در حال و هوای میلاد موعود (عج(
شعری از محمدعلی محمدی (م. ریحان)
این روزها در آستانه‌ی نیمه‌ی شعبان، خیابان‌ها و كوچه‌ها همراه منتظران، خود را برای میلاد موعود (عج) و مصلح بشریت آماده می‌كنند. نیمه‌ی شعبان تنها یادآور یك نام است؛ حضرت مهدی (عج) و میلادی كه گویی برای انتظار است؛ انتظاری برای ظهور.
به این مناسبت، محمدعلی محمدی (م. ریحان)، شعری را در اختیار بخش ادب خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، قرار داده است، كه متن آن در پی می‌آید:
یا قیوم
«سیصد... و سیزده»
سیصد هزار سال
یا سیزده بهار
پس از این
سیصد سوار از طرف مشرق
مهمیز می‌كشند
و می‌تازند
و ما هنوز به خود می‌گوییم:
«از خیل خستگان تماشا - ما -
فرصت نصیب چند نفر خواهد شد؟»
***
عیسی هنوز روی صلیب است
یحیی هنوز...
خضر هنوز...
آسمان هنوز...
از هفت‌سوی هفت بیابان خواب
اصحاب كهف، روی به دروازه‌های شهر...
ما، خیل خستگان تماشا
تردید می‌كنیم:
- «چه مقدار خفته‌اند؟»
از ردپای مورچه بر سنگ سوخته
تا روز گاو و سامری
آسان گذشته است
دجال پشت این در چوبی است
فرصت نمی‌كنیم كه شمشیری از غلاف
بیرون بیاوریم و بجنگیم.
***
دلوی نیافتیم كه یوسف را
از چاه بركشیم
و كاروان تشنه به راه افتاد
و در میان بیابان گم شد
حالا كسی به مردم كنعان
در سال‌های قحطی حرمت
گندم نمی‌دهد
بیچاره گرگ هم
از تهمت دریدن یوسف
راه خلاص بازنخواهد جست
***
تاوان اعتقاد پریشان
- به انتظار
چشمان خسته‌ای است كه جز خاك
از رعد بیقرار سم اسبان
طرفی نمی‌برند
سیصدهزار سال
یا سیزده بهار پس از این
شاید نگاه مادر موسی
یا چشم‌های سوخته‌ی یعقوب
در انتهای این همه تشویش و انتظار
و ما هنوز بپرسیم
از خود:
- «از ردپای مورچه تا صبح
با چشم‌های سوخته‌ی خود چه كرده‌یم؟!»
محمدعلی محمدی (م. ریحان) (3/6/86)
