درباره ویژه‌برنامه سینمایی شبکه سه برای جشنواره فجر
افول تدریجی «هفت»
در طول برگزاری جشنواره فجر، تلویزیون با دو برنامه به استقبال فیلم‌ها رفت. شبکه سه برنامه «هفت» را روی آنتن داشت و شبکه پنج «نقد سینما» را.
«هفت» در مقایسه با سال گذشته موفق‌تر عمل کرد. در جشنواره پیش رضا رشیدپور بیش‌ازاندازه زیر ذره‌بین قرار داشت و هر چه قدر تلاش کرد نتوانست دل سینما دوستان را به دست بیاورد. از آن‌طرف حذف مسعود فراستی و عدم توانایی منتقدان جایگزین، مزید بر علت شد تا با برنامه‌ای پرحاشیه مواجه باشیم.
«هفت» که قرار بود در فرصتی کوتاه بعد از جشنواره سی و ششم روی آنتن برود، با معضل مجری مواجه بود و درنهایت شبکه سه سکان سری پنجم «هفت» را به محمدحسین لطیفی سپرد. این برنامه در آستانه جشنواره روی آنتن رفت و به متن و حاشیه این رویداد پرداخت.
عملکرد لطیفی
محمدحسین لطیفی پیش از آن‌که روی صندلی «هفت» بنشیند تجربه اجرا در شبکه پنج داشت. او مدتی برنامه «سینما اکران» را اجرا می‌کرد و نشان داده بود با قواعد این کار آشنا است. هدف «سینما اکران» معرفی فیلم‌ها بود و نسبتی با چالش نداشت؛ درست برعکس «هفت». لطیفی سعی کرد «هفت» را بدون حاشیه اجرا کند به همین خاطر شاهد اظهارنظرهای مستقیم از او نبودیم. حتی وقتی اعتراض به رفتار همایون غنی زاده را به زبان آورد از او اسمی نبرد! لطیفی دقیقاً از همین منظر لطمه خورد چراکه برخلاف فریدون جیرانی و بهروز افخمی صاحب موضع‌گیری مشخص نبود. مجریان پیشین حکم سردبیر داشتند و نظرشان در «هفت» غالب بود. لطیفی اما این شیوه را برای خود پیش نگرفت تا جایی که در میز نقد هم سکان را تمام و کمال در اختیار مسعود فراستی گذاشت.این اتفاق نه‌تنها جایگاه مجری را تقلیل می‌دهد که برای میز نقد یک ضعف محسوب می‌شود. مجری به‌عنوان کسی که رابط میان منتقد ثابت و منتقد مهمان برنامه است، باید مسیر بحث را طوری پیش ببرد که حق هیچ فیلمی ضایع نشود. این کاری است که جیرانی و افخمی در مقابل نقدهای تندوتیز فراستی انجام می‌دادند و با استدلال از فیلم‌ها دفاع می‌کردند.
لطیفی برای این‌که بتواند نظر خود درباره فیلم‌ها را بیان کند در میزگرد پیش از نقد، با منتقدان و اهالی رسانه وارد گپ و گفت می‌شد. ایراد برنامه همین‌جا است که بیننده شاهد نظرهای متناقضی می‌بود.
نقطه قوت اجرای لطیفی این بود که می‌توانست با مهمانان، راحت وارد گفت‌وگو شود و چون از جنس سینما است مصاحبه‌ای شسته‌رفته به سرانجام برساند.
عملکرد فراستی
فارغ از این‌که روش مسعود فراستی در تحلیل فیلم‌ها موردپسندمان باشد یا نه، حضور او به میز نقد هویت بخشید و باعث شد نگاه‌ها به سمت برنامه جلب شود. عیب این بخش همانی است که اشاره کردیم؛ حذف مجری که حکم سردبیر دارد. و سردبیر کسی است که مانیفست برنامه را پیاده می‌کند. مجری چه فیلمی را دوست بدارد یا نه موظف است در برابر نقدهای بعضاً شخصی بایستد و با استدلال جلوی شائبه‌ها را بگیرد. مجری غایب بود و هفت از این منظر لطمه‌ای جدی خورد و حتی سوءتفاهم‌هایی درباره برنامه شکل گرفت.عملکرد آیتم‌ها
سری پنجم «هفت» در آیتم‌سازی ناموفق عمل کرد. گزارشگر برنامه دائماً در پردیس سینمایی ملت حضور داشت یعنی همان‌جایی که استودیو و تیم تولید برنامه مستقر بودند! به همین خاطر هر آنچه روی آنتن می‌رفت به نظر اهالی رسانه و حال و هوای پردیس ملت اختصاص داشت.آیتم‌های دیگر هم خلاقانه نبودند و اغلب شامل نشست‌های خبری و گپ و گفت با هنرمندان می‌شد. تنها خلاقیت «هفت» در آیتم‌سازی، کاری بود که امیرحسین غیاثی انجام می‌داد. غیاثی که مدتی پیش در «خنداننده شو» صاحب شهرت شد، برای «هفت» آیتم‌های طنز می‌ساخت که عمدتاً جذاب بودند.
یک برنامه سینمایی باید صاحب افزوده‌های متفاوتی برای بیننده باشد. درست مثل کاری که برنامه «نقد سینما» انجام می‌داد؛ ازجمله این‌که پیش از نقد فیلم‌ها کارنامه کارگردان‌ها را مرور می‌کرد، سراغ سیاست جشنواره‌های خارجی می‌رفت، تحلیل منتقدان را به برنامه الصاق می‌کرد و گفت‌وگوهایی با چهره‌های مختلف انجام می‌داد.
«هفت» اگر قرار است با همین تیم ادامه یابد نیازمند بازنگری اساسی است.
