خشکی پوست چیست و چه کسانی به این اختلال مبتلا می شوند ؟

 خشکی پوست، به پوستی می‌گویند که با لمس کردن آن ،احساس خشکی کرد.همچنین پوستی که فاقد چربی باشد، پوست خشک می‌گویند.

خشکی پوست، یک اختلال پوستی است که با کمبود آب در سطحی‌ترین لایه پوست یعنی اپیدرم ایجاد می‌شود.

منافذ پوستی بسیار ریز، پوست خشک و زبر صورت، خطوط ریز و چین‌وچروک، لکه‌های قرمز می‌تواند از مشخصات این اختلال باشد.

خشکی پوست، یکی از مشکلات رایج در فصل سرما، است. البته بعضی افراد ممکن است در هر فصلی از سال‌خشکی پوست را تجربه کنند و برخی فقط در ماه‌های سرد دچار این مشکل شوند ولی خشکی پوست در ماه‌های سرد سال بیشتر اتفاق می‌افتد.

 خشکی پوست هم در زنان و هم در مردان در تمام سنین ممکن است اتفاق بیفتد که در صورت بروز این مشکل باید آن را رفع کرد. البته در افراد مسن این اختلال بیشتر رخ می‌دهد و با بالا رفتن سن، تولید چربی در پوست کمتر می‌شود. دست‌ها و پاها به‌خصوص قسمت کف پا بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

متخصصین این نوع پوست را آسیب‌پذیر نامیده‌اند، چون لایه بیرونی پوست دچار اختلال شده است. وقتی‌که این اتفاق می‌افتد، پوست با سرعت بیشتری رطوبت خود را از دست می‌دهد و خشک می‌شود.

 لایه بیرونی بهترین محافظ برای پوست در برابر عوامل خطرناک محیطی است به همین خاطر پوست خشک بیشتر در معرض خطر قرار دارد و نشانه‌های پیری در این نوع پوست‌ها زودتر از انواع دیگر دیده می‌شود. برای مراقبت از این نوع پوست‌ها باید رطوبت آن را حفظ کنید.

علت خشکی پوست

هیچ دلیل خاصی برای خشک شدن وجود ندارد. اما علل ترکیبی آن را می‌توان به دودسته خارجی و داخلی طبقه‌بندی کرد. شایع‌ترین علت این اختلال، عوامل خارجی هستند که راه‌های ساده‌ای برای درمان آن وجود دارد.

 هوای سرد و رطوبت کم به‌خصوص در زمستان و همچنین استفاده از وسایل گرمایشی مثل شوفاژ که باعث خشکی هوا می‌شوند، از عوامل خارجی هستند که موجب خشکی پوست می‌شوند.

از عوامل داخلی که منجر به خشکی پوست می‌شود می‌توان به‌سلامت کلی بدن، سن، ژنتیک، سابقه خانوادگی، سابقه شخصی سایر بیماری‌ها اشاره کرد.

 افرادیکه دارای بیماری تیروئید هستند، بیشتر در معرض این اختلال قرار می‌گیرند.

 گاهی شستن بیش‌ازحد پوست با صابون‌های قوی و همچنین استفاده بیش‌ازحد از ضدعفونی‌کننده‌ها و دوش گرفتن با آب داغ ممکن است موجب خشکی پوست در بدن و صورت فرد شود.

اگرچه با حمام کردن، آب وارد پوست بدن می‌شود ولی اگر از آب داغ استفاده کنید و با آن دوش بگیرید نه‌تنها آبی که وارد پوست شده، آبی هم که از قبل داخل پوست بوده تبخیر می‌شود.

همچنین بعد از استحمام زیاد، اگر پوست خشک شد و احساس کردید که تنگ‌شده، به این خاطر است که در استحمام، مواد طبیعی روی پوست را بیش‌ازحد پاک‌کرده‌اید. یکی از دلایل دیگر خشکی پوست، استفاده از صابون‌های قوی است. نوع صابون بر روی خشکی پوست، تأثیر زیادی می‌گذارد صابون یک امولسیفایر است که باعث می‌شود روغن و چربی روی پوست را به‌کلی پاک کند. زمانی که پوست را با صابون بیشتر بشویید باعث می‌شود که پوست، هر چه بیشتر پوسته‌پوسته شود و همچنین استفاده زیاد از صابون ممکن است خشکی را چند برابر کند.

 گاهی ممکن است استفاده از مرطوب‌کننده های نامناسب، دلیلی بر این خشکی پوست باشد. گاهی هم در تهیه لباس‌ها از موادی استفاده می‌کنند که باعث این عارضه و اختلال می‌شود. برخی از مواد مثل پشم یا الیاف مصنوعی باعث تحریک پوست می‌شود و خشکی پوست را به دنبال دارد.

 گاهی دلیل خشکی پوست، مصرف برخی از داروهاست. داروهایی که برای درمان فشارخون بالا، کلسترول بالا، آلرژی‌ها و آکنه استفاده می‌شوند، جزء داروهایی هستند که ممکن است خشکی پوست را به وجود آورد.

 گاهی ممکن است خشکی پوست اتفاق بیفتد و این نشانی از وضعیت داخلی بدن فرد باشد. یعنی فرد دچار مشکلاتی ازجمله تیروئید یا پیری یا اگزما شده باشد.

 گاهی ممکن است فرد در مسافرت یا در تماس با کلر در استخرهای شنا دچار خشکی پوست شود. گاهی هم فرد بیش‌ازحد در معرض تابش آفتاب و نور خورشید قرار می‌گیرد و پوستش خشک می‌شود.

یکی دیگر از دلایل خشکی پوست، تهویه بیش‌ازحد هوا است.

