگان دینی بر این مسأله تاکید می‌کنند ظهور و بروز برکاتش کجاست.

من زیاد با اهل سنت تعامل و نشست‌و‌برخاست داشتم، حتی نشست‌و‌برخاست‌های خانوادگی، در میان آن‌ها گذاشتن اسم ائمه و فرزندان ائمه را بر روی فرزندان خود مرسوم است و بسیار عادی جلوه می‌کند، در ایام محرم روضه برای امام حسین(ع) خواندن حتی قربانی کشتن و نذری‌دادن، زیارت قبول گفتن به شیعیان بعد از زیارت کربلا و مشهد به زیارت امام رضا (ع) رفتن بسیار مرسوم است، لذا وقتی کسی مثل رهبر انقلاب مکرر از ضرورت و برکات وحدت می‌گویند به خوبی درک می‌کنم که از چه چیزی سخن می‌گویند، مردم عادی شیعه و اهل سنت در مناطق مختلف از جمله خراسان جنوبی که من با چشم خود دیدم به جای تمام بحث‌های آکادمیک وحدت را با یکدیگر زندگی می‌کنند و از برکاتش بهره می‌برند شاید یک شیعه و سنی نتواند 10دقیقه در لزوم وحدت حرف بزند اما 10‌‌سال با هم زندگی می‌کنند، وقتی به کلام اهل بیت (ع) نگاه می‌کنیم می‌بینیم یکی از فلسفه‌های اصلی وحدت زندگی مسالمت‌آمیز، همدلی و همراهی، زیست بدون تنش بین مسلمانان است.
امام صادق (ع) می‌فرمایند: « صَلُّوا عَشَائِرَکُمْ، وَ اشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ، وَ عُودُوا مَرْضَاهُمْ، وَ أَدُّوا حُقُوقَهُم»؛ در میان اهل سنت نماز بخوانید، در تشییع جنازه‌شان شرکت کنید، مریض‌هایشان را عیادت کنید، حقوق آن‌ها را بپردازید.
این روایت همین مفهوم را بازگو می‌کند که وحدت را باید بیش از بحث باید زندگی کرد، چند وقت پیش پدرم گفتند یکی از افراد آشنای ما که اهل سنت است برادرش را از دست داده من به یاد این روایت افتادم پیشنهاد کردم برای تسلیت گفتن به خانه‌اش برویم، من معجزه عمل به این روایت را بعد از آن دیدار کاملاً حس کردم آن مرد اهل سنت خیلی خوشحال شد تا آخر جلسه از حضور ما تشکر می‌کرد، از برکات انقلاب و شهدا و امام(ره) می‌گفت و من در چشمانش دیدم که محبت و ارادتش نسبت به ما چند برابر شد. این «محبت و همدلی» بین شیعه و سنی در جامعه نتیجه وحدت است و در نگاه کلان‌تر موجب تقویت «قدرت» جامعه اسلامی می‌شود، چیزی که به ضرر دشمنان ماست، آن‌ها نمی‌خواهند ما قدرتمند باشیم لذا تلاش می‌کنند به جای زندگی کردن با خود و مبارزه با آن‌ها به بحث با خود و رها کردن آن‌ها مشغول شویم.

---

منبع: روزنامه صبح نو