نیمی از برگزیدگان جشنواره‌های عکاسی از قبل مشخص هستند!
مسعود زنده‌روح کرمانی، داور جشنواره‌های عکاسی گفت: حدود ۶۰ درصد شرکت‌کننده‌ها در جشنواره‌های عکاسی، آدم‌های خاصی هستند که به فهرست داوران و موضوع جشنواره نگاه می‌کنند و عکس می‌فرستند. برنده‌ها هم از بین همین آدم‌ها هستند!
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : چهارشنبه 1397/10/12 ساعت 11:28
مسعود زنده‌روح کرمانی عکاس پیشکسوت با اشاره به مشکلات برخی آثار رسیده به این جشنواره اظهار داشت: مشکل بزرگ و عدیده امروز عکاسی ما این است که ما دچار تولید عکس شده‌ایم. البته نه فقط ما ایرانی‌ها بلکه در همه جای دنیا به واسطه دیجیتال شدن، تسهیل عکاسی و امکاناتی که در اختیار عکاس قرار می‌گیرد، دچار یک تولید بی‌خودی عکس هستیم که تعمیقی پشت آن وجود ندارد. بنابراین خیلی سطحی‌نگر شده‌ایم. از سوی دیگر شبکه‌های اجتماعی نیز تاثیر بدی روی عکاسی گذاشته و به تناسب در جشنواره‌ها هم همین اتفاق افتاده است.
* سیستم آموزشی مشکل دارد
مدرس دانشکده صداوسیما تاکید کرد: سیستم آموزشی ما دچار مشکل است و ما بحث نظری کم داریم. بنابراین با این گرفتاری روبرو هستیم که برای جشنواره‌ها آثار سطحی با نگاه‌های تکراری می‌رسد که مشخص است صاحبان آنها حتی فراخوان جشنواره را نخوانده‌اند و صرفاً در آن شرکت کرده‌اند.
داور پنجمین جشنواره عکس «نورنگار» افزود: بعضی عکاسان بدون اینکه بدانند دارند چه کار می‌کنند، بعضی عکس‌ها را بارها و بارها برای جشنواره‌های مختلف می‌فرستند! یک بار برای جشنواره محیط زیست، بار دیگر جشنواره‌ای با موضوع شهر یا حتی جشنواره‌ای مربوط به عبادت! انگار دیگر نمی‌دانیم داریم چه کار می‌کنیم و جشنواره پنجم نورنگار نیز درگیر همین بیماری بود که به کلی همه جشنواره‌ها را درگیر کرده است. من به فاصله یک روز بعد از جشنواره نورنگار، داوری جشنواره دیگری را داشتم و آنجا هم شاهد همین مشکلات بودم.
* نیمی از عکاسان سطحی و جایزه‌بگیر شده‌اند
این عکاس در پاسخ به اینکه آیا برگزاری جشنواره‌ها برای استعدادیابی و کشف جوانانی که برای دیدن شدن ناچار به آمدن به پایتخت هستند، موثر است، تصریح کرد: این حرف‌ها شعار است! کشف استعداد برای دهه ۷۰ بود که شبکه‌های اجتماعی وجود نداشت و ارتباطات سنگین بود. آن زمان به راحتی نمی‌توانستی خودت را نشان دهی اما حالا با گذشت یکی دو دهه، شما عکس را می‌گیری و ۱۰ دقیقه بعد آن را در اینستاگرام منتشر می‌کنی. ضمن اینکه کشف استعداد وظیفه جشنواره نیست.
زنده‌روح کرمانی تاکید کرد: اگر آمار جشنواره‌ها را بررسی کنید و ببینید برنده‌های کل جشنواره‌ها در طول یک سال گذشته چه کسانی بوده‌اند و این افراد چند بار در جشنواره‌های مختلف برنده جایزه شده‌اند، به نکات جالبی می‌رسید. حدود ۶۰ درصد شرکت‌کننده‌ها در جشنواره‌های مختلف آدم‌های خاصی هستند که به فهرست داوران و موضوع جشنواره نگاه می‌کنند و عکس می‌فرستند. برنده‌ها هم از بین همین آدم‌ها هستند!
