جایگزین های درست برای تنبیه کودکان چیست؟

گاهی برخی کودکان رفتارهای نامطلوب و ناشایستی دارند که والدین مجبورند از تنبیه استفاده کنند یکی از بدترین روش‌های تربیت کودکان، تنبیه کردن آن‌هاست. برخی والدین فکر می‌کنند با تنبیه کودکان می‌توانند جلوی رفتارهای ناشایست آن‌ها را بگیرند و رفتارهای غلط آن‌ها را اصلاح کنند.

والدین باید توجه داشته باشند که هرگونه تنبیهی را برای تربیت فرزند خود به کار نبرند چون ممکن است آن‌ها از روش‌هایی استفاده کنند که از عواقب آن و تأثیراتی که در روحیه کودک می‌گذارد، هیچ اطلاعاتی نداشته باشند. تنبیه نادرست کودکان باعث می‌شود که، کودک رفتارهای نادرستی را از خود نشان دهد، آن‌ها را عصبانی می‌کند و در لاک دفاعی فرومی‌برد.

 برخی معتقدند که تنبیه اگر با خشونت همراه نباشد می‌تواند در آموزش کودکان مؤثر باشد. همچنین تنبیه اگر اخلاقیات را به کودک بیاموزد و به او مسئولیت‌ها و تعهداتش را یادآوری کند مفید هم است.

 بدترین روش‌های تربیت کودکان

برخی از انواع تنبیهات وجود دارد که بهتر است هرگز برای تربیت کودکان از آن‌ها استفاده نشود که این تنبیهات شامل تحقیر, اهانت, استفاده از کلمات نیشدار و احیاناً رکیک, طعنه زدن و امثال این‌ها که تأثیر بدی در شخصیت روحی کودکان می‌گذارد و تربیت او دچار اشکال می‌شود و کودک به سمت لجبازی و گستاخی می‌رود.

این نوع رفتارها باعث می‌شود مشکلات تربیتی را برای کودک به وجود آورد. گاهی والدین با کتک زدن کودک، اهانت کردن به او و از همه بدتر مقایسه او با کودکان دیگر، باعث می‌شوند شخصیت کودک را خرد کنند. والدین باید بدانند تنبیهات بدنی و رفتارهای نادرست مانند زندانی کردن کودک درجایی ترسناک خطرات فراوانی را برای آن‌ها خواهد داشت.

والدین با تنبیه کودکان بین خود و آن‌ها فاصله ایجاد می‌کنند و تأثیری که ممکن است رفتارشان بر روی کودک داشته باشد می‌کاهند. تنبیه کودکان باعث می‌شود ضریب هوشی آن‌ها پایین بیاید چون کودک تا زمانی که به‌طور کامل احساس امنیت نکند، ذهنش برای یادگیری آزاد نخواهد بود.

والدین باید به‌جای تنبیه کودکان بتوانند در عین حفظ مهربانی و رابطه‌ با آن‌ها برایشان حدومرز تعیین کنند، و این باعث می‌شود کودک آنچه را که انجام می‌دهد درونی کند و در مقابل راهنمایی والدین از خود مقاومت نشان ندهد بتواند رابطه خود را با پدر و مادر حفظ کند. کودکان وقتی احساس می‌کنند که درکشان می‌کنید بهتر می‌توانند حدومرزها را بپذیرند.

 والدین بهتر است بدون تنبیه کودکان، آن‌ها را راهنمایی کنند برای این کار باید، زمانی که از چیزی ناراحت هستند دست‌به‌کاری نزنند، چون پدر و مادر الگوی فرزندان هستند و این باعث می‌شود کودک هم یاد بگیرد که احساسش را تعدیل کند. همچنین به احساسات کودک بها دهند. وقتی کودک از چیزی عصبانی است، نمی‌تواند چیزی یاد بگیرد بهتر است بجای پند و نصیحت کودک، زمانی برای در میان گذاشتن احساسات او در نظر بگیرند و با او بمانند و اجازه دهند هیجانات احساسی‌ِ خود را بیان کنند.

هم‌چنین والدین باید نحوه یادگیری کودک را به خاطر داشته باشند، مثلاً برای مسواک زدن کودک ممکن است اوایل والدین این کار را برایش انجام دهند. آن‌ها با مسواک زدن مرتب الگویی برای او فراهم می‌کنند و مسواک زدن را به کاری مفرّح تبدیل می‌کنند. کم‌کم مسئولیت این کار را به خود او واگذار می‌کنند. و این باعث می‌شود که کودک خودش به سراغ انجام این کار برود.

همین روش می‌تواند در انجام کارهای دیگر کودک هم مؤثر باشد به‌گونه‌ای انجام این کارها برای او عادی شود.

والدین زمانی که می‌خواهند کودک را نصیحت کنند و به او تذکر دهند، باید بتوانند با او رابطه برقرار کنند، زیرا ارتباط با پدر و مادر، به کودک انگیزه می‌دهد تا بهترینِ خودش باشد. وقتی کودک بدرفتاری می‌کند، درباره‌ی خودش احساس بدی می‌کند و احساس می‌کند رابطه‌اش با پد رو مادر از بین رفته است.

---