الاغ باهوش و شیر جنگل

الاغ، فکری کرد و با خودش گفت : نباید بترسم. بهتر است فریادی بزنم و با صدای کلفتم شیر را بترسانم.
الاغ هر چه زور داشت گذاشت روی صدایش و فریاد بلندی کشید. صدای الاغ در دشت و بیشه پیچید و به گوش شیر رسید. شیر جا خورد و راستش را بخواهید یه کمی هم ترسید.

با خودش گفت : ای داد و بیداد! چه صدای کلفت و ترسناکی. حتما صاحب این صدا خیلی قوی و پرزور است. باید زودتر از این جا فرار کنم.

از این طرف شیر راهش را کج کرد و از آن طرف هم الاغ رفتند و رفتند تا به هم رسیدند. الاغ تا چشمش به شیر افتاد ترسید. اما به روی خودش نیاورد. شیر هم که تا آن روز الاغ ندیده بود از دیدن قد و بالای الاغ جا خورد.رفت توی فکر که این دیگر چه جور جانوری است.

الاغ که فهمید شیر ترسیده است ، صدایش را کلفت کرد و پرسید: آهای تو کی هستی؟ این جا چکار می کنی؟
شیر گفت : من شیرم تو کی هستی.
الاغ گفت : من هم شیر شکارم؟

شیر تا این را شنید بیش تر ترسید و گفت: اگر تو شیر شکاری پشت سر من بیا تا چیزی را نشانت دهم.
 الاغ به ناچار دنبال شیر راه افتاد. رفتند و رفتند تا به لاک پشتی رسیدند. لاک پشت خیلی بزرگ بود.

شیر گفت : این جانور را می بینی؟ وقتی من نیستم از آن خانه سنگی بیرون می آید و غذای من را می خورد تا من می روم سراغش ، خودش را در خانه اش قایم می کند. اگر راست می گویی حساب این را برس و با این بجنگ.

 الاغ گفت این که چیزی نیست و اصلا ارزشی ندارد که من بخواهم از رو به رو با او بجنگم و نگاه کن. من پشتم را به او می کنم و این طوری می زنمش.
الاغ پشتش را به لاک پشت کرد و چنان جفتکی به آن پیچاره زد که لاک پشت به هوا بلند شد و بیست متر آن طرف تر به زمین افتاد.
شیر با خودش گفت : ای داد و بیداد ! عجب گیری افتاده ام. ببین چه زور و بازویی داره . با این زوری که دارد اگر هم از پشت مرا نکشد از جلو می کشد.

الاغ که دید شیر خیلی ترسیده است با خودش گفت بهتر است خودم را به خواب بزنم تا شیر راهش را بگیرد و برود.
آن وقت زیر درختی دراز کشید و گفت : من خسته شده ام. می خواهم کمی بخوابم . مواظب باش کسی سر و صدا نکند.
شیر گفت : باشد.
 الاغ چشم هایش را بست و خودش را به خواب زد. شیر آمد فرار کند ترسید الاغ بیدار شود. یک دفعه مگسی آمد و روی پیشانی الاغ نشست. شیر دستپاچه شد. اما رفت جلو و خیلی آرام مگس را پراند. الاغ که دید شیر ول کن نیست .

چشم هایش را باز کرد و با عصبانیت فریاد کشید : کی به تو گفت مگس را بپرانی. چرا این کار را کردی. مگس داشت در گوش من لالایی می خواند. حالا می دانم چه کارت کنم.
شیر تا این حرف را شنید پا به فرار گذاشت . حالا ندو کی بدو. مثل باد می دوید و پشت سرش را هم نگاه نمی کرد. همان طور که می دوید به روباه رسید. روباه پرسید. چه شده است. با این عجله کجا می روی.

شیر گفت : نمی دانی دچار چه بلایی شده ام. زودباش زودباش تو هم فرار کن.
روباه پرسید آخر برای چه.
شیر گفت : توی این بیشه جانوری پیدا شده است که خیلی از من بزرگ تر و قوی تر است.
روباه گفت : من که فکر نمی کنم چنین جانوری پیدا شود. چه شکلی است؟ اسمش چیست؟

شیر گفت: قدش از من بلندتر است. چشم هایش هم درشت تر است. گوشهای درازی هم دارد. اسمش هم شیر شکار است.
روباه خندید و گفت : این نشانی هایی که می دهی نشانی الاغ است. تو بیخودی از او ترسیده ای و شیر شکارش کرده ای. بیا برگردیم و بخوریمش.

شیر گفت : فکر نمی کنم آن جانور الاغ باشد . من که خیلی از او می ترسم.
 روباه گفت : نترس . من جلو می روم و تو هم از پشت سرم بیا
با هم راه افتادند و رفتند و رفتند تا به نزدیک الاغ رسیدند.

الاغ که آن ها را دید فکری کرد و با صدای بلند گفت : آفرین روباه ! کارت را خوب انجام دادی محکم او را نگهدار تا من بیایم.
شیر تا این حرف را شنید گفت : ای روباه بدجنس. مرا گول می زنی.

آن وقت روباه را بلند کرد و محکم به زمین زد و کشت. بعد هم پابه فرار گذاشت . از آن به بعد دیگر کسی شیر را آن طرف ها ندید. الاغ هم نفس راحتی کشید و مشغول چرا شد. قصه ما هم تمام شد.
مطالب مرتبط:
شیر و آدمیزاد
زندگی من(روباه)
من الاغ هستم

کانال کودک و نوجوان تبیان
تنظیم: شهرزاد فراهانی- سایت: ایستگاه کودک