گاهی هم نداشتن برنامه غذایی مناسب باعث می‌شود که مواد مغذی و ویتامین‌ها، به بدن نرسد و خشکی پوست را به همراه داشته باشد.

 استفاده از مواد شیمیایی و مواد آرایشی هم می‌تواند در خشکی پوست مؤثر باشند.

در اثر باد، دمای زیاد و شرایط آب و هوایی، خشکی و ترک پوست بدتر می‌شود. پوست روی استخوان‌ها به‌سختی کشیده می‌شود بخصوص روی گونه‌ها، اطراف لب و چشم که باعث می‌شود خطوط ریزی در این قسمت‌ها به وجود آید.

گاهی خشکی پوست سطحی است و با استفاده از نرم‌کننده‌ها و مرطوب‌کننده ها برطرف می‌شود و گاهی ممکن است این اختلال حاد باشد، خراش در پوست به وجود آورد. زمانی هم که در پوست خراش ایجاد شد، ورود باکتری به بدن آسان می‌شود و عفونت در بدن را به وجود می‌آورد و در این هنگام بهتر است به پزشک مراجعه کنید. این عفونت‌ها می‌تواند از طریق قرمزی، حرارت، چرک، تاول، جوش یا بثورات پوستی، جوش چرکی و تب مشاهده شود.

خشکی پوست به دلیل اختلال در درستی عملکرد مانع لایه‌ی کورنئوم است. این لایه از کورنئوسیتز ساخته‌شده است. چربی‌های لایه‌ی کورنئوم کم می‌شود و خشکی پوست را به وجود می‌آورد. همچنین گاهی ممکن است نسبت سرامیدها، کلسترول و اسیدهای چرب آزاد به‌صورت طبیعی یا تغییر داده‌شده باشد و در پوست فرد خشکی ایجاد کند. گاهی هم ممکن است در تکثیر سلول‌های کراتینوسیت یک کاهش وجود داشته باشد و خشکی پوست را به وجود آورد.

لایه اپیدرم، چربی و پروتئین دارد و قسمت چربی این لایه از کمبود آب بدن جلوگیری می‌کند. زمانی که روغن‌های چرب پوست از بین برود باعث می‌شود که پوست قابلیت محافظت‌کنندگی خود را از دست دهد و رطوبت، راحت‌تر از بدن خارج شود و در این شرایط خشکی پوست را به همراه دارد. زمانی که پوست خشک می‌شود این اندام حساس‌تر می‌شود و آمادگی بیشتری برای ابتلا به بثورات و خارش را دارد.

عوامل دیگری هم در ایجاد این اختلال نقش دارند. برای مثال آب‌وهوا و شغل می‌توانند میزان خشکی پوست را زیاد کنند.

تأثیرات ژنتیکی، هم در تعادل رطوبت پوست نیز مؤثر واقع می‌شود. ما می‌توانیم تمایل به پوست خشک را از والدینمان به ارث برسانیم. شرایط پوستی مانند پسوریازیس اغلب ژنتیکی هستند.

تغییرات هورمونی، هم در سطح هورمون‌های خاص، به‌خصوص استروژن و تستوسترون، می‌تواند بر رطوبت و سطح چربی پوست تأثیرگذار باشد.

بعضی‌اوقات، تغییرات فیزیولوژیکی و بیماری‌ها ممکن است باعث خشکی پوست شوند. مثلاً خشکی پوست به خاطر تغییراتی ناشی از پیری و یا تغییرات هورمونی رخ دهد. مثلاً زنان با ورود به دوران یائسگی دچار تغییرات هورمونی می‌شوند و خشکی پوست در آن‌ها اتفاق می‌افتد.

 علائم خشکی پوست:

یکی از نشانه‌های اصلی این مشکل، خارش است. افرادی که در پوست بدنشان خشکی ایجادشده، پوستشان خشن، خشک و قرمز می‌شود و این لکه بیشتر با خارش همراه است. قسمت‌هایی از بدن مانند بازوها، دست‌ها، پاها، شکم و قسمت‌هایی از بدن مانند مچ و کف پا که اصطکاک دارند، علاوه بر این‌که خشکی آن‌ها بیشتر می‌شود، ترک‌خوردگی را هم به همراه دارد. احساس خارش، خشکی را بیشتر می‌کند.

 زمانی که خشکی در پوست ایجاد شود، ممکن است لمس آن دردناک شود و احساس کشیدگی در پوست داشته باشید.

زمانی که پوست فرد دچار خشکی شود، پوست بدن حالت پوسته‌پوسته می‌شود و بلند و قرمز می‌شود و همچنین کسانی که پوست تیره دارند، پوست آن‌ها کدر می‌شود.

 از علائم دیگر خشکی پوست این است که پوست بدن خشن می‌شود و ظاهری مانند سمباده پیدا می‌کند گاهی هم ممکن است خونریزی در پوست ایجاد شود.

چه کسانی به خشکی پوست مبتلا می‌شوند؟

 همه افراد از زن و مرد دچار این مشکل شده‌اند که با مشاهده آن می‌توانند به پزشک مراجعه کنند. ممکن است برای برخی از افراد، خشکی پوست از دروان کودکی شروع‌شده باشد و فرد به خاطر بیماری مادر زادی و ارثی مبتلابه این مشکل شده باشد، این نوع خشکی اغلب یک نوع سابقه خانوادگی است.

 همچنین ممکن است افرادی که در پوست آن‌ها ورم ایجادشده است، دچار خشکی پوست شوند. و تمام افراد بالای 60 سال هم دچار این اختلال می‌شوند، چون در این سن چربی پوست بدن آن‌ها کم می‌شود.

