گفت‌وگو تبیان با معلمی که خود را به رودخانه می‌زند
معلم، پل عبور دانش‌آموزان به مدرسه
آقای تقی‌پور نیز مانند تمام معلم‌هایی که حاضر هستند به خاطر تحصیل و درس خواندن دانش‌آموزانشان از هیچ تلاشی دریغ نکنند، به خطر انداختن جان خود را جز وظایف معلمی خود می‌داند و تاکنون میلی به رسانه‌ای شدن آن نداشته است. اما یک فیلم در شبکه‌های اجتماعی باعث دیده شدن او می‌شود.
خاطرات مدرسه شین‌آباد برای همه مردم فراموش نشدنی است؛ آتش سوزی در کلاس درس و آسیب دیدن دانش آموزان. اما سال 1395 دوباره خبر آتش سوزی یک کلاس درس در اردبیل منتشر شد که این بار معلم برای حفظ جان دانش‌آموزانش خود را درگیر آتش کرد تا مدرسه شین‌آباد تکرار نشود. داستان معلمی که برای همدردی با دانش‌آموز سرطانی‌اش موهای سرش را تراشید را نه مردم ایران و نه اهالی کردستان فراموش نخواهند کرد. هزاران داستان دیگر که یا خود را برای نجات جان دانش‌آموزان به آب و آتش زده‌اند یا برای درمان بیماری آنها از هزینه و اعضای بدن دریغ نکرده‌اند را رسانه ها کم به خود ندیده است.
اما یک فیلم از تنبیه دانش‌آموز توسط مدیر یا معلم را آنقدر در شبکه های مجازی و اجتماعی دست به دست می‌کنند تا ارزش و مقام معلمی را زیر سوال ببرند و از هزاران داستانی که برای حفظ جان شاگردان خلق کرده اند، غافل هستند. سیر فداکاری معلم‌ها با این وجود نه تنها کم نمی‌شود بلکه هر روز یک داستان تازه را رقم می‌زنند و حالا معلم دهه هفتادی ناجی جان دانش‌آموزانش می‌شود.
صیاد تقی‌پور را در روستای سرگچ آقا معلم صدا می‌زنند؛ او تازه به روستای سرگچ از بخش دیشموک استان کهگیلویه و بویراحمد منتقل‌شده است؛ اکنون باید در سال 1397 در ادامه لیست فداکاری معلم‌ها اسمش را اضافه کنیم و در شرح کارش بنویسیم به دل رودخانه می‌زند تا دانش‌آموزنش را از آن عبور دهد.
روستاهای بخش دیشموک از توابع شهرستان دهدشت در استان کهگیلویه و بویر احمد به دلیل موقعیت جغرافیایی و گرفتار آمدن در میان کوه‌ها و دره‌ها، با محرومیت‌های شدیدی روبه‌روهستند. بر اساس سرشماری سال 1395، جمعیت شهر و 86 روستای اطراف این شهر کوچک حدود ۲۱ هزار نفر است که کمتر از6 هزار نفر آن را جمعیت شهری و باقی را روستاییان تشکیل می‌دهند. عمده‌ترین مشکل مردم این منطقه فقدان راه‌های مناسب برای دسترسی به شهر و روستاهاست.10 روستا از ۸۶ روستای این بخش جاده‌های خاکی و سنگلاخی دارند و برخی از روستاها از آب‌لوله‌کشی بی‌بهره هستند. نبود جاده‌های مناسب علاوه بر کشاورزی و دامداری، خدمات رفاهی، آموزشی و بهداشت مردم این منطقه را با دشواری‌های جدی روبرو کرده و آنها را در بن‌بست نگه‌داشته است. یکی از تبعات این موقعیت جغرافیایی و محرومیت به شکل ترک تحصیل و سلب از آن به‌ویژه برای دختران بروز پیداکرده است.
9 دانش‌آموز دختر و 5 پسر در مقطع ابتدایی تحصیل می‌کنند که برای رسیدن به مدرسه خود در روستای سر گچ دیشموک علاوه بر طی کردن راه در جاده خاکی و سنگلاخ باید از یک رودخانه عبور کنند. به علت شرایط آب و هوایی و بارش زیاد در آن منطقه عموماً در فصل پاییز و زمستان میزان حجم آب رودخانه بالا می‌آید و عبور و مرور برای دانش‌آموزان دشوار می‌شود. آقای تقی پور دست از تلاش خود برای علم‌آموزی به شاگردانش نمی‌کشد و خود را به دل آب می‌زند تا آنها را برای نشستن پشت نیمکت‌های کلاس درس از رودخانه عبور دهد.
این معلم دهه هفتادی به تبیان می‌گوید: «من تازه به این منطقه منتقل‌شده‌ام، به عنوان این کار را وظیفه خودم می‌دانم. برای اینکه چرا تاکنون هیچ پلی برای عبور و مرور مردم و دانش‌آموزان روی این رودخانه احداث نشده، از مردم محلی پیگیری کردم. قرار است در اینجا سد درست کنند اگر آن احداث شود، این روستاهای اطراف باید نقل‌مکان و کوچ کنند. به خاطر اینکه قرار است یک‌زمانی سد بزنند هیچ پلی را برای رفت‌وآمد درست نکرده‌اند. البته بعد از پخش شدن عبور دانش‌آموزانم از رودخانه که به اصرار دوستان گرفته شد، مسئولین استان با بنده تماس گرفتند و وعده دادند که حتماً یک کاری انجام می‌دهند اما تاکنون کاری صورت نگرفته است».
دغدغه او نسبت به دانش‌آموزان و مردم روستا هنوز برطرف نشده است، او گلایه‌مند است و می‌گوید: «مسئولین باید به مطالبات این مردم رسیدگی کنند و به آنها بها دهند. اگر آن را به‌طور عملی نشان دهند خود آن درس و عبرت می‌شود. حداقل‌ترین کاری که باید انجام دهند، فراهم کردن امکانات اولیه برای یک زندگی ساده است مثل امور بهداشتی و جاده که در روزهای بارانی بتوانند راحت رفت‌وآمد کنند. اگر این کلیپ عبور دانش‌آموزان از شبکه‌های مجازی منتشر شد فقط برای نشان دادن محرومیت و نبود امکانات در این مناطق محروم است که باید به آنها توجه و رسیدگی شود وگرنه برای مطرح شدن بنده این کار انجام نشده است.»
این معلم 24 ساله بعد از انتشار کلیپ عبور دانش‌آموزانش از رودخانه نوشته است: «عزیزان و سروران گرانقدرم، من همیشه از این مسئله خجالت می‌کشم که به خاطر انجام وظیفه‌ام مورد تشویق قرار بگیرم.
من همیشه موافق در دسترس و گسترش مطالب خوب در شبکه‌های مجازی بودم اما هیچگاه فکر نمی‌کردم این گسترش شامل حال ما نیز بشود. با این همه توصیفات و تقدیر و تشکرهایی که از بنده شده اما خدا می‌داند بنده هیچ میلی به نشر این کلیپ و این کار نداشتم چون احساس می‌کنم که وظیفه منِ معلم بوده است. اما به اصرار همکاران که گفتند اکر معلمی سهواً اشتباهی مرتکب شود بسیار در رسانه‌ها دست به دست می‌شود، راضی به انتشار آن شده‌ام. بنده هیچ توقعی از هیچ کسی ندارم جز اینکه مشکلات و نبود امکانات در این مناطق دیده شود. پیروز و موفق باشید. صیاد تقی پور»
