چه چیزی صنعت گردشکری را برای هندی‌ها مهم کرده است

 گردشگری منبع درآمدی برای دولت محسوب شده و منجر به اشتغالزایی (مستقیم و غیر مستقیم) نیز می شود و انگیزه ای برای حفظ میراث و محیط زیست است. در حال حاضر سیاحت و گردشگری ۶/۹ درصد از تولید ناخالص داخلی هند را تشکیل می دهد که ۸۸ درصد آن مربوط به مسافرت های داخلی است. گردشگری سهمی  ۳/۹ درصدی از کل شغل های  کشور را به خود اختصاص می دهد.

طبق گزارش تأثیر اقتصادی شورای گردشگری و سیاحت جهانی در سال ۲۰۱۸، گردشگری تا سال  ۲۰۲۸ در هند،  پنجاه و دو میلیون و سیصد هزار فرصت شغلی را پوشش خواهد داد و این در حالی است که در حال حاضر تنها  چهل و دو میلیون و نهصد هزار فرصت شغلی مربوط به گردشگری است. این کشور پهناور مشرق زمین قدم هایی کوچک اما اساسی در رابطه با گردشگری برداشته ولی هنوز تا رسیدن به آن نقطه ای که شایستگی اش را دارد، راه زیادی باقی است و تلاشهایی مضاعف و پر سرعت را می طلبد. هند به عنوان یکی از کشورهایی که بازار صنایع هوایی( ساخت و تولید هواپیما و..) در جهان با سرعت در حال توسعه است، در سال حدود  ۱۰۰ میلیون مسافر  را که همه مربوط به سفر های داخلی هستند  جا به جا  می کند، اما متأسفانه ورود پروازهای بین‌المللی به هند همچنان در سطحی اندک – ۹ میلیون مسافر در سال – است، که  این خود فرصتی منحصر به فرد را برای هند فراهم می سازد تا به چگونگی ایجاد  تقاضا و عرضه‌ مناسب برای صنعت سیاحت و گردشگری خود پی ببرد.

هند با توجه به مزیت موقعیت مکانی اش، پتانسیل تبدیل شدن به یک مرکز حمل و نقل هوایی جهانی را داراست. موقعیت جغرافیایی هند باعث می شود که هواپیماهای اروپایی که به خاور دور و سواحل اقیانوس آرام سفر می کنند، از آن به عنوان  توقف گاهی منطقی برای سوخت گیری  استفاده کنند. ما می توانیم دبی را که فرودگاهی در سطح جهانی که قابلیت اداره‌ مسافران خارجی را دارد و جز یکی از برترین و پر رفت و آمد ترین فرودگاه های جهان محسوب می شود که مسافران خارجی ان اغلب با توقف در آنجا ، فرصت سیاحت در دبی را  نیز می یابند، سرمشق و الگوی خود قرار دهیم.

 امروزه ارتباطات منطقه ای هند در زمینه هوایی در نتیجه طرحUDAN  که توسط دولت مرکزی هند برای توسعه‌ فرودگاه داخلی که با انگیزش شگرف همراه است به اجرا درآمده است، اما هنوز به صورت کامل جنبه های گوناگون این طرح آشکار نشده است زیرا وزارت هوانوردی هند تازه شروع به کار بر روی برقراری ارتباط میان مقاصد توریستی و ایجاد حوزه های توریستی که همسو و هماهنگ با خواست دیرینه‌ این صنعت  هستند کرده است. باوجود اینکه  شاهد توسعه‌ عظیم در هوانوردی هند آن هم به گونه ای بی سابقه هستیم، اما متاسفانه با اصول اولیه این صنعت  همچنان مشکل داریم که از این جمله می توانیم به تعداد اندک باند های فرودگاهی، پرازدحام بودن فرودگاهها، محدودیتهایی همانند ظرفیت های فصلی و غیرو اشاره کرد.

