فواید روزهداری
در طب قدیم روزه اهمیت خاصی داشته است. فیثاغورث و بقراط برخی از امراض را با روزه معالجه می‌کردند و ابن سینا فصلی از کتاب قانون را به مداوا با روزه اختصاص داده است.
دکتر الکسی سوفورین دانشمند شهیر روسی می‌گوید: «جسم به هنگام روزه به جای غذا از مواد داخلی استفاده کرده و آنها را مصرف می‌کند و بدین‌وسیله خود را پاکیزه می‌سازد.»
اکثر بیماری‌های حاد و مزمن را می‌توان به وسیله روزه بهبود بخشید یا از شدت آنها کاست. بهترین درمان بیولوژیکی این است که به وسیله دفع مواد مضر، سلامت فرد را تامین نماییم. به محض این‌که نیروهای نوسازی موجود زنده، در هنگام روزه فعال و آزاد شوند، تصفیه مواد زائد حاصل از متابولیسم ایجاد می‌گردد. مشاهدات علمی تفاوت بین روزهداری و گرسنگی را نشان داده‌اند.
نوعی داوطلبی واقعی توام با آسایش درونی لازمه روزه‌درمانی است. وضع فکر بیمار، در هدایت اعمال متابولیک تمام بدن تأثیر اساسی دارد. روزهداری سبب افزایش قدرت انقباضی قلب و دفع چربی‌های زائد می‌گردد.
آثار مثبت جسمی زیادی در افراد سالم و بیمار، برای روزهداری بیان شده است که از جمله:
- اثر بر سوخت و ساز بدن،
- غلظت هورمون‌ها،
- فعالیت کلیه‌ها، آزمایش‌های کبدی،
- دستگاه گوارش،
- دستگاه قلب و عروق،
- آثار عصبی و روانی،
- اثر بر الکترولیت‌ها و شاخص‌های خون‌سازی،
- اثر بر کاهش وزن و ... می‌باشد.
- شیوع حملات صرعی در روزه‌داران ماه مبارک رمضان کاهش می‌یابد.
- روزهداری سبب کاهش افسردگی، افکار پارانوئیدی و وسواس می‌گردد و عزت نفس فرد را افزایش می‌دهد.
ماه رمضان را از آن جهت ماه صبر نامیده‌اند چون صابر و روزه‌دار خود را از تأثیر درگیری‌ها، شکوه ها و آلام می‌رهاند و خویشتن را از آنها باز می‌دارد. صبر یکی از طرق سلامت و بهداشت روانی است که در روزه‌دار تجلی می‌یابد.
منبع: همشهری
* مطالب مرتبط:
نکات تغذیه ای مهم در روزهداری(1) و (2)
اهمیت روزه از دیدگاه پزشکی (1)
