المپیک رویای من است

ازاین‌رو امروز با او گفت‌وگوی مفصلی انجام دادیم تا با این بانوی ورزشکار بیشتر آشنا شوید.

تمرین‌های شما چطور پیش می‌رود؟ برای حضور در کمپ جهانی تمرین‌های خاصی انجام می‌دهید؟
در حال حاضر برای حضور در مسابقات بین‌المللی آذربایجان آماده می‌شوم که هفته سوم خردادماه سال جاری برگزار می‌شود. هم تمرین‌های تکنیکی و تاکتیکی و هم تمرین‌های بدن‌سازی انجام می‌دهیم. من از طرف کنفدراسیون آسیا به فدراسیون جهانی معرفی شدم تا در کمپ جهانی که در کشور دانمارک برگزار می‌شود، حضور داشته باشم. برای اولین بار است ایران یک نماینده در این کمپ جهانی دارد و این موضوع هم انگیزه بسیار خوبی برای من است و هم نتیجه زحماتی است که فدراسیون در این مدت برای ما کشیده است.

حضور در کمپ جهانی برای شما چقدر ارزش دارد؟
این کمپ به من کمک خواهد کرد تا بتوانم برای المپیک ۲۰۲۰ خودم را بیشتر آماده کنم و هدف اصلی این کمپ هم کسب سهمیه بیشتر در المپیک توکیوست، در سال ۲۰۱۶ من برای حضور در المپیک ریو بسیار تلاش کردم تا بتوانم اولین دختر در رشته بدمینتون باشم که سهمیه المپیک کسب می‌کند، کار سختی پیش رو داشتم و در ۲۰ مسابقه شرکت کردم و رنکینگ خود را از ۲۵۰ به ۹۳ جهان رساندم که برای اولین بار بانوی بدمینتون باز ایرانی در بخش انفرادی بودم که جزو ۱۰۰ نفر اول دنیا قرار می‌گیرم. امسال باانگیزه بیشتر و هدفی مصمم‌تر برای کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ در مسابقات مختلف شرکت می‌کنم، تا اردیبهشت‌ماه سال آینده فرصت دارم که در مسابقات حاضر شوم. امیدوارم بتوانم رنکینگ خود را به زیر ۸۰ برسانم تا اولین بانویی باشم که در این رشته به المپیک راه پیداکرده است.



مشکلات سر راه شما به‌عنوان یک بانوی ورزشکار چیست؟
فدراسیون بدمینتون در چند سال اخیر تلاش بسیاری کرده است تا ما بتوانیم واقعاً شرایط خوبی داشته باشیم و تنها چیزی که در حال حاضر من نیاز دارم، حضور بیشتر در مسابقات است، بدمینتون رشته‌ای است که برای کسب سهمیه المپیک و حضور در مسابقات جهانی نیاز به رنکینگ دارد و با هر مسابقه‌ای که می‌رویم رنکینگ ما ارتقا پیدا می‌کند. باید در سال در حدود ۱۵  تا ۲۰ مسابقه حضور پیدا کنیم تا بتوانیم جایگاه خود را در رنکینگ جهانی ارتقا دهیم.

چطور به بدمینتون روی آوردید؟
من برای جشن تولد هفت سالگی‌ام از پدر و مادرم راکت بدمینتون هدیه گرفتم که یک راکت بدمینتون خیلی معمولی بود و با خانواده‌ام هر جایی که امکانش بود بازی می‌کردم، طوری که هر روز اصرار می‌کردم مرا به پارک ببرند و با من بدمینتون بازی کنند. برای همین والدینم تصمیم گرفتند مرا در کلاس بدمینتون ثبت‌نام کنند. در آن زمان جثه ریزی داشتم و قدم به نسبت کوتاه بود و موقع سرویس زدن راکت به زمین برخورد می‌کرد، پدرم دسته راکتم را بریده بود تا بتوانم راحت‌تر بازی کنم. از آنجا بود که بیشتر و بیشتر به این رشته علاقه‌مند شدم. در این مدت رشته‌های ورزشی دیگر را هم امتحان کردم اما علاقه من به بدمینتون متفاوت بود و در دوران تحصیلی درس‌هایم را طوری می‌خواندم که از کلاس‌های بدمینتون جا نمانم. وارد اردوهای استعدادیابی تیم ملی شدم و بین ۳۰ نونهالی که در اردو حضور داشتند، بعد از یک سال جزو پنج بازیکن برتر قرار گرفت. در این یک سال حمایت‌های خانواده‌ام و مربیان خانم فریبا جلالیان واقعاً برای من بسیار ارزشمند بود و توانستم در سال ۱۳۸۸ در سن سیزده‌سالگی در رده سنی نوجوانان به اولین مسابقه بین‌المللی در کشور اندونزی، اعزام شوم. در سال ۲۰۱۳ از طرف کنفدراسیون آسیا برای اولین بار در بخش بانوان به‌عنوان بازیکن برتر آسیا انتخاب شدم و هر سال از طرف آن‌ها هم یک کمک‌هزینه دریافت می‌کنم و هم به کمپ‌هایی دعوت می‌شوم که هدف آن‌ها المپیک است. از سال ۲۰۱۳ تا به حال موفق شدم چندین مدال بین‌المللی در مسابقات مختلف کسب کنم.

