ساختمان مسجد باید سرای بهشت باشد

 
مسجد در تاریخ اسلام نقش موثری در رساندن پیام الهی به مومنان و باروری استعدادهای متعالی آنان داشته و به عنوان یکی از قوی ترین وسیله ارتباط جمعی دارای آثار بس مقدس است که شناخت و بهره گیری از زوایای ارتباطی آن در استفاده هر چه بهتر و بهینه این مکان موثر خواهد بود.

آنچه که قابل توجه است، اینکه در تحلیل جامعه شناختی جایگاه و کارکرد مساجد و تجمعات مذهبی، در نظرگرفتن جایگاه و کارکرد عناصر ساختی هر پدیده، نظام و مجموعه ای که تشکیل دهنده ساخت آن است و در تغییر تبدیل و توسعه آن مجموعه و یا از سوی دیگر در عقب گرد و ارتجاعی کردن فرآیند آن، اثری کلیدی دارند و از جمله آن عناصر عبارتند از:

ساختمان مسجد که با کارکردهای مثبت و منطبق با اهداف اولیه تاسیس آن، باید سرای آخرت و از جمله بناهای بهشتی باشد.

محراب که در واقع نمادی از حرب و مکانی برای آمادگی دفاع ازمبانی دین و ستیزه با دشمنان مذهب است، دشمن درون و دشمن برون. مکانی واقعی برای مبارزه و مشهدی برای شهادت.

صفوف جماعت که رو به یک هدف و در تبعیت از قیام و قعود امام صورت می پذیرد، جلوه گاهی از اتحاد و یکپارچگی و وحدت مسلمین است و تا زمانی که انسان ها به صورت پراکنده باشند، هیچیک از عناصر ارتقای فرهنگی را کسب نکرده اند و کاستی در ارتباط اجتماعی، موجب آسیب های روانی جامعه خواهد شد.

امام جماعت او هم امام است و هم ماموم، هم مقتدای طریق صواب است و هم راهنمای امت و هم دعوت کننده به سوی امام. او باید بهترین، زیبا ترین، جذاب ترین و کامل ترین تابلوی ایمان، تقوا،پاکی، طهارت روح و جسم، اخلاق، شجاعت، و هر ارزش و هنجار دین و مذهب است. او رساترین، صادق ترین، بلندترین فریاد دین خواهی، دین پروری و دین زایی است و  او تبلور سنت و اخلاق نبوی، سیره علوی، حلم حسنی و شجاعت  حسینی، زهد ساجدی، علم باقری و نهایتا کرامت مهدوی است. چه اینکه امت این را می طلبد و آنها انتظاری بحق دارند که او باید آیینه تمام نمای دین باشد و بایدهای دیگر...

برگرفته از کتاب مسجد و انقلاب اسلامی

---

منبع: خبرگزاری شبستان