پزشک ممکن است از داروهای ضد انگل یا روش‌های درمانی دیگر برای مقابله با کرم‌ها استفاده کند. در شرایطی که کرم‌های روده ممکن است ترسناک به نظر برسند، اما بیشتر مردم به خوبی به درمان واکنش نشان می‌دهند.
علائم
هر نوع از کرم‌های روده ممکن است موجب علائم مختلفی شوند و علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر نیز متفاوت باشند. با این وجود، برخی نشانه‌ها و علائم رایج شامل موارد زیر می‌شوند:* بی‌اشتهایی
* خستگی
* شکم درد
* نفخ
* حالت تهوع
* کاهش وزن
* ناراحتی معده
در برخی موارد، فرد ممکن است بخش‌هایی از کرم روده را در مدفوع خود دفع کند.
در موارد نادر، کرم روده ممکن است به بروز یک انسداد در روده منجر شده و اجابت مزاج را دشوار سازد.
انواع کرم روده و چگونگی ورود آن‌ها به بدن
انواع مختلفی از کرم‌های روده وجود دارند که می‌توانند انسان را تحت تأثیر قرار دهند. در ادامه با برخی از رایج‌ترین نمونه‌ها بیشتر آشنا می‌شویم.کرم نواری
کرم نواری نوعی کرم پهن است که در روده زندگی می‌کند و خود را به دیواره آن متصل می‌کند. بیشتر مردم دارای کرم نواری هیچ علائمی را تجربه نمی‌کنند یا علائم بسیار خفیف هستند.
چند نوع مختلف از کرم نواری وجود دارند. برخی کرم‌های نواری در آب زندگی می‌کنند و نوشیدن آب آلوده ممکن است موجب ورود آن‌ها به بدن شود. انواع دیگر کرم نواری در گوشت، مانند گوشت گاو و خوک، زندگی می‌کنند و مصرف گوشت‌های آلوده یا خام ممکن است فرد را به آن‌ها آلوده سازد.کرم‌های نواری پهن و معمولاً دراز هستند که با توجه به نوع کرم می‌توانند بین 3 تا 10 متر درازا داشته باشند.
کرم‌های روده ممکن است خطر برخی مسائل سلامت در بدن را افزایش دهند. برخی کرم‌های روده ممکن است جذب پروتئین توسط بدن را دشوار ساخته یا موجب کمبود خون و آهن شوند که می‌تواند به کم خونی (آنمی) منجر شود
کرم قلابدار
کرم قلابدار به طور معمول از طریق تماس انسان با خاک آلوده وارد بدن می‌شود. یک سمت بدن این نوع کرم شبیه به یک سوزن یا قلاب است که دلیل نامگذاری آن را توضیح می‌دهد.
بنابر برآورد مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا، 576 تا 740 میلیون نفر در جهان دارای یک عفونت کرم قلابدار هستند.
کرم‌های قلابدار در روده کوچک ساکن می‌شوند، جایی که در آن تخم‌گذاری کرده و تخم‌ها از طریق مدفوع دفع می‌شوند.
زمانی که لارو از تخم خارج می‌شود می‌تواند از طریق پوست وارد بدن فرد دیگری شود. افرادی که در تماس با مدفوع یا خاک آلوده باشند در معرض خطر ابتلا به کرم‌های قلابدار قرار دارند.
بیشتر افراد دارای کرم قلابدار هیچ نشانه یا علائمی را تجربه نمی‌کنند. برخی افراد ممکن است علائم گوارشی معمولی داشته باشند، اما این شرایط در نخستین عفونت‌ها رایج‌تر است.
کپلک
کپلک‌ها نوع دیگری از کرم‌های پهن هستند. کپلک‌ها ممکن است در حیوانات رایج‌تر باشند، اگرچه انسان‌ها نیز می‌توانند به آن‌ها آلوده شوند.
کپلک‌ها کوچک هستند و شکلی برگ مانند و گرد دارند. انسان‌ها به طور تصادفی از طریق خوردن یا آشامیدن می‌توانند به این نوع از کرم‌های روده آلوده شوند.