ممکن است خشکی پوست در ابتدا در فرد وجود نداشته و بعداً شروع شود، این افراد دچار بیماری‌های خاص شده‌اند. مثلاً در زنان یائسه، کسانی که دچار بیماری تیروئید هستند و تیروئید آن‌ها کم‌کار است، همچنین کسانی که نارسایی مزمن کلیه دارند و یا کسانی که دچار سوءتغذیه و کاهش وزن می‌شوند و یا کسانی که برای درمان بیماری خود از داروهای خاص مانند رتینوئیدهای خوراکی، دیورتیک‌ها و مهارکننده‌های گیرنده‌ی فاکتور رشد پوست بیرونی استفاده می‌کنند، از ابتدا خشکی پوست در بدن آن‌ها نبوده و بعداً شروع‌شده است.

 ویژگی‌های بالینی پوست خشک:

پوست اگر خشک‌شده باشد، سطحی راکد و خشن دارد و به‌صورت پوسته‌پوسته می‌شود. پوست خشک، انعطاف کمتری دارد و حالتی ترک‌خورده دارد. زمانی که خشکی پوست زیاد شود، پوست ملتهب می‌شود و ورم می‌کند و به‌صورت چاک‌چاک می‌شود.

 خشکی پوست در هر قسمتی از بدن ایجاد می‌شود ولی در قسمت ساق پا این اختلال بیشتر رخ می‌دهد. ویژگی‌های بالینی ایکتیوز، به انواع خاص ایکتیوز بستگی دارد.

 عوارض خشکی پوست

ممکن است خشکی پوست باعث شود که خارش در بدن را به وجود آورد و این خارش یک نوع اگزما/ درماتایت را نشان می‌دهد که زیاد شده است.

 گاهی ممکن است خشکی پوست باعث اگزمای اتوپیک شود مخصوصاً در افرادی که به ولگاریس ایکتیوز مبتلا هستند. در واقع ضایعاتی مانند سوزش، خارش، پوسته، ترک‌خوردگی، ترشح نوعی اگزما است

 همچنین خشکی پوست، اگزمای کراکوئل را به وجود می‌آورد. به‌خصوص در افرادی که مسن هستند و سن آن‌ها بالاست. به این نوع اگزمای استئاتوتیک هم می‌گویند.

 همچنین خشکی پوست باعث ایجاد نوع خشک درماتایت نومولار و یا / اگزمای صفحه مانند شود مخصوصاً افرادی که پوست خود را بیش‌ازحد می‌شویند.

از عوارض دیگر این اختلال خارش زمستانی است.

همچنین درزمانی که باکتری‌ها یا ویروس‌ها از طریق شکاف در سطح پوست نفوذ می‌کنند، عفونت به وجود می‌آید و این هم از عوارض این اختلال می‌باشد.

گرمای بیش‌ازحد، به‌خصوص در برخی اشکال ایکتیوز از عوارض دیگر خشکی پوست است.

از دیگر عوارض خشکی پوست، ایجاد آلرژی غذایی است که با تغییر ناگهانی فیلاگرین مرتبط است. همچنین آلرژی تماسی را ایجاد می‌کند که این نوع آلرژی، با نقص عملکرد مانع پوستی مرتبط است.

 خارش زمستانی

خارش زمستانی، اصطلاحی است که برای خشکی پوست به کار می‌رود. زمانی که پوست خشک یک شخص مسن و پیر دچار خارش شود، بدون اینکه جوش یا دانه‌ای وجود داشته باشد، به آن خارش زمستانی و یا خارش مزمن سالمندان می‌گویند. این عارضه همچنین در افرادی که سابقه اگزما دارند هم دیده‌شده است.

تشخیص انواع پوست خشک

با بررسی دقیق سابقه خانوادگی و معاینه می‌توان نوع خشکی پوست فرد را تشخیص داد.

 در کودکان می‌توان از طریق سابقه خانوادگی، سن شروع، ظاهر کودک در بدو تولد، درصورتی‌که مشخص باشد، توزیع خشکی پوست در سرتاسر بدن، و همچنین با ویژگی‌های دیگر مانند اگزما، ناخن‌های غیرطبیعی، مو، دندان‌ها، بینایی، شنوایی نوع خشکی پوست تشخیص داده شود.

 در بزرگسالان هم از طریق سابقه پزشکی، استفاده از داروها و اصلاح‌های موضعی، دفعات حمام رفتن و استفاده از صابون و همچنین بررسی عوامل محیطی که ممکن است خشکی پوست را بیشتر کند، می‌توان انواع پوست خشک را تشخیص داد.

 گاهی اوقات هم برای تشخیص نوع خشکی پوست، ممکن است بیوپسی پوست انجام شود و برای تشخیص برخی از انواع ایکتیوز ممکن است آزمایش‌های اضافی نیز صورت گیرد.

بیماری‌های خشکی پوست

اگر خشکی پوست به‌صورت حاد اتفاق افتاد و این خشکی ادامه‌دار بود بهتر است برای درمان به پزشک مراجعه شود. خشکی پوست ممکن است براثر بیماری‌هایی در فرد باشد که خود او از آن اطلاعی نداشته باشد.

بیماران کلیوی:
 بسیاری از افرادیکه بیماری کلیوی دچار هستند از آن بی‌اطلاع‌اند. درحالی‌که نشانه‌هایی مانند خستگی، مشکل در تمرکز یا خواب، افزایش ادرار، پف‌کردگی و... را تجربه می‌کنند. زمانی که کلیه نمی‌توانند دیگر تعادل مواد معدنی و مواد مغذی موجود در خود را حفظ کنند، فرد دچار خارش و خشکی در پوست می‌شود. کسانی که مبتلابه بیماری مزمن کلیوی هستند، دچار خشکی پوست می‌شوند که این خشکی گاهی همراه با پوسته است. همچنین زمانی که اندازه غدد عرق در این بیماران کوچک می‌شود، ممکن است این اختلال به وجود بیاید. فرد با مصرف بالای داروهای ادرارآور در این بیماری می‌تواند خشکی پوست خود را شدت بخشد.

