چطور از سیستان تا خوزستان را گلستان کنیم؟

مشکل آب و راه حل دیگر کشورها

کشورهایی که در مناطق خشک واقع شده‌اند در طی این سال‌ها روش‌های مختلفی را امتحان کرده‌اند. برخی از آب شیرین کن‌های فسیلی استفاده نموده‌اند، گروهی آب شیرین کن خورشیدی را انتخاب کرده و با رونمایی از نسل جدید آب شیرین کن‌ها (آب شیرین کن اتمی) رژیم صهیونیستی که بیش از شصت درصد از مساحت آن بیابانی و نیمه بیابانی است، پنجاه سال پیش برای تضمین تأمین آب شرب خودش، سرزمین‌های جنوب لبنان و بلندی‌های جولان سوریه را اشغال کرد تا به سرشاخه‌های دو رودخانه فصلی تسلط کامل داشته باشد! اما امروزه با کمال تعجب شاهد آن هستیم که آنها در صحرای بی‌آب و علف نقب در قلب سرزمین‌های اشغالی، در بیابان واحدهای پرورش ماهی احداث کرده است و طبق آمار شرکت‌های فعال در این حوزه، سود بسیار زیادی از فروش محصولات شیلات خود به دست می‌آورند. اما چگونه؟

این رژیم در سال 1389 شمسی یکی از بزرگترین نیروگاه‌های هسته‌ای آب شیرین‌کن دنیا را در کنار دریای مدیترانه در منطقه- سورک (Sorek) احداث کرده است که ظرفیت شیرین‌سازی 624 هزار متر مکعب آب در روز (230 هزار میلیون لیتر آب در سال) را دارد. این میزان آب که حاصل از یک نیروگاه آب شیرین کن اتمی است، برای 15 میلیون نفر جمعیت در سال کافیست.

آب شیرین کن و هزینه‌ای کمتر از نصف

جالب است که بدانیم هزینه تولید آب شیرین با آب شیرین کن اتمی نسبت به دو روش فسیلی و خورشیدی کمتر از نصف می‌باشد. هزینه احداث هر نیروگاه آب شیرین کن اتمی حدود 400 میلیون دلار است و تصفیه هر 1000 لیتر آب با استفاده از این روش هزینه‌ای در حدود 1800 تومان می‌باشد که هزینه پمپاژ با برق هسته‌ای آن به عمق 200 کیلومتری از دریا، چیزی در حدود 500 تومان خواهد بود که در مجموع آب آشامیدنی و البته کشاورزی با قیمتی در حدود 3000 تومان می‌شود و البته مناطق بین راه را نیز آبیاری خواهد کرد. حال اگر کشور در 3 نقطه در جنوب خود دستگاه آب شیرین کن اتمی مستقر کند می‌توان از خوزستان تا سیستان را گلستان کرد. طبق محاسبات کارشناسی می‌توان این نیروگاه‌ها را در:

1) نیروگاه اول در چابهارکه آب را تا ایرانشهر پمپاژ کند.
2) نیروگاه دوم در میناب که آب را تا کهنوج پمپاژ کند.
3) نیروگاه سوم را در بوشهر احداث کرد تا فواصل بین استان‌های بوشهر و فارس تا شیراز را آبرسانی نماید.

وقتی 1.5 میلیون نفر شاغل می‌شوند

با جمع نمودن محدودهٔ آبیاری شده، در نهایت منطقه‌ای به وسعت بیش از سیصد هزار کیلومتر مربع که برابر با وسعت کشور آلمان است را در جنوب ایران می‌توان آبرسانی کرد و تمام این اتفاقات تنها با استفاده از نیروگاه‌های آب شیرین کن که با انرژی هسته‌ای کار می‌کنند، توجیه اقتصادی خواهد داشت. با انجام این کار هم باعث به وجود آمدن پوشش گیاهی در زمین این مناطق می‌شود که مشکل ریزگردها تاحد قابل توجهی رفع می‌شود و هم زمینه تولید بسیاری از کالاها را فراهم می‌کند و کشور را از خارج مستغنی می‌نماید و هم ظرفیت استان‌های میانی و جنوبی کشور مانند کرمان و فارس هم مانند استان‌های مرزی سیستان و بلوچستان، هرمزگان و خوزستان در حوزه‌های کشاورزی و دامداری و ... فعال می‌گردد و در نهایت زمینه اشتغال بسیار زیادی به وجود می‌آورد که خود این عامل روند مهاجرت از جنوب کشور به شهرهای مرکزی مانند تهران را معکوس می‌کند. مطابق محاسبات با اجرای کامل این طرح می‌توان به صورت مستقیم و غیر مستقیم در بدبینانه‌ترین حالت زمینه اشتغال 2 میلیون نفر در کشور را فراهم کرد. به بیانی دیگر علاوه بر خودکفایی در تمامی محصولات کشاورزی و دامداری و صادرات آنها، در هر خانواده 5 نفره، 1.5 نفر مشغول کار می‌شوند.

با یک محاسبهٔ سرانگشتی می‌توان ادعا کرد که با انجام این پروژه، مشکل ریزگردها تا حد خوبی برطرف می‌شود. حجم تولیدات کشاورزی و دامی کشور افزایش می‌یابد و نارسایی مواد غذایی در کشور برطرف می‌گردد. همچنین قیمت مواد غذایی متناسب با میزان فعال شدن کشاورزی تا حد قابل قبولی کاهش می‌یابد و این اقدام نقش بسیار موثری در کاهش دغدغه‌ها و بهبود زندگی مردم دارد.

---