چقدر به کسب سهمیه المپیک امیدواری؟
سهمیه المپیک واقعاً رویای من است و تمام زندگی خود را برای رسیدن به المپیک گذاشته‌ام تا بتوانم به این هدف که یک دستاورد بزرگی برای جامعه بدمینتون است، به‌عنوان یک دختر ورزشکار برسم. فکر می‌کنم تلاشی که ما بانوان ایرانی برای ورزش کشور می‌کنیم واقعاً ارزشمند است و دختران ایرانی نتایج بسیار خوبی دارند و امیدوارم در بدمینتون هم بتوانیم نتایجی کسب کنم که جامعه بدمینتون، جامعه ورزش و تمام مردم ایران را شاد کنم، کسب سهمیه المپیک کار سختی است، به دلیل اینکه در بخش بانوان فقط ۳۶ سهمیه وجود دارد. ما در آسیا هستیم و مهد این رشته هم شرق آسیاست و کشورهای واقعاً قوی در این مناطق وجود دارند. با توجه به برنامه‌ریزی‌هایی که فدراسیون داشته، در سال‌های اخیر توانستیم بیشتر از گذشته با بازیکنان آسیایی رقابت کنیم، شاید در آینده  بتوانیم نتایج بهتری هم کسب کنیم و من به کسب سهمیه المپیک امیدوارم اما برای این اتفاق لازم است که در همه مسابقات حضور داشته باشم و انشاء الله بهترین نتیجه را به دست آورم.

از انتخاب این رشته، هیچ‌وقت پشیمان نشدید؟
من هیچ‌وقت از اینکه رشته بدمینتون را انتخاب کردم پشیمان نشدم. شاید شرایط کسب مدال در آسیا دوری از خانواده و فشارهایی که در شرایط مسابقات وجود دارد، سخت باشد اما حمایت‌های خانواده‌ام باعث شده که در این راه ناامید نشوم. من واقعاً این رشته را دوست دارم و فکر می‌کنم که بدمینتون یک ورزش تکامل یافته است و به تمام فاکتورهای آمادگی جسمانی نیاز دارد و به‌عنوان یکی از سخت‌ترین رشته‌های ورزشی دنیا انتخاب شده است. اینکه من بتوانم بدمینتون بازی کنم و یک نماینده خوب برای کشورم باشم، واقعاً افتخار بسیار بزرگی برای من است که باعث شده بیشتر از همیشه این رشته را دوست داشته باشم.

درآمدتان از بدمینتون چقدر است؟ به‌جز این رشته شغل دیگری هم دارید؟
من در حال حاضر به دلیل اینکه در تلاش برای کسب سهمیه المپیک هستم، حدود هشت ساعت در روز تمرین می‌کنم و در زمان‌های خالی ویدئو بازی‌های بدمینتون را تماشا می‌کنم و تمام تمرکزم روی بدمینتون است، علاوه بر این دانشجوی کارشناسی مدیریت ورزشی هستیم و درس خود را در کنار ورزش ادامه می‌دهم. در حال حاضر به‌جز بدمینتون شغل دیگری ندارم و درآمدی هم که دارم از تیم باشگاهی خود یعنی دانشگاه آزاد است که برای آن‌ها بازی می‌کنم. سعی دارم بتوانم با بیشترین تلاش علاوه بر مسابقاتی که از طرف فدراسیون اعزام می‌شوم، در چند مسابقه دیگر هم حضور پیدا کنم تا بتوانم بهترین رنکینگ را به دست آورم.

ورزش با حجاب تا به حال در عرصه‌های بین‌المللی برایتان مشکلی به وجود نیاورده است؟
حجاب ما با کشورهای دیگر متفاوت است اما مورد تأیید فدراسیون جهانی است و ما چندین سال است که با این حجاب در مسابقات بین‌المللی حضور پیدا می‌کنیم و موفق شده‌ایم نتایج خوبی هم کسب کنیم خیلی از کشورهای آسیایی که مسلمان هستند، از پوشش ما استقبال می‌کنند. در بسیاری از مسابقاتی که من شرکت کردم، تماشاچیان واقعاً مرا تشویق کردند همچنین در بازی‌های آسیایی جاکارتا پوشش من مورد استقبال تماشاچیان قرار گرفت و در یک سال گذشته بسیاری از بازیکنان آسیایی و آفریقایی مسلمان از لحاظ پوششی مانند ما هستند.