زمانی که وارد بدن می‌شوند، کپلک های بالغ در مجاری صفرا و کبد ساکن می‌شوند. برخی افراد هیچ علائمی را تجربه نمی‌کنند، اما دیگران ممکن است ماه‌ها یا حتی سال‌ها پس از نخستین تماس با بروز برخی علائم مواجه شوند. التهاب مجاری صفرا یا انسدادهای کامل از جمله علائم حضور کپلک ها هستند. از علائم دیگر می‌توان به بزرگ شدن غیرعادی کبد یا نتایج غیرعادی آزمایش کبد اشاره کرد.
کرمک
کرمک، کرمی کوچک و نازک است. کرمک‌ها تقریباً بی‌ضرر هستند و گاهی اوقات در روده بزرگ و رکتوم انسان زندگی می‌کنند. فرد مبتلا به کرمک می‌تواند به واسطه تماس مستقیم یا به اشتراک‌گذاری اشیا آلوده، آن را به فردی دیگر منتقل کند.
کرمک ها معمولاً موجب خارش در اطراف مقعد می‌شوند که شدت آن می‌تواند تا اندازه‌ای باشد که خوابیدن را دشوار کند. علائم هنگام شب پدیدار می‌شوند زیرا در این زمان کرمک های ماده از مقعد به بیرون حرکت می‌کنند تا روی پوست اطراف آن تخم‌گذاری کنند.
علائم دیگر به طور معمول خفیف هستند و افراد بسیاری نیز هیچ علائمی را تجربه نمی‌کنند.
آسکاریس
آسکاریس شبیه به کرم قلابدار است، اگرچه تنها چند اینچ درازا دارد. این کرم در خاک آلوده زندگی می‌کند، از این رو تنها زمانی که افراد تخم‌ها را می‌بلعند، وارد بدن می‌شود. پس از ورود به بدن، آسکاریس در روده ساکن می‌شود.
افراد مبتلا به عفونت آسکاریس اغلب علائم اندکی داشته یا هیچ علائمی را تجربه نمی‌کنند. با این وجود، عفونت‌های شدید ممکن است موجب انسداد روده یا اختلال در رشد کودکان شوند.
تریشین
کرم تریشین نوع دیگری از کرم حلقوی است که به واسطه مصرف گوشت خام یا نپخته حاوی لاروهای زنده وارد بدن انسان می‌شود. لاروها پس از ورود به بدن در روده رشد می‌کنند.
پس از رشد کامل، کرم‌های تریشین ممکن است روده را ترک کرده و در بافت‌های دیگر، مانند ماهیچه‌ها ساکن شوند.
علائم یک عفونت تریشین متفاوت هستند. افزون بر علائم گوارشی رایج، برخی افراد ممکن است موارد زیر را نیز تجربه کنند:
* لرز
* دردهای ماهیچه‌ای
* درد مفاصل
* تورم صورت یا چشم‌ها
عفونت‌های شدید ممکن است موجب مشکلات تنفسی یا قلبی شده یا حرکت را برای فرد دشوار سازند. موارد بسیار شدید ممکن است به مرگ نیز منجر شوند.
احتمال ابتلا به عفونت تریشین برای افرادی که گوشت حیوانات وحشی، مانند خرس، گراز، یا فوک را مصرف می‌کنند، بیشتر است.
عوامل خطرآفرین
مطالعه‌ای در سال 2016 نشان داد که بیش از 3.5 میلیارد نفر در سراسر جهان دارای یک عفونت انگلی روده هستند.بیشتر این عفونت‌ها در کشورهای در حال توسعه که بهداشت به خوبی رعایت نمی‌شود، رخ می‌دهند. با این وجود، موارد عفونت با کرم‌های روده در کشورهای توسعه یافته نیز دیده می‌شوند.
برخی افراد ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار داشته باشند که از آن جمله می‌توان به افرادی با سیستم ایمنی ضعیف، مانند افراد پیر یا افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی اشاره کرد.
