علاقه بیش از حد شوهرم به خواهرش

 

مدتی است که نامزدم کرده‌ام و همسرم دائماً از علاقه شدید خود نسبت به خواهرش حرف می‌زند و این برای من غیرقابل‌تحمل است که این‌قدر علاقه به خانمی غیر از من داشته باشد. آیا این موضوع می‌تواند باعث مشکل در زندگی آینده ما شود؟
ازدواج کردن به معنای گسترش دادن روابط و همچنین اغنای روابط عاطفی ما انسان‌هاست. نه اینکه توقع داشته باشیم که در هنگام ازدواج همسرمان روابط قبلی خود را به خاطر وجود ما کنار بگذارد.

اگر با فردی ازدواج کنید که دارای چنین خصوصیاتی باشد (با ازدواج کردن روابط قبلی خود و احساساتش را کنار بگذارد) بی‌شک چنین فردی ازلحاظ عاطفی به بلوغ کافی نرسیده و اصلاً علایق فعلی‌اش به همسرش نیز قابل‌اعتماد نیست، چراکه وقتی فردی چنین روابط محدود عاطفی با اعضای خانواده خود برقرار می‌کند، بی‌شک در آینده دور یا نزدیک نیز همین کار را با همسر و فرزندانش انجام می‌دهد بنابراین چنین افرادی اصلاً قابل‌اعتماد نیستند.
ابراز صحیح عشق یکی از مسائل مهم درزمینه روابط زناشویی است. فردی که عشق حقیقی دارد ولی از راه‌‌های غیرمنطقی به‌طرف مقابلش ابراز علاقه می‌کند، عمدتاً دچار مشکل می‌شود؛ مانند شما که به‌اشتباه تصور می‌کنید ازدواج کردن به معنای قطع رابطه عاطفی با سایر اطرافیان و سرمایه‌گذاری عاطفی صرف با همسر جدید است. به نظر شما این درخواست از نامزدتان منطقی است؟ آیا می‌توان با متأهل شدن از همسرمان بخواهیم که به خاطر ما تمام روابط عاطفی گذشته خود را کنار گذاشته و یا آن‌ها را انکار کند؟ آیا خود شما می‌توانید به خاطر ازدواج با یک فرد جدید تمام احساس و علاقه خود به خانواده و والدین و خواهر و برادر خود را کنار بگذارید؟

تصور نکنید که این احساس شما نسبت به نامزدتان و خواهرشان ناشی از علاقه شدیدی است که به ایشان دارید بلکه به علت عدم شناخت درست و صحیح از فرایند رابطه زناشویی و کیفیت عشق و علاقه‌ای است که باید بین دو طرف برقرار باشد؛ بنابراین به این مطالب توجه داشته باشید.

ابراز صحیح عشق به ترتیب در موارد زیر بیان‌شده است:

- درک عمیق عقاید و احساسات طرف مقابل: داشتن نقاط مشترک باعث درک عمیق عقاید و احساسات می‌شود. این نقاط مشترک شامل سن، فرهنگ، تحصیلات، تجربه، موقعیت اجتماعی و...است. پس بنابراین کسی که دارای نقاط مشترک بیشتری است بهتر می‌تواند عقاید و احساسات طرف مقابلش را درک کند و برداشت‌های صحیح‌تری از صحبت طرف مقابلش داشته باشد.

- احترام به نظر طرف مقابل: احترام به نظر طرف مقابل، صرف‌نظر از اینکه آن عقیده درست باشد و یا نباشد باعث نزدیکی و تفاهم می‌شود. لازم به ذکر است که احترام به نظر مقابل به معنای قبول نظر طرف مقابل نیست. احترام به نظر طرف مقابل به معنای اجازه دادن به اظهار عقیده و تحلیل و نقد عقاید هست. احترام به نظر طرف مقابل زمانی ارزشمند و سازنده است که باعث تضییع حقوق افراد دیگر نشود.

- اعتماد به‌طرف مقابل: بعد از به وجود آمدن جو تفاهم و صمیمیت، اعتماد به وجود می‌آید. بعد از به وجود آمدن اعتماد، انسان‌ها رازها و مطالب خصوصی خود را به یکدیگر بیان می‌کنند و چیزهای ارزشمند خود را در اختیار یکدیگر قرار می‌دهند. دیوار اعتماد به‌کندی ساخته می‌شود ولی می‌توان با یک حرکت نا به‌جا، دیوار اعتماد را به‌سرعت فروپاشید.

- جلب نظر طرف مقابل: بعد از به وجود آمدن اعتماد، جلب نظر طرف مقابل نشانه‌ای برای ابراز علاقه به‌طرف مقابل است جلب نظر طرف مقابل، می‌تواند با پشتیبانی و همدلی انجام شود.

---

منبع: مرکز مشاوره تبیان