داور جشنواره عکس «نورنگار» یادآور شد: نورنگار به عنوان یک بخش خصوصی آمده و امکان و فضایی را ایجاد کرده تا از محیط زیست و طبیعت ایران عکس‌هایی گرفته و مسائلی به نمایش گذاشته شود. اما عکاسان از این فرصت استفاده‌ای کردند؟ نه! آنها فقط به جایزه ۱۰ میلیونی نگاه کردند و فکر کردند چطور آن را ببرند.
* معضلی به نام نوشتن استیتمنت برای مجموعه‌عکس
داور «نورنگار» با اشاره به تاکید این جشنواره بر ارسال مجموعه‌عکس، ادامه داد: مجموعه‌عکس تعریف دارد. یک بار برای همیشه باید مشخص کنیم مجموعه عکس به همراه استیتمنت اینطور نیست که شما ۴ تا عکس را از آرشیو دربیاوری و درباره آن مطلب بنویسد و روی آن اسم مجموعه عکس را بگذاری. بلکه باید قبل از عکاسی ذهنیت خودت را شکل بدهی و بر اساس استیتمنتی که در ذهن داری عکاسی کنی. اما در همین جشنواره بیش از ۱۰۰ مجموعه آمده بود که اینگونه نبودند.
زنده روح کرمانی اذعان کرد: وقتی یک شرکت خصوصی جایزه ۱۰ میلیونی برای مسابقه اش می‌گذارد، کار کمی است؟ کجا چنین کاری کرده؟ خنده دار نیست که از بین ۱۰۰ مجموعه فقط ۷ مجموعه بالا بیاید؟ حتی نورنگار کارگاه برگزار کرد، در سایت مطالبی گذاشت و اعلام کرد اگر مشکلی درباره تعریف مجموعه یا استیتمنت‌نویسی داشتید به ما تلفن بزنید، اما کسی استفاده‌ای کرد؟
* عکاسی روزمره شده و فاقد کشف و شهود است
این عکاس پیشکسوت در ادامه انتقاداتش گفت: عکاسی ایران -که من هم جزئی از آن هستم، دانشگاه هم درس می دهم و خودم هم ممکن است دبیر جشنواره باشم- دچار مشکل است. نظام آموزشی و سیستم اصلا چیز دیگری را دارد تدریس می‌کند.
زنده‌روح کرمانی ادامه داد: در سال ۲۰۰ هزار عکس برای جشنواره‌های مختلف ارسال می‌شود، این‌ها یا تولید شده‌اند یا از آرشیوها بیرون آمده‌اند. اما این همه عکس کجا توانسته ما را بالا ببرد؟ کی توانسته ایم بگوییم «وای چه جشنواره‌ای و چه عکسی!»؟ متاسفانه همه سطحی شده‌ایم و به موضوعات سطحی نگاه می‌کنیم. چون هنوز به عمق فاجعه پی نبرده‌ایم. عمق فاجعه این است که ما در عکاسی روزمرگی می‌کنیم و کشف و شهودی شکل نمی‌گیرد.
* جشنواره‌های عکاسی تعطیل شوند!
وی در این باره که آیا شما می‌توانید راهکاری برای حل این معضل ارائه بدهید، اظهار کرد: شاید یک راه بسته‌شدن جشنواره‌ها باشد که احتمالاً ممکن نیست ولی من با این کار موافقم. از یک طرف دیگر هم که نگاه کنیم می‌بینیم زندگی یک سری آدم از راه برگزاری این جشنواره‌ها می‌گذرد و تعطیل کردنشان درست نیست.
زنده روح در پایان گفت: ما باید راه‌های دیگری برای رشد عکاسی پیدا کنیم. در سال چه در کتابها، چه نشریات و چه شبکه‌های اجتماعی مگر کم عکس منتشر می‌شود؟ ولی ما از این فضا به درستی استفاده نمی‌کنیم و سیستم آموزشی ما دچار اشکال اساسی است. ما زیرساخت ضعیفی داریم. در جشنواره‌ها هم دوست نداریم با ۱۰ هزار تا عکس روبرو شویم که به سختی می‌توان اثر خوبی از بین آنها پیدا کرد. بلکه دوست داریم فقط ۵۰۰ عکس بیاید اما به سختی بتوانیم ۲۰۰ تای آنها را حذف کنیم.
منبع: مهر
