سه راند نفس‌گیر در مراسم عروسی

از قدیم گفته‌اند: شمع و چراغا رو روشن کنید که امشب عروسی داریم! همسایه‌ها رو خبر کنید که امشب عروسی داریم! شاید واقعاً روزی روزگاری به همین سادگی با یک ریسه کشیدن در وسط حیاط مثل فیلم‌های ایرانی و خبر کردن چند بزرگ‌تر و فامیل درجه اول، مراسم عروسی برگزار می‌شد اما این روزها رفتن دونفر به زیر یک سقف آنقدر راه پرپیچ‌ و خمی را در پی دارد که برخی عطایش را به لقایش می‌بخشند و تصمیم می‌گیرند به جرگهٔ متأهلین اضافه نشوند.

سنت‌ها قوانین زیبایی هستند که حفظ آن برای تلطیف زندگی این روزها بااین‌همه شلوغی خوب است اما گاهی برخی از این سنت‌ها در طول زمان گرفتار تغییر می‌شوند و انقدر حاشیه به آن‌ها اضافه می‌شود که اصل سنت و چرایی آن فراموش خواهد شد. برای اینکه لازم نباشد هفت کفش آهنی بپوشید و هفت عصای آهنی بردارید و برای مراسم ازدواجتان اقدام کنید، تنها یک‌راه پیش رو دارید، از میان آداب‌ورسوم ازدواج، آن‌هایی را انتخاب کنید که زیبایی‌اش بیشتر از دردسر و هزینه‌اش است.

شاید فکر کنید که آداب‌ورسوم ازدواج چندان هم زیاد و پرحاشیه نیست برای همین چند نمونه را باهم از بیرون نگاه می‌کنیم، شاید در این صورت واقعیت آن‌ها را بهتر ببینیم.

جلسهٔ نفس‌گیر بریدن مهر

مهریه اگر قرار باشد بر اساس اسمش تعریف شود چیزی است که بر اساس مهر آقای داماد بر عروس خانم تعیین می‌شود. بهتر بگویم نوعی هدیه است برای افزایش مهر و محبت. همان چیزی که روزی روزگاری می‌گفتند: "که داده و که گرفته؟" اما امروز خیلی‌ها می‌گیرند و خیلی‌ها هم مجبور می‌شوند که بدهند در غیر این صورت باید راهی زندان شوند. اصلاً این حرف معروف "چه کسی داده است..." ، برخلاف شرع و قانونی است که مهریه را حق مسلم زنان می‌داند پس با یک رقم منطقی که در عهدهٔ آقای داماد باشد، بهتر است آن را تبدیل به قهریه نکرد؛ اما مراسم‌ مهربران ما اصولاً چگونه است؟

جلسه مهربران تشکیل‌شده از دو گروه خانوادهٔ عروس و خانوادهٔ داماد که گروه اول سعی در بالا بردن رقم دارند و استدلالشان همان جملهٔ معروف "چه کسی گرفته است..."، می‌باشد اما گروه دوم که خانوادهٔ داماد هستند وظیفهٔ مهم شکستن قیمت و سخن گفتن از مهر و محبت را بر عهده‌ دارند. در این‌گونه مراسم کاری شبیه مزایده و مناقصه انجام می‌شود و گاهی به توافق نمی‌رسند و حتی تصمیم‌گیری به جلسهٔ بعد موکول می‌شود.

جلسه بله‌بران به‌خودی‌خود بد نیست اما می‌توانند خانواده‌های درجه‌یک و خود دختر و پسر بر سر مقدار به تفاهم برسند و بعد یک مراسم کوچک گرفته شود بدون تشریفات شام و آوردن کیک و پارچه و غیره.

جهازبران یا جهاز بینان، مسئله این است!

