روایت علیرضا آسانلو از پرفورمنس نقاشی صلح

علیرضا آسانلو نقاش و مجسمه‌ساز، عصر جمعه 21 تیرماه در گالری باروک، پرفورمنسی با موضوع صلح اجرا کرد. آسانلو در گفت‌وگو  درباره دغدغه‌هایی که باعث شکل‌گیری این طرح شد گفت: یک بخش از دغدغه‌های من به این موضوع مربوط بود که چرا امکان گفت‌وگو فراهم نیست و ما به دلیل این گفت‌وگو نکردن هزینه‌های سنگینی را می‌پردازیم. امروزه دنیا و خاورمیانه گرفتار این موضوع است و در سال‌های گذشته مشاهده کردیم که اتفاقات ناگوار زیادی در این منطقه رخ داده است که در نهایت بسیاری از آنها با گفت‌وگو حل شده‌اند. بنابراین گریزی از این گفت‌وگو کردن نیست و بعد از هر کشتار و خونریزی در نهایت به حرف زدن و گفت‌وگو می‌رسیم.

آسانلو افزود: نکته دیگری که ذهنم را به خود مشغول می‌کرد این بود که صلح از ابتدا وجود دارد ولی ما انسان‌ها از آن دور شده‌ایم. صحبت‌های ما درباره جنگ یا ضد جنگ است در حالی که صلح همیشه هست و زمانی که از آن فاصله می‌گیریم جنگ به وجود می‌آید.

این هنرمند ادامه داد: خاطرات دوران کودکی من از جنگ باعث شد که در شرایط فعلی تصمیم بگیرم حرکتی انجام دهم و این رویداد را برگزار کنم. همه آدم‌ها در مسئله حیاتی جنگ و صلح، سهم دارند و باید به آن واکنش داشته باشیم. تابلوی نقاشی که در این رویداد کشیدم از سه پرسوناژ تشکیل شده است، یک سرباز، یک زن و یک جنین.

آسانلو افزود: سرباز معمولا مردی است که به جنگ می‌رود اما مشخص نیست که انتخاب کرده تا در این موقعیت قرار بگیرد یا ناگزیر بوده است که در شرایط جنگی باشد. در این اثر خواستم نشان دهم ممکن است آنقدر خشم در یک انسان به وجود آید که نتواند جلوی خود را بگیرد و اقدام به کشتن دیگران بکند. در حالی که اگر این خشم کنترل شود امکان دارد این افراد کارهای دیگری کنند و اتفاقات خوبی را رقم بزنند. سعی کردم این سرباز را در لحظه‌ای به تصویر بکشم که با مرگ فاصله‌ای ندارد و در سوی دیگر یک زن دیده می‌شود که می‌تواند مادر یا همسر او باشد و بسیار نگران اوست. سعی کردم لحظه دیدار آنها را ثبت کنم و تصور کردم که در این لحظه چه حرفی بین آنها رد و بدل می‌شود. اولین و عادی‌ترین چیزی که به نظر می‌آید جمله "حالت خوبه؟" است که آن را به دو زبان فارسی و انگلیسی نوشتم.

او با بیان اینکه پرسوناژ سومی که در این اثر دیده می‌شود یک جنین است، افزود: فکر می‌کنم هر نسلی دنیا را به یک شکل درمی‌آورد و تحویل نسل بعدی می‌دهد. مفاهیمی مانند وطن، مرز و... چیزهایی مجازی است که قرن‌ها پیش ساخته شده و به آیندگان گفته شده و برای نگهداری از آن باید تلاش کرد. اگر دنیا به سمت صلح و آرامش پیش برود شاید صدها سال دیگر آیندگان به ما بخندند که چگونه آدم‌ها در این دوره به خاطر حفظ مرزها جنگ می‌کردند و کشته می‌شدند.

آسانلو ادامه داد: جنینی که در میان این دو پرسوناژ نقاشی شده است نمادی از نسل بعدی است. این مرحله از کار را به صورت یک پرفورمنس اجرا کردم. رنگ قرمزی از بالای تابلو روی آن ریختم که نماد جنگ و خونریزی است. این رنگ بین دو پرسوناژ جاری شده و روی جنین می‌ریزد. من به صورت نمادین سعی کردم با دست‌های خود از جنین محافظت کنم تا خون و درد و مرگ به او نرسد. سعی من برای حفظ نسل بعدی و رساندن این پیام است که ما در حد خود سعی کردیم و به عنوان یک هنرمند تلاش کردیم به موقع گامی برداریم تا صدای ما شنیده شود و بگوییم به دنبال صلح و آرامش نسل بعد هستیم.

او با بیان اینکه در این رویداد اصلا به فکر نقاشی کردن نبوده و ایجاد گفت‌وگو برایش اهمیت داشته است، گفت: نکته جالب در این رویداد حضور چشمگیر مردم بود و بیش از ۱۵۰ نفر در سالن حضور داشتند که به حرف‌هایم گوش داده و نظرات خود را اعلام کردند و در پایان خودشان پیام صلح را نوشتند.

---

منبع: هنر آنلاین