راه های درمان پرش پلک

پرش پلک، اسپاسم مکرر و غیرارادی عضله‌ی پلک است و خطرناک نیست ولی آزاردهنده است. این انقباض عضله، غیرعادی هستند و فرد بر روی آن‌ها کنترل ندارد.

 شدت پرش پلک می‌تواند مختلف باشد و گاهی اوقات این شدت‌ها شدید است و می‌تواند در فعالیت‌های روزمره فرد تأثیر بگذارد و اختلال ایجاد کند. این مشکل می‌تواند برای هر دو پلک یا یک پلک اتفاق بیفتد و قابل پیش‌بینی هم نیست. گاهی هم این اسپاسم پلک، علامتی از اختلال عصبی یا مغزی جدی‌تر هستند.

این اسپاسم‌ها برای بیشتر افراد، خفیف هستند و مانند کششی ملایم روی پلک احساس می‌شوند. گاهی هم ممکن است آن‌قدر قوی باشد که فرد مجبور شود پلک‌هایش را کاملاً ببندد. این پرش‌ها ممکن است هرچند ثانیه یک‌بار به مدت یک یا دو دقیقه اتفاق می‌افتند و پیش‌بینی‌نشده‌اند. همچنین ممکن است چند روز پشت‌هم صورت گیرد و بعدازآن تا هفته‌ها و ماه‌ها اتفاق نیفتد.

 پرش‌های پلک بی‌درد و بی‌ضرر است ولی فرد را آزار می‌دهد. بیشتر این اسپاسم ها خودبه‌خود و بدون اینکه نیازی به درمان باشد، برطرف می‌شوند.

 این اسپاسم ها در بعضی موارد ممکن است هشداری برای اختلال حرکتی مزمن باشد به‌خصوص اگر این اسپاسم‌ها با حرکات کنترل نشده یا پرش قسمت‌هایی از صورت همراه باشند.

 پرش پلک، بیشتر مواقع بدون علت اتفاق می‌افتد ولی گاهی ممکن است دلایلی باعث ایجاد این اتفاق و یا شدت آن شود. این اسپاسم ممکن است به دلایلی مانند سرگیجه، سوزش چشم؛ کشش پلک؛ خستگی، کمبود خواب، فشار فیزیکی، عوارض داروها، استرس، همچنین استفاده از الکل، تنباکو و یا کافئین باشد.

 اگر اسپاسم عضلانی مزمن باشد، فرد دچار بلفارواسپاسم خودبه‌خودی خوش‌خیم شده است.

زمانی که فرد دچار حرکت مزمن و کنترل نشدنی پلک می‌شود، به بلفارواسپاسم خودبه‌خودی خوش‌خیم مبتلا شده است. این عارضه بر هر دو چشم تأثیر می‌گذارد. علت دقیق این وضعیت هم ناشناخته است ولی مواردی هم باعث می‌شود که این شرایط حادتر شود. گاهی التهاب پلک؛ ورم ملتحمه، خشکی چشم، خستگی، حساسیت به نور، باعث به وجود آمدن این بیماری می‌شود. گاهی هم آلودگی هوا، باد، نورهای درخشان مانند خورشید باعث ایجاد این بیماری می‌شود. داشتن استرس، استفاده از الکل و کافئین و سیگار کشیدن هم می‌تواند از عوامل ابتلا به این بیماری شود.

 این بیماری در زنان بیشتر از مردان است و در دوران پیری اتفاق می‌افتد و به‌مرورزمان وضعیت بدتر هم می‌شود و درنهایت ممکن است تاری دید، افزایش حساسیت به نور و اسپاسم‌های صورت را به وجود آورد.

پرش‌های پلک در بسیار موارد اندک ممکن است جدی باشند و در این زمان نیاز است که به پزشک مراجعه شود اسپاسم های پلک مزمن ممکن است نشانه‌ای از اختلال مغزی و عصبی باشد.

 زمانی که چشم قرمز و متورم است و ترشحات غیرعادی دارد و یا پلک بالایی به سمت پایین آویزان شده است و یا زمانی که پلک‌هایتان می‌پرد، پلک‌ها به‌طور کامل بسته می‌شوند، همچنین زمانی که پرش پلک، چند هفته ادامه دارد و یا پرش‌های پلک‌های پلک بر بخش‌های دیگر صورت اثر بگذارد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

 درمان پرش پلک

 بیشتر این پرش‌های پلک بدون درمان و در عرض چند روز رفع می‌شود اما اگر دیدید که این پرش‌ها ادامه دارد بهتر است سعی کنید دلایل آن را کم کنید و یا از بین ببرید، مثلاً کافئین کمتری استفاده کنید و یا خواب و استراحت کافی داشته باشید و یا زمانی که پلک‌های می‌پرد، کمپرس گرم روی چشم‌ها قرار دهید، گاهی اوقات از بوتاکس برای درمان بلفارواسپاسم خودبه‌خودی خوش‌خیم استفاده می‌کنند. البته بوتاکس می‌تواند برای چند ماه از شدت اسپاسم‌های شدید کم کند ولی زمانی که اثر این تزریق از بین رفت ممکن است به تزریق‌های بیشتری نیاز داشته باشید. اگر علت پریدن پلک، به خاطر یک مشکل سلامتی زمینه‌ای باشد، درمان این مشکل می‌تواند در رفع پرش پلک هم کمک کند.

 زمانی که بلفارواسپاسم خودبه‌خودی خوش‌خیم، شرایط حادتری داشته باشد از عمل جراحی استفاده می‌کنند و برخی از عضلات و عصب‌های پلک را برمی‌دارند و درمان می‌کنند.

 همچنین با ورزش دادن عضلات صورت می‌توان به شل و ریلکس شدن آن‌ها کمک کرد.

 همچنین روش‌های دیگری ازجمله طب سوزنی؛ یوفیدبک، هیپنوتیزم، ماساژ درمانی، تغذیه‌درمانی، تای‌چی، یوگا، هم برای درمان این بیماری وجود دارد.

 پریدن پلک دلایل بسیاری دارد و درمان این مشکل هم بسته به فرد متفاوت است. تحقیقات بسیاری صورت گرفته است که رابطه این عارضه و ژنتیک را بررسی کند ولی به نظر نمی‌رسد که پریدن پلک جنبه‌ی ارثی داشته باشد. پرش پلک بیشتر با استرس و بی‌خوابی در ارتباط است.

---