آثار «پیاده روی اربعین» در زندگی فردی، اجتماعی و خانوادگی

 دکتر «سید محسن اصغری نکاح»، استادیار دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی نتایج نشست تخصصی «پیاده روی اربعین از منظر تربیتی، روان شناختی و جامعه شناختی»، را که با حضور دکتر حسنی درمیان ؛ جامعه شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی و دکتر محسن مهرورز ؛‌متخصص ایمنی شناسی برگزار شد به شرح زیر تبیین کرد:

نهادینه شدن ایثار و از خودگذشتگی در شخصیت

پیاده روی اربعین پدیده ای چند بعدی است و علاوه بر ابعاد معنوی از منظرهای فرهنگی، اجتماعی، روان شناسی و جامعه شناختی قابل بررسی است. افرادی که در پیاده روی اربعین شرکت می کنند از نزدیک رفتارهایی مانند ایثارگری، از خود گذشتگی و مهمان نوازی و خدمت به زائران و محبان اهل بیت(ع) را لمس می کنند. آشنایی با چنین رفتارهای مثبتی و تجربه آن ها از نزدیک، باعث می شود این ویژگی ها در افراد نهادینه شود؛ همچنین افراد با سلیقه ها و فرهنگ های مختلف در کنار یکدیگر و قدم به قدم با هم برای رسیدن به مقصدی مشترک همکاری می کنند و این تفاوت ها باعث نمی شود که به یکدیگر کمک نکنند. یکی دیگر از دستاوردهای روان شناختی این پیاده روی، درک متقابل اطرافیان و کمک به همنوع است. در بحث ایثار، توان مالی خیلی مهم نیست و هر فردی در حد توانش می تواند به دیگران کمک کند که در راهپیمایی اربعین، مثال های عینی زیادی در این باره دیده می شود.

یک خاطره واقعی از کمک به دیگران

درباره مصادیق عینی ایثار و کمک به همنوع، فردی که در راهپیمایی اربعین شرکت کرده بود تعریف می کرد بعد از مدتی پیاده روی، خسته شده و برای استراحت در جایی نشسته است. فردی می آید و جلوی او می ایستد. او خودش را جابه جا می کند تا مزاحمتی برای دیگران نداشته باشد؛ اما آن فرد دوباره می آید و جلوی او می ایستد. او در حالی که تعجب کرده بوده، از آن فرد دلیل این کار را می پرسد. آن فرد هم جواب می دهد که می خواستم جلوی نور آفتاب را بگیرم تا اذیت نشوی.

تعامل بهتر با دیگران

افرادی که با برنامه ریزی خودشان و پذیرفتن سختی ها و هزینه های مالی تصمیم می گیرند گروه هایی را برای حضور در پیاده روی اربعین تشکیل دهند، راهکارهای تعامل بیشتر با همنوع را در راه رسیدن به هدفی آرمانی تمرین می کنند که یادگیری این مهارت، بسیار ارزشمند است.

تقویت هویت دینی در خانواده

در پیاده روی اربعین، باورها و اعتقادات دینی افراد نیز تقویت می شود. یکی از دلایل اصلی که توصیه می شود افراد با خانواده، همسر و فرزندان شان در این راهپیمایی با شکوه شرکت کنند، نهادینه شدن اعتقادات دینی در خود و خانواده و فرزندان شان است. وقتی شما در راهپیمایی اربعین افراد زیادی را می بینید که با مال، فرزندان و همه دارایی شان در راه امام حسین (ع) خدمت می کنند ناخودآگاه نگرش تان درباره خدمت به اهل بیت(ع) و درس گرفتن از آن ها تغییر خواهد کرد. در این دوره که بعضی نوجوانان و جوانان به دنبال هویت های بی ارزش هستند، پیاده روی اربعین به افراد هویت دینی می بخشد و این دستاورد بسیار ارزشمندی است.

احساس خود ارزشمندی و بزرگ شدن شخصیت

پیاده روی از نجف تا کربلا یک کلاس عملی برای بالا بردن صبر، تحمل و شکیبایی است. بالاخره تحمل سختی های مسیر، کمبود امکانات و خستگی سفر باعث می شود افرادی که در شهرشان بیشتر امکانات در اختیارشان بوده است، نگرش شان به زندگی تغییر کند. نوجوانان و جوانانی که در خانه هایی با رفاه زندگی می کنند، معمولا آستانه تحمل شان پایین و توقع هایشان بالاست و همه شان بعد از شرکت در چنین راهپیمایی اعتراف می کنند که احساس بزرگ شدن دارند و شخصیت شان رشد یافته است.

تحول در زندگی بعد از برگشتن

بهتر است در طول این سفر و پیاده روی از بحث های بیهوده پرهیز شود؛ افراد در این پیاده روی فرصت فکر کردن پیدا می کنند تا به وضعیت فعلی و اهداف آینده شان فکر کنند. همچنین به این که چه کارهایی را باید برای پیشرفت در زندگی شان انجام دهند و چه رفتارهایی را باید در تعامل با خانواده شان حذف یا تقویت کنند. توجه به همین نکات باعث می شود بعد از برگشتن از این سفر، زمینه برای تغییر و تحول معنوی، فرهنگی، اجتماعی و حتی مادی افراد فراهم شود.

جا نمانید

همه ما باید برنامه ریزی کنیم تا از این ظرفیت عظیم، نهایت استفاده را ببریم؛ بنابراین باید تمام تلاش مان را بکنیم در این راهپیمایی پرشور شرکت کنیم تا از فیوضات معنوی و دنیایی آن بهره مند شویم. می توانیم دیگران را تشویق به شرکت در این راهپیمایی کنیم و اگر آشنایی را می شناسیم که دوست دارد در این راهپیمایی شرکت کند؛ ولی به لحاظ مالی این توان را ندارد، به او کمک کنیم و بدانیم احساس کمک به همنوع برای چنین کار ارزشمندی در بالا رفتن رضایت از زندگی تاثیرباور نکردنی دارد.

---

منبع : خراسان