تأثیرگذارترین افراد زندگی‌ات چه کسانی بودند؟
در درجه اول خانواده من بیشترین تأثیر را در زندگی‌ام داشتند، واقعاً خیلی از جاهایی که من ناامید یا خسته شدم و در سختی‌های ورزش حرفه‌ای، خانواده‌ام باعث شدند که قوی بمانم. قبل از المپیک ریو از ناحیه رباط صلیبی زانو آسیب‌دیده و مجبور شدم زیر تیغ جراحی بروم و متأسفانه نتوانستم در مسابقات حضور پیدا کنم در حالی که خیلی نزدیک بودم نتوانستم به المپیک ریو برسم. در این راه سختی زیادی کشیدم و بعد از آن همه تلاش این اتفاق برای من افتاد و واقعاً پذیرش آن سخت بود. خیلی‌ها به من می‌گفتند که دیگر نمی‌توانی به بدمینتون برگردی و باید از این رشته خداحافظی کنی. خداروشکر قوی‌تر از گذشته بازگشتم و نشان دادم که ثریا توانایی این را دارد که همچنان نفر اول ایران باقی بماند و نتایج بهتر از چهار سال قبل کسب کند. سال گذشته در مسابقات بین‌المللی نپال مقام سوم را در بخش انفرادی و دو نفره کسب کردم و در حال حاضر بهترین رنکینگ را در ایران دارم و از طرف فدراسیون جهانی انتخاب شدم.

نقاشی هم می‌کنید؟
پدر من نقاشی می‌کشند و من در دوران کودکی نقاشی می‌کردم و با حضور در چندین رقابت توانسته بودم مقام کسب کنم. در حال حاضر چون زمان کمی برای این کار دارم خیلی کمتر نقاشی می‌کنم، بدمینتون علاقه اصلی من است و شاید پس از اینکه بدمینتون را کنار گذاشتم، نقاشی را ادامه دهم.

۱۰ سال دیگر خودت را کجا می‌بینی؟ ترسیم شما از آینده چیست؟
من انسان کمال‌گرایی هستم و واقعاً دوست دارم که بتوانم به بهترین جایگاه‌ها برسم، اما در رشته بدمینتون راه درازی پیش رو دارم. در درجه اول امیدوارم بتوانم اولین دختر المپیکی ایران در این رشته شوم و از لحاظ تحصیلی در ۱۰ سال آینده به آن جایی که می‌خواهم برسم . در نهایت دوست دارم یک فرد تأثیرگذار در جامعه باشم و بتوانم کارهای هیجان‌انگیزی بخصوص در رشته بدمینتون انجام دهیم و بسیاری از نوجوانان و جوانان را به‌ویژه دختران را به بدمینتون علاقه‌مند کنم و در این راه بتوانم آن‌ها را به قهرمانان دنیا تبدیل کنم.

اهل کتاب خواندن یا فیلم دیدن هستید؟
کتاب خواندن را خیلی دوست دارم و در دوران بچگی به دلیل اینکه بدر من خیلی اهل مطالعه بودند، زمان‌های خالی خود را کتاب می‌خواندم و بسیار بسیار کتاب خریدن را دوست داشتم. در حال حاضر خیلی کمتر وقت برای مطالعه و کتاب خواندن دارم، خیلی از مواقع وقتی برای مسابقات می‌رویم در پروازهای خیلی طولانی یک فرصتی است که وقت می‌کنم کتاب بخوانم. اما به دلیل اینکه زمان زیادی از روز را مشغول تمرین هستم فرصت‌هایی نسبت به گذشته کمتر شده است.

چه ژانری را بیشتر دوست دارید؟
بیشتر عاشق کتاب‌هایی هستم که زندگینامه افراد را می‌نویسند و زندگینامه دکتر حسابی را خیلی دوست

چه فیلمی را بیشتر از همه دوست دارید و در خاطرتان مانده و چرا؟
فیلم هم در کنار کتاب خواندن می‌بینیم اما باز هم خیلی کم فیلم می‌بینم، چون فرصت کمی دارم. من ژانر خاصی را نگاه نمی‌کنم و فقط یک ژانر موردعلاقه من نیست، اما کمدی را خیلی دوست دارم. مستندهایی که از ورزشکاران و افراد موفق نساخته شده است، فیلم‌های اجتماعی، فیلم‌هایی که بر اساس داستان‌های واقعی و از زندگی افرادی است که یک مشکل را با موفقیت پشت سر می‌گذارند، بیشتر فیلم‌های اجتماعی را واقعاً دوست دارم.

مسئولان فدراسیون آیا فرقی بین بدمینتون باز زن با مرد می‌گذارند یعنی همه چی بین آن‌ها عادلانه است از نظر توجه، شرایط و امکانات؟
مسئولان بدمینتون بی‌دریغ در حال تلاش هستند تا بتوانیم به‌مراتب خیلی بالاتر در سطح جهانی در این رشته برسیم. خدا را شکر تفاوتی بین خانم‌ها و آقایان در بدمینتون نداریم، همه اعزام‌ها و تمرین‌ها و امکانات به‌صورت مساوی تقسیم می‌شود که واقعاً جای تشکر دارد. در پایان از مربی خود فریبا جلالیان که در این چند سال برای من خیلی زحمت کشیده است، از خانواده‌ام که واقعاً در تمامی شرایط مرا حمایت کردند و اگر حمایت آن‌ها نبود شاید من الان اینجا نبودم و از تمام کسانی که به من کمک کردند به جایگاه کنونی‌ام برسم تشکر می‌کنم، امیدوارم بتوانیم با نتایج بهتر و بالاتر در سال‌های آینده یکی از نمایندگان خوب کشورم باشم.

---

منبع: همشهری جوان