سرطان پوست:
گاهی هم ممکن است خشکی پوست به دلیل وجود اختلال سرطان پوست در بدن فرد ایجاد شود. خشکی پوستی که باعث خونریزی شود می‌تواند نشانه‌ای از ابتلا به سرطان سلول سنگفرشی باشد؛ سرطان سلول سنگفرشی، دومین فرم رایج سرطان پوست است. این نوع از سرطان خود را با زگیل یا زخم‌های بازنشان می‌دهد. زمانی که فرد به مدت طولانی در معرض اشعه یو وی آفتاب قرار می‌گیرد، سرطان سلول سنگفرشی به وجود می‌آید و به‌راحتی قابل‌درمان است و به‌ندرت این سرطان بدشکل و کشنده می‌باشد.

 دیابت:
 یکی از نشانه‌های بیماری دیابت، نشانه‌های پوستی است. ممکن است زمانی که فرد دچار خشکی پوست شده است، به دیابت مبتلا بوده باشد. زمانی که سطح قند خون، بیش‌ازحد بالا می‌رود، بدن دچار کم‌آبی می‌شود. دیابت همچنین باعث عرق کردن و کم شدن رطوبت بدن می‌شود. فردی که مبتلابه بیماری دیابت شده است، دچار خشکی و ترک پا و آسیب‌پذیری پوست در برابر باکتری‌ها و عفونت‌ها می‌شود.

کم‌کاری غده تیروئید:
ممکن است فرد دچار خشکی در پوست بدن شود و این نشان از بیماری کم‌کاری تیروئید باشد. زمانی که سطح هورمون تیروئید کم می‌شود، مشکلاتی مانند کاهش متابولیسم، احساس سردی، فراموشی، افسردگی و یبوست به وجود می‌آید. هورمون تیروئید در سلامت سلول‌های پوست نقش مهمی دارد. اگر فرد در مدت‌زمان طولانی دچار کبود تیروئید شود، این کم‌کاری ممکن است تأثیر در پوست و موی فرد بگذارد و باعث پوسته‌پوسته و خشک شدن پوست و یا ریزش مو و بدرنگ شدن مو و از بین رفتن جلای موها شدن شود. البته زمانی که کم‌کاری تیروئید اتفاق می افتد و فرد از داروی لووتیروکسین استفاده می‌کند، کم‌کم مشکل پوسته‌پوسته شدن، زبری و خشکی پوست و ریزش مو از بین می‌رود.

 این 4 وضعیت خطرناک است و بهتر است خشکی پوست را به خاطر این 4 وضعیت خطرناک نادیده گرفته نشود.

درمان خشکی پوست

 متخصصان بر این باورند تنها راه درمان خشکی پوست، بازگرداندن چربی محافظ به‌وسیله چرب کردن پوست است ولی در مواقعی که شدت این خشکی زیاد باشد بهتر است به پزشک مراجعه شود تا بر اساس شدت خشکی پوست، کرم‌های درمانی برای آن تجویز شود.

 برای رفع خشکی پوست بهتر است فرد از پوست خود مراقبت کند و حداقل روزانه دو بار در صبح و عصر صورت خود را بشوید و همچنین رطوبت پوست خود را با استفاده از مرطوب‌کننده های طبیعی و گیاهی مانند روغن‌های بدون رنگ و گلیسیرین به دست آورد.

 زمانی که قصد خروج از خانه را دارد بهتر است از ضد آفتاب‌هایی که اس پی اف مناسب و مرطوب‌کننده دارد، استفاده کند.

هرروز مایع روغن ماهی که شامل اسیدهای چرب ضروری و یا روغن دانه کتان هستند استفاده کند، چون روغن ماهی پوست بدن را نرم و منعطف می‌کند.

 همچنین درمان‌های موضعی مانند کرم‌ها و لوسیون ها می‌توانند به‌طور مؤثر مشکلات پوستی را کنترل کنند. لوسیون های مرطوب‌کننده سبک برای خشکی خفیف پوست شامل لوسیون تافیل، لوسیون لووتیروئید و لوسیون کورل می شود.

برخی از محصولاتی که برای خشکی های شدید پوست به کار می رود و ازخروج آب جلوگیری می کند می توان به وازلین و آکوپور اشاره کرد.

 کرم های موضعی استروئیدی هم شامل کرم هیدروکورتیزون 1٪، کرم Pramosone،

کرم تریامسینولون 0.1٪، کرم فلوسینونید 0.05٪ می‌شود.

به‌طورکلی فقط کرم‌های کورتیکواستروئید ملایم مانند هیدروکورتیزون را می‌توان بر روی صورت، و ناحیه کشاله ران و زیر چشم استفاده کرد.

 اگر برای طولانی‌مدت از کرم‌های قوی کورتیکواستروئیدی مانند فلوسینونید استفاده شود ممکن است عوارضی جدی مانند نازک شدن پوست، علائم کشش، و تجزیه پوست را به وجود آورد.

 همچنین کسانی هم که دچار خارش و خشکی پوست شده‌اند می‌توانند از آنتی‌هیستامین‌های خوراکی مانند دیفن هیدرامین، هیدرو کسی ایزین و ستریزین استفاده کنند تا خارش و خشکی پوست را کاهش دهد.

