رویا

در روزگاران قدیم، مردی فقیر زندگی می کرد. او مجبور بود برای تهیه غذای خودش گدایی کند، اما بعضی روزها گرسنه می ماند. یک روز وقتی که در کوچه ها راه می رفتتا شاید کسی به او کمک کند، یک کوزه پر از آرد پیدا کرد. خیلی خوشحال شد. کوزه را برداشت و با عجله به خانه برگشت. آن را از سقف خانه اش آویزان کرد و زیر آن دراز کشید. به کوزه خیره شد و با خودش فکر کرد: تنها آرزوی من این است که یک روز پولدار شوم. آن وقت لازم نیست در کوچه ها گدایی کنم. این کوزه پر از آرد است و می توانم چند روز خودم را سیر کنم، اما نه، بهتر است آن را نگه دارم. شاید روزی در این شهر قحطی بیاید، آن وقت مردم چیزی برای خوردن پیدا نمی کنند. من کوزه را برمی دارم و به بازار می روم. یک گوشه می ایستم و فریاد می زنم:

چه کسی می خواهد کوزه آرد مرا بخرد؟ مردم دورم جمع می شوند. هرکس پول بیشتری داد، کوزه را به او می فروشم. پول ها را که گرفتم با آن یک جفت بز می خرم. از آن ها خوب نگهداری می کنم. آن ها برایم بزغاله می آورند و چند سال که بگذرد من صاحب چندین بز می شوم. بزهایم را به بازار می برم و داد می زنم: چه کسی بزهای مرا می خرد؟ از میان مردم یک مرد روستایی جلو می آید و با قیمتی خوب بزهای چاق مرا می خرد. من می توانم با آن پول یک کت قرمز ابریشمی یا یک رختخواب زیبا و راحت بخرم، اما نه، به جای آن ها دو تا گاو می خرم.

گاوها برایم گوساله می زایند. گوساله ها بزرگ می شوند و آن ها نیز برایم گوساله های دیگری می زایند. گاوهایم بیشتر و بیشتر می شوند و هر روز می توانم از آن ها مقدار زیادی شیر با کره و خامه بدست بیاورم. مقداری از آن ها را می فروشم و با باقی مانده آن شیرینی می پزم و یک قنادی باز می کنم. بچه ها با شادی سکه های نقره شان را می آورند. به شیرینی های من نگاه می کنند. آب دهانشان را قورت می دهند و برای خریدن آن ها دورم جمع می شوند. از آن طرف هم زنان و مردان از راه می رسند و جلوی مغازه من صف می کشند و شیرینی های مرا با قیمتی خوب می خرند. من مردی ثروتمند می شوم. حالا این پول را چه کار کنم؟

 مرد کمی فکر کرد و گفت: چه طور است یک فیل بخرم و یک معبد بزرگ بسازم، ولی نه، اگر مشغول تجارت مروارید، الماس و سنگ های قیمتی دیگر شوم خیلی بهتر است. آن وقت می توانم لباس مرتب و گران قیمتی بپوشم و نزد شاه بروم و بگویم: سرورم! این سنگ های قیمتی برای شما آورده ام. شاه از سنگ های قیمتی من خوشش می آیند و آن ها رابرای ملکه می خرد. او مشتری من می شود و روز به روز پولدارتر و پولدارتر می شوم.

آن وقت قصری می خرم با باغ های پر از انبه، باغچه هایی پر از گل سرخ و استخرهایی با قوهای زیبا و نیلوفرهای آبی قشنگ.

ثروتمندان کشور به دیدارم می آیند و از من می خواهند که دخترشان را به همسری بپذیرم، اما من با هیچ کدامشان ازدواج نمی کنم. تا این که یک روز شاه نزدم می آید و از من می خواهد که با دخترش ازدواج کنمن. من قبول می کنم و داماد شاه می شوم. به زودی صاحب دو پسر و یک دختر می شویم. روزها در باغ با آن ها بازی می کنم و وقتی خسته می شوم، دراز می کشم. به همسرم می گویم بچه ها را سرگرم کن تا من استراحت کنم.

ممکن است همسرم مشغول کاری باشد و نتواند بچه ها را ساکت کند. آن ها هم با سر و صدایشان مزاحم خواب من می شوند. من فریاد می کشم، اما ساکت نمی شوند. پس عصایم را برمی دارم و آن ها این طوری تنبیه می کنم.
مرد به خیال این که دارد فرزندانشان را تنبیه می کند، دست هایشان را در هوا تکان داد. ناگهان دستش به کوزه آرد خورد و کوزه به زمین افتاد و شکست و آردها کف اتاق پخش شد. مرد از جایش پرید. دور و برش را نگاه کرد؛ نه از قصر خبری بود و نه از باغ های زیبا. نه از شاهزاده خانم خبری بود و نه از بچه ها. او مانده بود و یک کوزه شکسته و اتاقی که کف آن پراز آرد شده بود.

مطالب مرتبط:
موسی و مرد قصاب
خوشبخت ترین آدم
معلم و کودکان

کودک و نوجوان تبیان
تنظیم: فهیمه امرالله-منبع: کتاب قصه های شیرین و دلنشین (کلیله و دمنه)