آهنگ وحی

رسول خدا (ص) به سن چهل سالگی رسیده بود. مردم بت پرست و بی فرهنگ حجاز که جز خیر و نیکی از او ندیده بودند، او را «محمد امین» می نامیدند. همان کسانی که با پرستیدن سنگ و چوب و گذاشتن بت های بزرگ و کوچک در داخل و خارج کعبه، عمق و وسعت نادانی و جهالت خود را آشکار می کردند و به کشتن کودکان و زنده به گور کردن دختران افتخار می نمودند؛ با همه پستی و فرومایگی خود نمی توانستند بزرگی و پاکی و عظمت «محمد امین» را انکار کنند. روزگار سیاه و آشفته ای بود. رسول خدا (ص) به عادت همیشگی خود برای عبادت خدواند یکتا به سوی کوه نور رفته بود تا در غار «حرا» به دعا و نیایش بپردازد.

او با آرزوی هدایت و رستگاری تمام مردم دنیا به غار حرا وارد شد و برای پرستش خالق بی همتا پیشانی مقدس خود را به حال سجده بر خاک گذاشت. ناگهان فرشته وحی، جبرئیل امین (ع) بر او ظاهر شد و اولین آیات قرآن را برای او تلاوت نمود:

« به نام خداوند بخشنده مهربان. بخوان به نام پروردگارت که آفریننده است. همان خدای که انسان را از خون بسته شده آفرید. بخوان که پروردگارت از هر چیزی برتر است. همان که با قلم تعلیم داد. و به انسان آنچه را نمی دانست، آموخت.»

قرآن مجید، سوره علق، آیه 1-5

مطالب مرتبط:
محبوب ترین خلق
وحی عجیب
چه کسی شیعه است؟

کودک و نوجوان تبیان
تنظیم: فهیمه امرالله- منبع: مجموعه خورشید عالم تاب (آهنگ وحی)