عواملی که قدرت بیان را کاهش یا افزایش می دهد
چگونه فن بیان مان را بالا ببریم؟
فن بیان یعنی توانایی صحبت کردن. به همین سادگی. توانایی شما در حرف زدن هر چقدر بیشتر باشد یعنی فن بیان شما قوی‌تر است.
آقایی سی‌ساله هستم که قدرت بیان خوبی ندارم و متأسفانه نمی‌توانم به‌موقع صحبت کنم و همین باعث ایجاد مشکل در زندگی من شده است. از شما راهنمایی می‌خواهم تا مشکلم را حل کنم.
فن بیان یعنی توانایی صحبت کردن. به همین سادگی. توانایی شما در حرف زدن هر چقدر بیشتر باشد یعنی فن بیان شما قوی‌تر است. برای داشتن فن بیان باید بتوانید خوب و با اعتماد به نفس حرف بزنید و البته واضح صحبت کنید. نکات زیر به شما در داشتن فن بیان کمک می‌کند. آن‌ها را مطالعه و تمرین کنید و مطمئن باشید تمرین شرط اساسی یادگیری و موفقیت در هر کاری است.
معمولاً دو علت می‌تواند توانایی قدرت بیان ما را افزایش یا کاهش دهد. 1. بازداری‌های عاطفی و درونی 2. عدم‌کفایت خزانه لغت در ذهن
اما آنچه در باب مسائل روانی مطرح می‌شود بیشتر به گزینه اول مرتبط است. آدم‌هایی که از کودکی در خانواده‌هایی بزرگ شده‌اند که ابراز احساسات در آن رایج نبوده و افراد در ارتباط با یکدیگر در حیطه احساسات کلامی هزینه‌ای نداشته‌اند در بروز درونیات خود دچار مشکل می‌شوند.
این موضوع به این معنا نیست که آنان احساسات کمی هم داشته باشند، نه. بلکه آن‌ها با شیوه‌های ابراز احساسات آشنا نبوده و از نوعی بازداری و کنترل شدید احساسات و عواطف برخوردارند. لذا برای برطرف کردن این مشکل نیاز است تا فرد با پذیرشی که برای خود به وجودمی آورد به‌تدریج مهارت‌های بازگویی درونیات و ذهنیات و رازهای شخصی را در حد عادی و معمول بیاموزد.
افراد در اطراف خود دارای حریم‌های شخصی نامرئی هستند. ضخامت این حریم شخصی در افراد مختلف متفاوت است در برخی خیلی نازک و در برخی دیگر بسیار ضخیم است.
برای اینکه خوب صحبت کنیم لازم است:
۱- کلمات را واضح ادا کنید. به گونه‌ای بلند حرف بزنید که صدایتان شنیده شود.
۲- نرم‌تر حرف بزنید.
۳- برای واضح حرف زدن از دستور زبان کمک بگیرید.
۴- با اطمینان صحبت کنید.
۵- احساسات خود را کنترل کنید.
۶- میان صحبت کسی نپرید.
۷- شنونده خوبی باشید.
8- دایره لغات خود را افزایش دهید.
9- مختصر و مفید حرف بزنید.
10- نکات اصلی صحبتتان را تکرار کنید.
11- غیبت و شایعه‌پردازی نکنید و طعنه را کنار بگذارید.
افراد در اطراف خود دارای حریم‌های شخصی نامرئی هستند. ضخامت این حریم شخصی در افراد مختلف متفاوت است در برخی خیلی نازک و در برخی دیگر بسیار ضخیم است. افرادی که حریم‌ها بسیار نازک دارند اسرار زیادی از خود را برای دیگران فاش می‌کنند و مسلماً گاهی نیز به دلیل این فاش‌سازی مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند و افرادی که حریم‌های ضخیمی دارند در برقراری ارتباط با دیگران دچار شکل می‌گردند؛ بنابراین حفظ تعادل در این حریم شخصی می‌تواند انسان را در سلامت بهینه نگه دارد.
سعی کنید تمرین را آغاز کنید. یک فرد مورد اعتماد مثل یک دوست و یا یک فرد متخصص و معتمد مثل مشاور را بشناسید و گاها با بیان احساسات و یا استرس‌ها و یا عواطف خود اجازه دهید تا تخلیه روانی صورت گیرد؛ و راهکارهایی هم در قبالش دریافت کنید.
به‌مرور این بازگویی را می‌توانید به سمت اعضای خانواده و اطرافیان خود نیز سوق دهید. متأسفانه در فرهنگ ما طوری با پسرهای خانواده برخورد می‌شود که آن‌ها یاد می‌گیرند احساسات خود را مخفی کنند. بروز ندهند. گریه نکنند و... درحالی‌که ابراز احساسات جنسیت نمی‌شناسد و می‌تواند سوپاپ اطمینانی برای سلامت روان اشخاص باشد.
در بازگویی درونیات خود از حداقل بازداری استفاده کنید و هر چه در این زمینه تلاش کنید موفق‌تر می‌شوید. سعی کنید در این مواقع خود را راحت بگذارید و مدام با بایدها و نبایدهای بی‌دلیل حرف خود را سانسور نکنید.
اگر خود را بپذیرید کمتر بازداری خواهید داشت. کمتر احساس خود را نابجا یا زشت خواهید دانست. کمتر آن را غیرعادی و نامتعارف می‌دانید. البته تمرین‌های نوشتن هم می‌تواند در همین زمینه به شما کمک کند و استارت خوبی برای بیان کردن عواطف باشد.
منبع: پرسش و پاسخ های عمومی مشاوره روانشناسی مرکز مشاوره