هیدروکسی ایزین و دیفن هیدرامین از داروهای خوراکی هستند که برای از بین رفتن خارش پوست استفاده می‌شود.

درمان خانگی خشکی پوست

 علاوه بر کرم‌های مرطوب‌کننده روش‌های خانگی هم برای درمان این اختلال وجود دارد که در ادامه به بیان آن‌ها می‌پردازیم:

 گفته شد افراد براثر خشکی و سرد شدن هوا، کمبودهای تغذیه‌ای و افزایش سن ممکن است دچار خشکی پوست شوند. برای خلاصی از این اختلال می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد.

1- آلوئه ورا
 یکی از روش‌های درمان خانگی خشکی پوست، استفاده از آلوئه ورا است. برای این کار به مقداری برگ آلوئه ورا نیاز دارید. و باید برگ آلوئه‌ورا را از عرض ببرید و ژلی که در آن وجود دارد را خارج کنید و مقداری از ژل تازه‌ی آلوئه‌ورا را روی صورتتان بمالید و ماساژ دهید؛ این کار تا زمانی که ژل کاملاً جذب پوستتان شود، ادامه دهید. همچنین اجازه دهید ژل آلوئه‌ورا به مدت یک‌شب روی صورتتان بماند. اگر ژل آلوئه ورا باقی ماند، باقی‌مانده آن را در ظرفی دربسته بریزید در محیط خنک نگهداری کنید.

بهتر است برای نتیجه‌گیری بهتر این کار را هر شب قبل از خواب انجام دهید.

 از این ژل در ساخت بسیاری از لوسیون‌ها و کرم‌های موجود در بازار استفاده می‌کنند. پلی‌ساکاریدهای موجود در آلوئه‌ورا به حفظ سطح رطوبت پوست کمک می‌کنند.

 اگر خشکی پوست به دلیل بیماری پوستی اگزما یا پسوریازیس باشد آلوئه ورا می تواند به خاطر داشتن خواص التیام بخشی و ضد التهابی اش، با آن بیماری ها مبارزه کند.

2-استفاده از انواع روغن ها
یکی دیگر از راه های درمان خانگی خشکی پوست، استفاده از روغن های نارگیل، روغن جوجوبا، روغن زیتون و روغن بادام است.

برای استفاده از روغن نارگیل، می توانید مقداری از این روغن را روی قسمتهای خشک پوست بمالید و اجازه دهید مدتی روی پوست بماند و تا به تدریج جذب پوست شود.

 بهتر است از این روغن یک یا دوبار در روز استفاده کنید تا نتیجه بهتری بگیرد. این روغن در بازیابی و حفظ رطوبت طبیعی پوست عملکرد قوی دارد. روغن نارگیل دارای اسید های چربی است که ذخیره‌ی در حال اتمام اسیدهای چرب موجود در پوست را بازیابی می‌کنند. همچنین در این روش می توانید نصف فنجان روغن نارگیل را با نصف فنجان جوش شیرین مخلوط کنید و بر روی قسمتهای خشک شده به صورت دایره ای بمالید و ماساژ دهید. زمانی که پوست، این مواد را جذب کرد آن را بشویید.

علاوه بر روغن نارگیل می توان از روغن بچه و روغن سبزیجات به همین روش برای درمان خشکی پوست استفاده کرد.

روغن جوجوبا
از روشهای دیگر درمان خانگی خشکی پوست و صورت، روغن جوجوبا است. برای بکار گیری این روش به مقداری روغن جوجوبا،2 فنجان آب گرم، و لیف حمام نیاز دارید. دستورالعمل این روش به گونه ای است که لیف حمام را در آب گرم خیس کنید و روی صورت‌تان بگذارید. لیف حمام را به مدت ۵ الی ۷ دقیقه روی صورت‌تان نگه دارید، و سپس آن را بردارید. بعد روغن جوجوبا را به آرامی و به شکل دایره‌وار روی پوست صورت‌تان ماساژ دهید. به مدت چند دقیقه، پوست‌تان را به سمت بالا نیز ماساژ دهید. صبر کنید تا روغن به پوستتان نفوذ کند و سپس روغن اضافه را با استفاده از لیف حمام از روی پوست‌تان پاک کنید. بهتر است از این روش یک یا دوبار در هفته استفاده کنید.

 این روغن به گونه است که ساختار روغن طبیعی بدن را منعکس می کند و همین باعث شده است این روغن یکی از بهترین مرطوب کننده های طبیعی برای همه انواع پوست های تبدیل شود. روغن جوجوبا، خواص ضد التهابی دارد و باعث می شود پوست خشک را نرم کند و فرد از شر پوسته پوسته شدن صورت خلاص شود. این روغن باعث می شود سلول های جدید پوست تشکیل شود. می توان از روغن آرگان به عنوان جایگزینی برای روغن جوجوبا استفاده کرد.

باید توجه داشت آبی که استفاده می کنید نباید بیش از اندازه داغ باشد زیرا می‌تواند باعث ایجاد سوختگی و تاول روی پوست شود.

 روغن زیتون
یکی دیگر از روشهای درمان خانگی خشکی پوست استفاده از روغن زیتون است. روغن زیتون آنتی اکسیدان و اسید های چرب دارد که برای خشکی پوست مفید است. روغن زیتون برای تسکین و لطافت پوست خشک، کمک می کند. برای استفاده از این روش، یک لایه از روغن زیتون را به عنوان مرطوب کننده به روی قسمتهایی که احساس خشکی می کنید بمالید. بهتر است حدود نیم ساعت قبل از دوش گرفتن روغن زیتون را بر روی پا و دستها و جاهایی که خشکی زده بزنید و به آرامی ماساژ دهید و بعد دوش بگیرید.

