امامزاده پیرغیب

 امامزاده پیر غیب در مرکزیت محل قدیم روستاهای قوام آباد، صغاد، نفجان و منصورآباد واقع شده است که قدمت بقعه ی آن به بیش از صد سال قبل باز می گردد و تا اوایل انقلاب اسلامی بنای آن از چوب و گل و قسمت ضریح نیز از چوب بوده که در سال ۱۳۶۶ بوسیله ی آهن، آجر و سیمان بازسازی شده و محوطه ی آن گسترش و حصار کشی شده است.
این بقعه ی متبرکه در فاصله ده کیلومتری روستای خیر آباد واقع شده و همواره مورد احترام ویژه ای بوده و جایگاه و تبرک خاصی در بین اهالی روستاهای اطراف علی الخصوص خیرآباد و آبشور داشته و در مشکلات و ناگواری های روزگار مورد توسل مردم قرار می گرفته است.
در تعطیلات هفتگی اهالی جهت زیارت و استفاده از فضا و طبیعت زیبای آن به این مکان مقدس مشرف می شوند؛ نکته قابل توجه این است که سالهاست در ایام تاسوعا و عاشورای حسینی عزاداران و هیئت های مذهبی روستاهای خیرآباد و آبشور جهت برگزاری مراسم عزای حسینی و عرض تسلیت به این بقعه ی متبرکه تشرف می یابند.

آستان امامزاده پیرغیب (علیه السلام) در بخش مرکزی شهرستان تویسرکان، حدود ۲۵ کیلومتری جنوب خاوری شهر تویسرکان، دهستان کرزان رود، در مرتفع ترین نقطه کوه مشرف بر روستای پیرغیب واقع شده که دکل مخابراتی نیز در آنجا نصب شده و دارای چشم انداز فوق العاده زیبائی می باشد. بر فراز تپه ای بنای کوچک از سنگ و خشت وجود دارد که مشهور به سلطان پیرغیب می باشد. بنایى بسیار قدیمى که از سنگ لاشه کوهستانى ساخته شده و دیوارهاى آن ملاط گل دارد، اخیراً بخش‏هایى از آن گچ اندود شده است. مدخل بنا در جانب مشرق قرار دارد و شامل یک درگاه هلالى شکل است. سقف بقعه به صورت گنبد ضربى و داراى رسمی بندى در زاویه‏ هاى آن است. دیوارهاى بقعه با ملاط گچ اندود شده و دیوار خارجى آن را به خاطر وزش‏هاى باد سنگین ـ چنان که به بنا آسیب نرساند ـ یک دور سنگ چین نموده ‏اند.
در وسط بقعه صندوقى به ابعاد ۲×۱/۲۰ سانتیمتر قرار دارد که بر روى آن پارچه سبز نهاده‏ اند. راه دسترسى به بقعه بسیار بد و حتى به صورت پیاده روى نیز مشکل است. همین امر باعث شده که اخیراً مورد دستبرد حفّاران غیرمجاز قرار گیرد.

---

منبع: سیری در ایران