بارداری خطر ابتلا به کرم‌های روده را افزایش نمی‌دهد، اما کرم‌های روده ممکن است خطر بیشتری برای زنان باردار داشته باشند. برخی داروهای ضد انگل ممکن است در دوران بارداری مضر باشند.
تشخیص
پزشک ممکن است آزمایش‌های مختلفی را برای کمک به تشخیص کرم‌های روده تجویز کند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:* آزمایش‌های مدفوع برای بررسی نشانه‌های عفونت
* آزمایش‌های خون برای تشخیص برخی انواع انگل
* کولونوسکوپی برای بررسی وجود انگل‌ها در روده
* آزمایش‌های تصویربرداری برای بررسی اندام‌های دیگر و نشانه‌های آسیب ناشی از انگل
* آزمایش‌های نواری
یک آزمایش نواری شامل قرار دادن تکه‌ای نوار روی مقعد در هنگام خواب به منظور بررسی نشانه‌های تخم‌گذاری می‌شود.
هر فردی که نسبت به عفونت انگلی روده مشکوک است باید به پزشک مراجعه کند.
درمان
اگرچه ابتلا به کرم‌های روده ترسناک به نظر می‌رسد، اما درمان به طور معمول مؤثر و ساده است. در برخی موارد، فرد ممکن است نیازی به هیچ گزینه درمانی نداشته باشد. یک سیستم ایمنی قوی بی‌نیاز از دارو ممکن است برای مدیریت برخی انواع کرم نواری کافی باشد.در موارد دیگر، پزشک از یک یا چند داروی ضد انگل برای نابودی کرم‌های روده استفاده خواهد کرد.
گاهی اوقات، پزشک ممکن است ابتدا شرایط فرد را زیر نظر بگیرد تا امکان برطرف شدن مشکل بی‌نیاز از تجویز دارو را بررسی کند. طی این دوران فرد باید هرگونه علائمی را به پزشک گزارش دهد.
برخی نشانه‌های و علائم ممکن است نیاز به درمان بیشتر را نشان دهند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
* استفراغ
* تب بالا که چند روز ادامه دارد
* خستگی شدید
* کم‌آبی بدن
* تغییرات در رنگ مدفوع
* خون در مدفوع
پیش از تجویز دارو، پزشک باید نوع کرم روده را تشخیص دهد و بر اساس آن بهترین روش درمان انتخاب می‌شود.
در موارد کرم نواری، پزشک اغلب پرازیکوانتل را تجویز می‌کند. این دارو کرم را فلج کرده و آن را مجبور به جدا شدن از دیواره روده می‌کند. سپس، این دارو به حل شدن کرم کمک می‌کند و با عبور از دستگاه گوارش از طریق مدفوع دفع می‌شود.
در موارد کرم‌های قلابدار، پزشک داروهای دافع کرم، مانند مبندازول یا آلبندازول را تجویز می‌کند.
برای مقابله با کپلک ها ممکن است تریکلابندازول مفید باشد، در شرایطی که عفونت‌های کرمک اغلب به داروهای بدون نسخه و تجویزی خوب واکنش نشان می‌دهند.
عوارض
کرم‌های روده ممکن است خطر برخی مسائل سلامت در بدن را افزایش دهند. برخی کرم‌های روده ممکن است جذب پروتئین توسط بدن را دشوار ساخته یا موجب کمبود خون و آهن شوند که می‌تواند به کم خونی (آنمی) منجر شود.کرم‌های روده ممکن است بر توانایی دفع مدفوع نیز اثرگذار باشند. این شرایط می‌تواند در نهایت به یک انسداد روده منجر شود که نیازمند درمان و رسیدگی فوری است.
برخی انواع کرم روده ممکن است به سیستی‌سرکوزیس در انسان منجر شوند که یک بیماری بالقوه جدی است و می‌تواند به چشم‌ها آسیب رسانده و موجب تشنج شود.
منبع: عصر ایران