 بزرگترین و تنها بخشی که در سیاحت و گردشگری هند پیشرفت شایان و قابل توجهی داشته است، توسعه‌ زیرساختی آن است که همین امر در آینده به حمایت از مردم (به عنوان آخرین جز این چرخه)، اتحادیه های گردشگری، جا و مکانهای اقامت و ارتقاء بخش های بلااستفاده، کمک خواهد کرد.  در حال حاضر طرح مهم  صدور ویزای الکترونیک  به بیش از ۱۶۰ کشور بسط داده شده است اما  افزایش  ۶۰ درصدی در بهای ویزای الکترونیکی به خصوص ویزاهایی همچون ویزای گردشگری، تجاری و درمانی،  بی شک جریانهای توریستی را به شدت تحت تأثیر خواهد گذاشت.

این مبلغ اضافی که دولت از افزایش بهای ویزای الکترونیکی به دست می‌آورد  احتمالا خیلی کمتر از ارز خارجی از دست رفته‌ای خواهد بود  که به‌ دنبال کاهش ورود گردشگران خارجی اتفاق می‌افتاد. طبق برآورد فرایند عملکرد اصلاح کننده و بازدارنده ـ تنها دو و نیم میلیون  گردشگر در سال در طی تعطیلات به هند سفر می کنند و این در مقایسه با شهر سنگاپور و یا کشور تایلند و جزیره بالی که حدود ۳۱ میلیون گردشگر را در سال پذیرا هستند، بسیار بسیار ناچیز است.

در جهان امروزی، صنعت گردشگری، تجارتی رقابتی محسوب می‌شود و همسایگان شرقی و غربی هند در این زمینه بسیار تمرکز و سرمایه‌گذاری کرده اند به گونه‌ای که گردشگری منبع اصلی درآمد آنها محسوب می‌شود. گردشگری در کشورهای پیشرفته‌ای همچون آمریکا، انگلستان، فرانسه و سوئیس ، به عنوان صنعتی بزرگ تلقی می‌شود. برای بقا در این صنعت، دولت بایستی در تصمیم خود مبنی بر وضع  مالیات  GST, Goods and Service Tax  ۲۸ درصدی بر هتل‌های لوکس که بهای یک شب اقامت در انها ۷۵۰۰ روپیه و بالاتر و نیز وضع مالیات ۱۸ درصدی بر هتل های که بهای یک شب اقامت در آنها  بین  ۷۵۰۰-۲۵۰۰ روپیه است، تجدید نظر کند چرا که وضع مالیات های اینچنین بر هتل های لوکس و یا هتل‌های با درجه‌ مرغوب ، باعث می شود که گردشگران از این کشور به عنوان کشوری با مالیاتهای سنگین یاد کنند.

دولت بایستی مالیاتهای سرسام آور وضع شده بر هتل‌ها را تا حد قابل قبولی که قابل مقایسه با کشورهای آسیای جنوب شرقی که در آنها  مالیات بر هتل ها کمتر از ۱۰ درصد است ، کاهش دهد. طرح  اقتباس یک میراث( میراث ما، هویت ماست)  وزارت گردشگری  هند نمونه‌ای برجسته از مشارکت نزدیک بخش عمومی و خصوصی است، که تفکرات جدیدی را در مورد چگونگی  مشارکت با بخش  خصوصی ارائه می دهد.در حال حاضر صنعت سیاحت و گردشگری هند فاقد ساختاری واحد است ـ بخش‌های عمومی و خصوصی مجزا می باشند ـ و همین امر خود به  محدود کردن توانایی‌های این صنعت در رسیدن به آنچه که استحقاقش را دارد، منجر می‌شود.

تعداد شوراهای گردشگری خارجی فعال در هند  به بیش از ۵۰ شورا می‌رسد و این درشرایطی است که هیچ شورای در هند تشکیل نشده است. امروزه بخش گردشگری هند حتی با وجود رشد در مسیر تبدیل شدن به یکی از مقاصد گردشگری جهان همچنان در سطح پایینی قرار دارد و در وزارت خانه‌ها و ادارات هند جایگاه مشخصی ندارد. حال فرصت آن فرا رسیده است تا ما از تمام فرصتها برای تبدیل هند به عنوان یکی از مقاصد گردشگری جهان، بهترین بهره را ببریم.

این مطلب را رایزن فرهنگی ایران در هند ترجمه کرده است.

---

منبع: مهر