همچنین می توانید دو قاشق غذا خوری روغن زیتون، چهار قاشق غذاخوری شکر و یک قاشق غذاخوری عسل را با هم ترکیب کنید و این ماده را روی مناطق خشک به صورت دایره ای به مدت چند دقیقه ماساژدهید و بعد دوش بگیرید.

 خامه شیر
از راه های دیگر درمان خشکی پوست به روش خانگی، استفاده از خامه شیر است. برای استفاده از این روش می توان چند قطره آب لیمو و یک قاشق چای خوری شیر و دو قاشق چای خوری خامه را با هم مخلوط کنید و بر روی دست و پای خود بمالید و بعد دوش بگیرید. بهتر است این روش را روزی یکبار انجام دهید.

 همچنین می توانید مقداری خامه شیره را با 4 قاشق غذاخوری آرد نخود اضافه کنید و بر روی دست و پاهای خود بمالید و به مدت یک ربع بگذارید بماند و بعد با آب ولرم بشویید. این روش را یک بار در روز انجام دهید.

 شیر
شیر، خواص ضد التهابی و تسکین دهنده دارد و در درمان خشکی پوست و خارش کمک می کند. اسید لاکتیکی که در شیر وجود دارد باعث می شود، لایه برداری سلول های مرده پوست و توانایی پوست در حفظ رطوبت را زیاد کند و به روشن شدن چهره کمک می کند.

 برای این روش می توانید لیف حمام را در شیر سرد قرار دهید و بعد بدن خود را به مدت 5 دقیقه لیف بکشید ویک پارچه را در آب ولرم قرار دهید و بر روی پوست خود بمالید. بهتر است این کا راه هم هر روز انجام دهید.

همچنین می توانید چند قطره از آب گل رز را به چهار قاشق غذاخوری شیر اضافه کنید و و در محلی که خشکی صورت گرفته است به مدت 10 دقیقه بمالید و بعد با آب سرد بشویید. این روش را هم دو بار در روز انجام دهید.

عسل
یکی از بهترین مرطوب کننده های طبیعی که در درمان خشکی پوست بسیار مفید است، عسل است. عسل به دلیل داشتن ویتامین ها و مواد معدنی و همچنین خواص آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی در حفظ رطوبت و نرمی پوست کمک می کند.

برای به کار گیری این روش، قبل از حمام رفتن، عسل را به تمام بدن خود بمالید و پس از ده دقیقه دوش بگیرید. این کار را بهتر است روزانه انجام دهید.

همچنین مقداری موم را در یک ظرف کوچک قرار دهید و با حرارت کم صبر کنید که آب شود و بعد اجازه دهید که سرد شود بعد مقداری موم، عسل، روغن زیتون را با هم مخلوط کنید و به کل بدن خود بمالید و بعد از ده دقیقه دوش بگیرید.

 ماست
یکی از عواملی که برای رطوبت پوست بسیار مفید است، ماست است. ماست هم به دلیل دارا بودن خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی به درمان خشکی پوست و خارش کمک می کند. ماست، اسید لاکتیک دارد و در از بین بردن میکروب ها کمک می کند.

 برای به کار گیری این روش می توانید ماست تازه را به آرامی به روی صورت و پاهای خود ماساژ دهید و بعد از ده دقیقه دوش بگیرید. این روش باعث لایه برداری ملایم و از بین رفتن خشکی پوست می شود. بهتر است این عمل را هر روز انجام دهید.

 روش دیگر برای استفاده از ماست، می توانید نصف از فنجان ماست و سه قاشق غذاخوری پاپایا له شده و چند قطره عسل و آب لیمو را با هم مخلوط کنید و به مدت 10 دقیقه بر پوست خود بمالید و بعد با آب سرد بشویید. این روش را باید یک بار در هفته انجام دهید.

 روغن بادام
یکی دیگر از روش های درمان خانگی خشکی پوست استفاده از روغن بادام است. این روغن ویتامین (ای) فراوان دارد وبرای نرم کردن پوست به کار می رود.

 این روغن خاصیت آنتی اکسیدانی دارد و برای سلامت پوست مفید است. این روغن، جزء روغن های غیر چرب است و به راحتی در پوست بدن جذب می شود.

 برای این روش می توانید مقداری روغن بادام را گرم کنید و به مدت نیم ساعت به آرامی به بدن خود بمالید و ماساژ دهید و بعد دوش بگیرید. بهتر است برای نتیجه گیری بهتر این کار را روزی یک بار انجام دهید.

 همچنین می توانید هر روز، قبل از خواب یک لیوان شیر گرم با مخلوط یک قاشق چای خوری روغن بادام را بخورید که علاوه بر درمان خشکی پوست، صدا شما را خوب می کند.

جو دوسر خیس خورده
 جو دوسر سرشار از ویتامین ها، پروتئین، اسیدهای چرب و آنتی اکسیدان دارد و یم تواند روشی طبیعی برای درمان خشکی پوست باشد. برای این کار، دستهای خود را با بلغور جو دوسر خیس دهید وبعد آن را بشویید. همچنین در یک کاسه بزرگ، نصف فنجان بلغور جو دوسر را با شیر خیس دهید و دستهای خود را به مدت 15 دقیقه در این مخلوط نگه دارید. توجه داشته باشد که هر چه بیشتر دستها در این مخلوط بماند، نتیجه بهتری خواهد داشت. همچنین می توانید این مخلوط را در وان حمام بریزید ودر ان حمام کنید.

