برگزاری جشن لاکچری در منطقه‌ای محروم

آموزش مهارت های زندگی و هویت بخشی ایرانی و اسلامی به دانش آموز یکی از دغدغه های امروزی وزارت آموزش و پرورش است و از این رو دانش آموزان در کنار فعالیت های درسی خود، به آداب و رسوم محلی و دینی احترام گذاشته و مراسم هایی را تحت این عناوین در مدارس برگزار می کنند.

در ابتدای جشن یلدای دبستان دخترانه سعدی روستای سعیدآباد، برنامه ها مانند سایر جشن های مدارس اجرا شد،فیلمبردار حرفه ای و چند نوازنده برای این جشن  دعوت شده بود، در انتهای این برنامه یلدایی، چند دانش آموز به حالت خاص ایستادند و با آهنگ های تند، حرکات موزون آغاز شد و خانواده ها در یک مدرسه شاهد جو عروسی با آهنگ های خاص و سرو صداهای آن بودند و گوشی های همراه خانواده ها و حاضران برای ثبت این عروسی مدرسه روشن شد.

مادر زهرا که کناری خارج از هیاهو نشسته بود، در خصوص  هزینه برای برپایی این جشن گفت: دانش آموزان  5 هزار تومان به اجبار پرداخت کردند و سهم شان از این جشن تنها یک شیرینی به همراه آهنگ های خاص عروسی و رقص به بهانه ایجاد شادی در مدرسه بود، پیش از این نیز به بهانه جشن میلاد رسول اکرم (ص)، به صورت اجبار از دانش آموزان هزار تومانی اخذ شده بود و حتی یک شکلات هم نصیب دانش آموزان نشد و امروز مدرسه برای دریافت CD برنامه نیز 5 هزار تومان در خواست کرد.
هر کلاس این مدرسه، به طور متوسط 20 دانش آموز دارد یعنی مدرسه دارای حداقل 120 دانش آموز است و با توجه به نوع و نحوه پذیرایی مدرسه، بیشتر هزینه 600 هزار تومان پول جمع آوری شده  صرف برگزاری لاکچری یک جشن یعنی چند نوازنده شده است و پس از برگزاری جشن نیز، مدرسه ۵ هزار تومان را هزینه دریافت یک CD حاوی فیلم اعلام کرده است، این درحالی که هزینه رایت یک CD نباید در گران ترین حالت ۲ هزار تومان است.
نکته جالب هزینه کرد جشن یلدا این است که مدرسه از لحاظ امکانات اولیه آموزشی در رنج است و در کلام مدیر مدرسه، بیشتر دانش آموزان زیر نظر نهادهای حمایتی هستند و نباید به آنها فشاری در جزئی ترین موارد آموزشی آورد و باید به دنبال خیر  در این امر یود.

نواختن موسیقی و ایجاد جو عروسی در مدرسه ابتدایی که حتی با اعتراض چند معلم مدرسه نیز همراه بود، هیچ بار فرهنگی و آموزشی بر دانش آموزان اضافه نکرد و تنها از جیب دانش آموزان یک  روستا و در هتگامه فشار اقتصادی بر مردم، مدیری میزان خلاقیت خود را به رخ همکاران خود کشید.
برپایی جشن های ملی مذهبی و ایجاد مدرسه ای شاد که در لایه های زیرین خود، مسئول هویت بخشی به دانش آموزان و مشوق دانش آموز برای حضوری با انگیزه تر و شادتر در مدارس نکته ای در خور توجه است اما فشار اقتصادی که میان چشم و هم چشمی معلمان و مدیران به خصوص در میان تازه کاران بر والدین وارد می شود را نیز باید جدی گرفت.
والدینی که از وزیر آموزش و پرورش می شنوند مهارت های زندگی هدف آموزش خواهد بود ولی گویا در دنیای دیگر، دانش آموز کلاس اول ابتدایی ساعت ها مشغول نوشتن در کتب متفرقه است و والدین دانش آموز تنها هزینه خلاقیت مدیران و معلمان را پرداخت می کنند،خلاقیت هایی که هر روز ابعاد تازه ای پیدا می کند، یک روز کیک عکس مدیر پخت می شود، یک روز مدرسه ای کیک خوران می گیرند و روز دیگر شاهد کنسرت موسیقی در روستایی محروم هستیم و گاه حضور یک رسانه بی سواد  محلی و انعکاس آن بر عمق فاجعه می افزاید و با کمال تاسف کم شاهد این تبلیغ های چشم وهم چشمی در رسانه های محلی نبوده ایم.

قناعت، درست مصرف کردن، پرهیز از اسراف و فرهنگ اقتصادی زندگی کردن ، مهارت های زندگی است که با این ریخت و پاش ها حاصل نمی شود و دانش آموز معنای اقتصاد مقاومتی را درک نخواهد کرد و باید نگران آینده باشیم.
چند روز پیش در اجلاس نماز شهرستان گلپایگان، همه مسئولان از تاثیرات عملکرد مدیران و والدین بر دانش آموز گفتند، آیا این سبک  زندگی معرفی شده توسط مدارس مطابق با فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی است؟

---

منبع: خبرگزاری شبستان