یکی از سنت‌های ما همراه کردن کلیهٔ لوازم زندگی به همراه عروس خانم است به‌طوری که وقتی خانواده‌ای صاحب دختر می‌شود از همان ابتدا دل‌شورهٔ تهیهٔ جهیزیه را دارند. اینکه پدر و مادر راحتی فرزند را می‌خواهند و دوست دارند کاری کنند که در ابتدای راه دخترشان کم و کسری نداشته باشد، هرچند کار چندان ساده‌ای نیست اما اگر فقط به نداشتن کم و کسری اکتفا شود، چندان دشوار هم نخواهد بود اما هر چه می‌گذرد همراه بردن لوازمی که ممکن است چند سال یک‌بار هم استفاده نشود و تنها در جهاز برای خودنمایی حضور دارند، بیشتر می‌شود. حتی لوازمی که مورداستفاده هم هست اما بدون آن‌ها آسمان به زمین نمی‌آید نیز به‌مرور بر فهرست جهیزیه اضافه‌شده و به‌نوعی ارزش عروس خانم محسوب می‌شود.

زمانی که لوازم را برای حفظ آبرو و دیده شدن در چشم قوم داماد و یا حتی برخی از اقوام خودی همراه می‌برید اجرای مراسم جهازبینان از نان شب هم واجب‌تر است. این مراسم با سنت های قدیمی که افراد با طبق‌هایی ساده و بی‌ریا در یک محیط شاد، جهیزیه مختصری را می‌آوردند، بسیار متفاوت است. روزها دوندگی در بازارها و چیدن خانه همگی به امید راند آخر مسابقه انجام می‌شود. روزی که اقوام می‌آیند و نتیجهٔ ماه‌ها دوندگی عروس و نزدیکانش و شاید سال‌ها اضافه‌کاری پدر عروس را در میز و صندلی و وسایل می‌بینند.
اگر چنین مراسمی نباشد ممکن است نگرانی خانوادهٔ عروس برای کم و کسری داشتن لوازم جهیزیه کمتر شود.

این مال کیه و این مال کیه؟

ما ایرانی‌ها در برقراری جشن ازدواج، پشتکار زیادی داریم، در افسانه‌هایمان وقتی ازدواجی خیلی مهم است، می‌گویند هفت شبانه‌روز جشن و پای‌کوبی کردند، ما برای آنکه از قدیمی‌ها کم نیاوریم، هرچند یک‌شب مراسم ازدواج می‌گیریم اما با مخلفاتش همان هفت شبانه‌روز را درگیر هستیم.

پاتختی یکی از حاشیه‌های مهم و ضروری ازدواج است که ازقضا در آن اتفاقاتی ممکن است رخ دهد که باعث شود حرف‌وحدیث‌هایش تا آخر زندگی همراه عروس و داماد باشد. مراسمی که کادوهای دو خانواده اعلام می‌شود و سرودهایی خوانده می‌شود مانند:
این مال کیه و این مال کیه؟ توسط کلیه اقوام و پاسخ یک نفر که مسئول باز کردن هدایاست که مثلاً: عمهٔ عروس یا خالهٔ داماد ازجملهٔ این مراسم است. در برخی خانواده‌ها یک نفر هم مسئول ثبت هدایا می‌شود به این دلیل که عروس و داماد هدیهٔ هر کس را فراموش نکرده و در مواقع لزوم جبران کنند. حال اگر کسی توانایی مالی برای شرکت در این راند نفس‌گیر را نداشته باشد، حال‌ و روزش معلوم است.

واقعاً چقدر ضرورت دارد که درست فردای مراسم عروسی که همه خسته هستند یک مراسم دیگر گرفته شود و هدایا اعلام شود. هر کس هر چیزی که دوست داشت می‌تواند هدیه دهد و نیازی نیست بقیه بدانند.
این‌ها تنها سه نمونه از مراسمی بود که هرکدام از شما جوانان می‌توانید در مورد خودتان باکمی تجدیدنظر برگزار کنید. یا دور آن را خط بکشید و یا محتوایش را از یک طنز فرهنگی به یک مراسم نمادین برای شادی تبدیل کنید.

همراهان عزیز، با توجه به گسترش سامانه همسان گزینی تبیان، لازم است جهت استفاده از خدمات همسان‌گزینی یا مشاوره اپلیکیشن همدم را از طریق لینک زیر دریافت و نصب نمایید، این سامانه در سراسر کشور فعال است. 

 بخش همسان گزینی تبیان

---