ترکیب گیاهان با روغن
برای درمان خشکی پوست به روش خانگی می توانید گیاه را با برخی از روغن ها ترکیب کنید تا در سلامت پوست موثر واقع شود. برای این کار می توانید اسطوخودوس، چوب صندل، گل شمعدانی، کندر، رزچوب، بابونه رومی که بسیار هم مفید هستند را با لوسیون مرطوب کننده ویا با روغن هایی مانند روغن بادام شیرین، روغن نارگیل و روغن جوجوبا، مخلوط کنید و به دستهایتان بزنید.

روغن هسته انگور
برای اینکه سلول های مرده پوست را از بین ببرید می توانید اسکراب روغن هسته انگور را تهیه کنید. برای تهیه این لایه بردار طبیعی می توانید 3 قاشق غذاخوری دانه قهوه رابا یک قاشق غذا خوری روغن هسته انگور مخلوط کنید و آن را به مدت 30 ثانیه با حرکات دایره ای روی پوست دست ماساژ دهید و 30 ثانیه دیگر صبر کنید تا این مواد به خوبی جذب پوست شوند و بعد با آب گرم آن را بشویید.

 راهکارهای موثر برای درمان خشکی پوست

گاهی برای درمان خشکی پوست می توانید روتین های مراقبت از پوست خود و همچنین عوامل محیطی را تغییر دهید اما قبل از اینکه محصولات مراقبت از پوست را تغییر دهید بهتر است روش هایی را به کار ببرید تا بتوانید سلامت پوست خود را بازگردانید.

1-نحوه حمام کردن خود را عوض کنید

یکی از این روش ها این است که نحوه حمام کردن خود را تغییر دهید. بهتر است دوش گرفتن با آب داغ را کنار بگذارید و با آب ولرم دوش بگیرید. آب داغ باعث می شود چربی ضروری و طبیعی پوست از بین برود و پوست را خشک کند. همچنین زمان حمام کردن را کم کنید. حمام کوتاه، فرد را در معرض آب بیشتر قرار نمی دهد و در نتیجه خشکی پوست به وجود نمی آید. در نظر داشته باشید که بیشتر از یک بار در روز دوش نگیرید.

2- با ملایمت صورت خود را بشویید

برای خرید شوینده های صورت بهتر است از شوینده هایی که الکل، رتینوئید و آلفا هیدروکسی اسید دارند، استفاده نکنید. این مواد پوست را تحریک و ملتهب می کند. بهتر است از شوینده هایی که مرطوب کننده هستند و پوست را ملایم می کنند استفاده کنید. زمانی که شوینده می خرید توجه داشته باشید تا شوینده حاوی آلکیل پلی گلیکوزید؛ پلی‌اتیلن گلیکول؛ سورفکتانت‌های سیلیکونی؛ لانولین؛ و پارافین باشد چون این مواد رطوبت پوست را حفظ می کنند.

 استفاده از تمیزکننده های مصنوعی و سیندت ها که حاوی مواد شیمیایی سولفور تری‌اکسید، اسید سولفوریک و اتیلن اکسید هستند و باعث می شود پوست های حساس را ملایم کند.

زمانی که از صابون استفاده می کنید با ملایمت رفتار کنید وبه آرامی مواد را روی صورت پخش کنید. بهتر است از اسفنج‌ها و لیف‌های ساینده استفاده نکنید. توجه کنید که پوست صورت خود را به هیچ وجه به شدت مالش ندهید، چون پوست را تحریک می کند. هر روز پوست صورت خود را لایه برداری نکنید. این کار را فقط هفته‌ای یک‌بار انجام بدهید.


3- استفاده از مرطوب کننده

بهتر است به دنبال مرطوب کننده ای باشید که با پوست شما سازگاری دارد وبه طور مرتب از آن استفاده کنید. مخصوصا بعد از حمام، مرطوب کننده را فراموش نکنید، چون رطوبت پوست شما را حفظ می کند.

 برای اینکه رطوبت پوست خود را برگردانید از مرطوب کننده هایی که چربی دارند؛ استفاده کنید. این مرطوب کننده موادی دارند که که پوست شما را هیدراته نگه می‌دارد.

 از محصولاتی که برپایه وازلین هستند استفاده کنید چون این محصولات برای پوست‌های خشک بهترین انتخاب هستند. این محصولات نسبت‌به کرم‌های عادی، بیشتر دوام و ماندگاری دارند از تبخیر رطوبت طبیعی پوست، پیشگیری میکند.

4-پوشیدن لباس گرم

زمانی که در معرض هوای سرد قرار می گیرید، وضعیت خشکی پوست بدتر می شود. در روزهای سرد بهت است صورت خود را با شال بپوشانید تا صورت شما خشک نشود.

 بهتر است از بافت ها و پارچه های ملایم استفاده کنید و بافت های زبر و سفت نخرید. همچنین لباس هایی انتخاب کنید که رنگ های شیمیایی و رایحه نداشته باشند.

5- استفاده از دستگاه بخور

زمانی که فضای اتاق، رطوبت کمی داشته باشد، پوست فرد هم خشک می شود. افراد برای اینکه رطوبت فضای اتاقشان را تامین کنند بهتر است از دستگاه بخور استفاده کنند. چون زمانی که رطوبت هوای اتاق زیاد شود، مانع از خشک شدن پوست می شود. البته توجه کنید، دستگاه بخوری را تهیه کنید که بتوانید آن را بشویید و باعث تجمع میکروب‌ها نشود.

 مراجعه به پزشک

افراد اگر به نکات ابتدایی مراقبت از پوست خشک توجه کنند، می توانند تا حد زیادی از خشک شدن پوست خود و کاهش علائم آن کمک کنند ولی اگر شرایط خشکی پوست حاد شد بهتر است برای درمان به پزشک مراجعه کنند.

