هر كس حسين بن على (علیهماالسلام) را در روز عاشورا زيارت كند و نزد قبر آن حضرت گريان شود روز قيامت خداوند را با ثواب دو هزار حج و دو هزار عمره و دو هزار جهاد ملاقات كند، آن هم ثواب حج
خداي سبحان به ما زمين داد، امّا گفت: تو بايد آباد كني؛ به ما برزخ داد، گفت: تو بايد آباد كني؛ به ما قيامت داد، به ما گفت: تو بايد آباد كني ! به ما بهشت داد، يعني زمين بهشت را داد؛ گفت: تو بايد غرف مبنيّه بسازي. بنابراين بهشت را انسان مي سازد، قيامت و برزخ
غدير خونين كربلا ـ 1بحثي به عنوان « غدير خونين كربلا » مطرح است و آن راز و رمز قيام جهاني سالار شهيدان، حسين بن علي بن أبيطالب است. مستحضريد كه ولايت و عترت طاهرين همتاي قرآن كريمند، بر اساس ا نّي تارکم فيكم الثّقلين كتاب الله و عترتي1. و همانطوري كه تفسي
1. عمر بن سعد یك روز پس از ورود امام علیهالسلام به سرزمین كربلا یعنی روز سوّم محرم با چهار هزار جنگجو از اهل كوفه وارد كربلا شد.1
2. امام حسین علیهالسلام قسمتی از زمین كربلا كه قبر مطهرش در آن واقع ميشد را از اهالی نینوا و غاضریه به شصت هزار د
1. امام حسین علیهالسلام در روز پنجشنبه دوم محرم الحرام سال 61 هجری به كربلا وارد شد.1
عالم بزرگوار سید بن طاووس نقل كرده است كه: وقتی امام علیهالسلام به كربلا رسید، پرسید: نام این سرزمین چیست؟ همین كه نام كربلا را شنید فرمود: این مكان جای فرود آمدن
از نظر باورهاى تشيع اينگونه نيست كه معصومينى چون حضرت امام حسين(علیهالسلام) خودشان را فداى امت گناهكار كرده باشند و اين موضوع يعنى فدا شدن رهبر معصوم يكى از بزرگترين اركان اساسى مسيحيت تحريف شده است و اربابان كليسا اساس دعوت خود را بر فدا شدن مسيح در راه
من آمدهام كه گناهكاران را به توبه و استغفار از گناه و بازگشت به سوى خدا دعوت نمايم و در باب هفتم جمله دهم مىخوانيم: توبه، سبب رستگارى و نجات مىگردد و بايد بندگان خدا حليم باشند
ماه تو كه میرسید، تقریباً همه خانههای شهر، پرچم تو را بر سردر و بر پشتبامهای كاهگلی میزدند. دو طرف كوچهها و خیابانها، پرچمهای سیاه و سبز و سرخ تو در اهتزاز بود و هركدام حرفی داشت انگار. یكی از عزاداری تو خبر میداد و آن یكی از راه و رسم و دین و
القا مىشود كه تمام مصائب و رنجهايى كه بر پيامبران و اهلبيت عصمت و طهارت وارد شده براى اين بوده كه امت گناهكار نجات يافته و آن وجودهاى پاك با تحمل اين صدمات، قدرت شفاعت براى خلافكاران امت خويش را كسب كنند.
در اندیشه امام حسین(علیهالسلام) تلاش انسان باید به اندازهای باشد كه از این جهت به دیگران نیازمند نباشد، به طوری كه برای تأمین نیازهای اولیه زندگی دست نیاز به سوی دیگران دراز كند.
تأثیر حاكمیت سیاسی جامعه بر زندگی شخصی و اجتماعی افراد انكار شدنی نیست. بنابر این حاكمیت سیاسی در اختیار هر گروهی قرار گیرد افكار و اندیشههای آن گروه در جامعه رواج پیدا میكند و به طور غیرمستقیم افراد را نیز تحت تأثیر قرار میدهد.
در اندیشه دینی انسان نمیتواند نسبت به جامعه و تحولات آن بیتفاوت باشد؛ زیرا این تحولات گذشته از تأثیر آن در زندگی اجتماعی انسان به طور غیرمستقیم در زندگی فردی انسان هم تأثیر میگذارد. بر این اساس عزت اجتماعی مسلمانان سبب عزت فردی آنان نیز میگردد، همان
انسانها از واژه عزت و مفهوم آن لذت میبرند و آرزو دارند در خانواده، جامعه، دنیا و ... عزیز باشند و در برابر، با شنیدن واژه ذلت و پی بردن به مفهوم آن، از اینكه روزی به چنین سرنوشتی گرفتار شوند احساس وحشت میكنند.
واقعاً عاشورا هنوز برای ما در پرده ابهام است. در زیارت ناحیه مقدسه، حضرت امام زمان (علیهالسلام) میفرماید: اگر زمانه مرا به تأخیر انداخت و مقدّرات از یاریات بازم داشت و نتوانستم در ركاب تو با دشمنانت بجنگم، ولی از صبح تا شب برایت گریه میكنم و به جای
باید این حالتها كه اساس سلوك باطنی است، در انسان پیدا شود، مهمترین نردبان سلوك این است كه انسان چشم از عاشورا برندارد، لذا سلوك به بلا از بهترین نردبانهاست. بلای ما، به اندازه خود ما سلوك دهنده است، ولی بلای سیّدالشّهدا(علیهالسلام) به اندازه عظمت حضرت
این سلوك آدم را درویش نمیكند، بلكه سالك با بلای سیّدالشّهدا(علیهالسلام) محور درگیری با باطل در عالم میشود: «سلمٌ لمن سالمكم و حربٌ لمن حاربكم» در یك جبهه وفا و در جبهه دیگر یكپارچه آتش است. همچنین این سلوك لعن و سلام و رحمت میآورد.
سلوك به بلای سیّدالشّهدا (علیهالسلام)، یعنی؛ در این ماجرا وارد و با عاشورا سالك شدن. نه فقط بلای سیّدالشّهدا(علیهالسلام)، بلكه بلای چهاره معصوم(علیهمالسلام)، از جمله امام زمان (علیهالسلام) كه ایشان مبتلاترین انسانهای عالمند، كیست كه این را بفهمد؟!