انتشار «وزارت درد» و «دی. ایچ. لارنس»

 رمان «وزارت درد» نوشته دوبراوکا اوگرشیچ با ترجمه نسرین طباطبایی در ۳۲۰ صفحه با شمارگان ۱۱۰۰ نسخه و قیمت ۴۸ هزار تومان در فرهنگ نشر نو با همکاری نشر آسیم منتشر شده است.

در نوشته پشت جلد کتاب می‌خوانیم: نه راهِ پس دارد نه راه پیش: در پی جنگ بالکان در دهه ۱۹۹۰ تانیا لودسیچ و شاگردانش در تلاش برای دریافت اجازه اقامت، از گروه ادبیات و زبان‌های اسلاوی در دانشگاه آمستردام سر در می‌آورند.

در آن‌جا تانیا باید ادبیات یوگسلاوی سابق را به یوگوسلاوی‌ها درس بدهد. آنان سرگردان در برزخ امن هلند، سعی می‌کنند نه فقط دخل و خرجشان را به هم برسانند، بلکه از این عالم سرگردانی و بلاتکلیفی راه به جایی ببرند.

تانیا تصمیم می‌گیرد برای شاگردانش درسی با عنوان «یوگونوستالوژی» برگزار کند و این خاطرات مشترک و آگاهانه از دورانی زوال‌یافته موقتا سرزندگی و نیروی تازه‌ای در آن‌ها می‌دمد. اما زمانی که رویدادهایی غم‌انگیز آنان را به مواجهه با پیامدهای تجزیه خشونت‌بار میهنشان ناگزیر می‌کند، پیوندهای شکننده‌ همکلاسی‌ها از هم می‌گسلد.

«اوگرشیچ همچون ناباکوف، بر توانایی ما در به یاد آوردن گذشته به عنوان منبعی برای حفظ هویت اخلاقی و عاطفی‌مان تأکید می‌گذارد.» واشینگتن پست

همچنین کتاب «دی.ایچ. لارنس» نوشته الستر نیون با ترجمه خشایار دیهیمی  از مجموعه نسل قلم در ۱۶۱ صفحه با شمارگان ۷۷۰ نسخه و قیمت ۲۲ هزار تومان در نشر یادشده عرضه شده است.

در معرفی مجموعه «نسل قلم» به قلم خشایار دیهمی آمده است: این‌ کتاب‌ها «زندگینامه» نیستند، بلکه شرح و تفسیر و نقد آثار و اندیشه‌های نویسندگان هستند. پس اگر حجمشان اندک است اما می‌توانند نقطه شروع خوبی برای خوانندگانی باشند که در پی راه یافتن به مضامین اندیشه‌های این نویسندگان و متفکران هستند.

 در شروع کتاب آمده است: هیچ یک از کسانی که در جریان تولد دیوید هربرت لارنس در یازدهم سپتامیر ۱۸۸۵ حضور داشتند نمی‌توانستند گمان ببرند که این فرزند چهارم و پسر سوم معدنچی‌ای در ناتینگهامشر ایستوود روزی نویسنده‌ای خواهد شد که بیش از هر نویسنده دیگر انگلیسی قرن بیستم مورد مطالعه و بررسی و نقد قرار خواهد گرفت. همان‌گونه که در این بررسی کوتاه و مختصر آثارش تأکید شده است، او همچنین شاعر و نمایشنامه‌نویسی چیره‌دست و نیز یکی از پرکارترین خبرنگاران ادبی عصر جدید، مقاله‌نویسی مبارزجو و سرسخت، و سفرنامه‌نویسی با ذوق و قریحه استثنایی بود. دامنه فعالیت‌های ذوقی او به نقد کتاب، ترجمه و گفتارهای فلسفی، نقاشی و تدریس نیز کشیده می‌شد. اما نبوغ واقعی او در قدرت تخیلش و در توانایی‌اش برای تطبیق دادن این قدرت تخیل با فرم‌های زیباشناختی گوناگون و مناسب بود. سال‌ها طول کشید تا لارنس نویسنده‌ای بزرگ‌ شناخته شد؛ او در طول زندگی‌اش  غالبا برای تأمین پول مورد نیازش روی به نوشتن مقاله‌های روزنامه‌ای می‌آورد – پولی  که به هیچ روی از راه نوشتن آثار طولانی‌تر تأمین نمی‌شد. آخرین رمان او، «معشوق لیدی چترلی»، که بعدها مشهورترین رمانش نیز شد، نخست جبرا به طور خصوصی در فلورانس به چاپ رسید.

 لارنش نویسنده‌ای آسان‌یاب و آسان‌فهم نیست، اما او خود هرگز نمی‌خواست که چنین باشد. در دوره‌ای که رمان‌های رئالیستی اجتماعی کسانی چون جان گالزورذی، آرنولد بنت، و ایچ. جی. ولز پسند روز بود، لارنس می‌خواست که لایه‌های زیرین رویه رفتار بشر را بکاود تا بتواند نیروهای محرکه این رفتارها را دریابد.

---

منبع: ایسنا