زمانی که فرد بعد از مراقبت های پوستی خود، باز هم دچار خشکی پوست شد، بهتر است به پزشک مراجعه کند. همچنین خشکی پوست باعث خراشیده شدن پوست شد و عفونت ایجاد کرد، برای درمان بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

زمانی هم که فرد مشکوک به به وجود بیماری‌های جدی دیگر است می تواند به پزشک مراجعه کند.

گاهی مشکلاتی به وجود می آید که در ابتدا فرد احساس می کند مشکل ساده ای است ولی بعد متوجه می شود که به درمان های دقیق نیاز دارد. مثلا درماتیت آتوپیک یا اگزما باعث می شود که خشکی در پوست و صورت فرد ایجاد شود. این نوع بیماری ها به نظر می رسد که ارثی است.

 همچنین درماتیت سبورئیک که در قسمتهایی از پوست دیده می شود که بیشتر چربی دارد مانند ابروها و بینی.

و پسوزیاریس هم بیماری پوستی است که نشانه هایی مانند پوسته پوسته شدن و خشکی موضعی پوست را دارد.

 پزشک بعد از این که شرایط پوست را بررسی کرد، درمان های لازم را برای رفع خشکی پوست تجویز می‌کند. ممکن است پزشک برای درمان این اختلال استفاده از کرم های موضعی مانند کورتیکواستروئید یا داروهای خوراکی را تجویز کند.

 نکات کلی مراقبت از پوست

بهتر است برای پیشگیری از خشکی پوست، روزی دوبار صورت خود را با آب ولرم و شوینده های ملایم بشویید.

 از محصولاتی استفاده کنید که با نوع پوست شما متناسب هستند.

 کرم های ضد آفتابی را انتخاب کنید که (SPF) آن 30 یا بالاتر است تا بتوانید از پوست خود در برابر تابش آفتاب مراقبت کنید.

 بهتر است بعد از حمام از لوسیون های مرطوب کننده استفاده کنید تا رطوبت پوست حفظ شود.

 همچنین برای مرطوب کردن پوست از وازلین استفاده کنید.

زمانی که از آب استفاده می کنید ویا کاری راانجام می دهید که ممکن است به پوست دستتان آسیب وارد شود، بهتر است از دستکش استفاده کنید. با این کار با کمترین هزینه از آسیب به پوست پیشگیری کرده اید. بهتر است برای انجام هر کاری از دستکش مخصوص خود استفاده کنید مثلا برای باغبانی از دستکش باغبانی و برای تمیز کاری از دستکش های لاستیکی، استفاده کنید.

 اگر می خواهید دست خود را بشویید از آب داغ استفاده نکنید و همچنین برای خشک کردن از خشک کن با هوای گرم استفاده نکنید و به جای آن حوله را جایگزین کنید و بعد از شست شو هم از مرطوب کننده استفاده کنید.

 بهترین زمان برای استفاده از مرطوب کننده های شب قبل از خواب است. از انجایی که دست برای مدت طولانی کار نمی کند، باعث هیدراته شدن عمیق پوست دست می شود. مرطوب کننده را به دست بمالید و ماساژ دهید و اجازه دهید که مود، جذب عمق پوست شود. همچنین برای اینکه نتیجه بهتری بگیری می توانید یک جفت جوراب تمیز را روی دست قرار دهید تا رطوبت آن باقی بماند و یا از دستکش پنبه ای استفاده کنید.

یکی از دلایلی که باعث خشک شدن پوست بدن می شود، نبودن آب کافی در بدن است. بهتر است به مقدار کافی آب در طول روز بنوشید تا پوست دچار خشکی نشود. نوشیدن هشت لیوان آب در طول روز تمام سموم را از بدن خارج می کند.

 تغذیه مناسب هم در داشتن پوست خوب موثر است. فرد می تواند با غذا خوردن صحیح، سطح رطوبت پوست را زیاد کند. بهتر است غذاهایی استفاده کنید که اسید های چرب امگا 3 دارند مانند ماهی و دانه کتان، همچنین از آجیل و کره آجیل، دانه ها، آووکادو و اسفناج که ویتامین (E) فراوان دارد و غذاهایی مانند تخم مرغ، سیب زمینی شیرین، هویج، کلم بروکلی، زرد آلو که ویتامین (A) دارد و دانه کدو تنبل، نخود، قارچ و ماست که زینک دارد استفاده کنید تا بتوانید پوست خود را از درون مرطوب کنید.

 بهتر است شکر فرآوری شده، کربوهیدرات های تصفیه شده و غذاهای شور را کنار بگذارید که اینها خود باعث کم شدن آب بدن می شود.

در موقع مناسب پوست خود را اصلاح کنید. بهتر است برای جلوگیری از خشکی پوست، تراشیدن و اصلاح موهای زائد را بهتر است به بعد از حمام موکول کنید. اصلاح کردن و تراشیدن موهای زائد باعث خارش پوست شود، زمانی که موهای زائد را اصلاح می‌کنید، چربی طبیعی پوست نیز دفع می‌شود. به همین خاطر بهترین زمان برای اصلاح کردن، بعد از حمام کردن است چون در این حالت، موها نرم‌تر و انعطاف‌پذیرتر می‌شوند و تراشیدن آنها راحت‌تر می‌شود. توجه داشته باشد که موها را در جهت رویش آنها بزنید تا از پوست محافظت شود. تیغی هم که استفاده می کنید، تیز باشد، چون اگر کند باشد پوست اذیت می شود. همچنین تیغ خود را برای استفاده در دفعات بعدی عوض کنید.

---