ناتوان ترین مردمان در کلام امیرمومنان(ع)

یکی از مفاهیم عمیق و پرمعنا در آموزه های دینی «برادری» که در آیات و روایات نیز تصریح و نسبت به توجه به آن و رعایت شرایط اش توصیه شده است، چنان که خدای متعالی در آیه 10 سوره مبارکه حجرات می فرماید: «إِنَّما الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْكُمْ وَ اتَّقُوا اللّه َ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ؛ همانا مؤمنان با هم برادرند؛ پس میان برادرانتان آشتى دهید و از خدا پروا كنید، باشد كه بر شما رحمت آورد».

آموزه های علوی نیز در این باره ژرف و کاربردی است که بخشی از آن مرور می شود:

امیرالمومنین امام على علیه السلام می فرماید: «اى كمیل! مؤمنان با هم برادرند و براى برادر چیزى مقدّم تر از برادر نیست.»1

ایشان همچنین بر افزودن بر تعداد برادران دینی تاکید کرده و می فرمایند: «ناتوانترین مردم كسى است كه از به دست آوردن دوستان و برادران ناتوان باشد و ناتوان تر از او كسى است كه برادران به دست آورده را از دست بدهد.»2

و نیز از ایشان است که فرمودند: «در پى دوستان راستین باش و بر شمارشان بیفزاى كه آنان ذخیره دوران آسایش و سپر روزگار بلایند!»3

 

حضرت امیر(ع) همچنین توصیه هایی برای حفظ روابط برادری و دوستی دارند که برای امروز هم بسیار کاربردی و راهگشا است.

از ایشان است که: «هیچ گاه حقّ برادرت را، به اعتماد روابط دوستانه اى كه با او دارى ضایع مگردان؛ چه، آن كس كه حقّ او را ضایع مى كنى دیگر برادرت نیست.»4

و نیز می فرمایند: «زبانت را نگه دار تا برادرانت را نگه دارى.»5

البته حضرت(ع) در کنار توصیه به دوستی و برادری، از برخی دوستی ها نیز نهی کرده اند که نشان می دهد هر ارتباطی به اسم دوستی مورد تایید آموزه های دینی نیست.

لذا امیرمومنان امام علی(ع) فرمودند: «از كسى كه دوستى اش براى خدا نیست بپرهیز؛ زیرا دوستى او پستى است و همنشینى با او شوم.»6

و نیز می فرمایند: «هر كه براى خدا برادرى كند سود مى برد و هر كه براى دنیا برادرى ورزد محروم مى ماند.»7

ایشان همچنین در نهی برخی دوستی ها و برادری ها فرمودند: «مردم [مسلمان] برادرند. اگر برادرى آنان براى غیر خدا باشد، آن برادرى دشمنى است و این است سخن خداوند متعال كه: «در آن روز ، دوستان با هم دشمنند، مگر پرهیزگاران».8
بنابر آنچه که بیان شد، دوستی های خدامحور و در مسیر تحقق آموزه های دینی مورد تایید اسلام و امیرمومنان(ع) است و آنچه که باعث شود به اسم دوستی ما از خدا دور شویم، مطرود و مذموم است.

پی نوشت:
1-بحارالأنوار: 77/269/1؛
2- نهج البلاغة: الحكمة12؛
3- الأمالی للصدوق: 380/483؛
4- نهج البلاغة: الكتاب31؛
5- بحار الأنوار: 74/156/1؛
6- غرر الحكم: 8978؛
7- غرر الحكم: (7776 ـ 7777)
8- بحار الأنوار: 74/165/29.

---

منبع : خبرگزاری شبستان