معرفی موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی

سابقه برنامه ریزی توسعه در ایران به سال 1327 برمی گردد که اولین برنامه توسعه کشور به وسیله متخصصان خارجی تنظیم گردید و سازماندهی برای برنامه ریزی نیز در سال 1328 طراحی شد.

در بخش آموزش عالی در سال 1346 وزارت علوم و آموزش عالی تاسیس شد و نیز موسسه تحقیقات و برنامه ریزی علمی و آموزشی به عنوان سازمانی مستقل در جهت همکاری و همفکری با وزارت علوم و آموزش عالی در سال 1348 پس از طی مراحل قانونی بوجود آمد و در سال 1360 منحل گردید.

بدین ترتیب با انحلال موسسه تحقیقات متاسفانه نیروی انسانی با تجربه آن هم در سطح دانشگاه ها، وزارت و کشور پراکنده گردیدند.

در جریان طراحی برنامه اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و تدوین برنامه بخش آموزش عالی و تحقیقات، کمبود مطالعات و تحقیقات و اطلاعات مستند علمی و نیروی انسانی متخصص، با تجربه، کاردان و آشنا به امر برنامه ریزی توسعه در آموزش عالی احساس گردید که پس از بررسی های کارشناسی توسط متخصصان اقتصاد، برنامه ریزی و مدیریت، روانشناسی و علوم اجتماعی از دانشگاه های تهران، تربیت معلم تهران، شهید بهشتی، شیراز، اصفهان، تبریز و مشهد، طی 35 جلسه 6 ساعته مسایل و مشکلات آموزش عالی بررسی شد و به منظور چگونگی امر نهادی کردن پژوهش و برنامه ریزی در آموزش عالی با استفاده از تجربیات گذشته پیشنهاد گردید که موسسه ای با نام موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی تاسیس گردد.

در این زمینه، اساسنامه موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی در تاریخ 1369/12/25 توسط شورای گسترش آموزش عالی به تصویب رسید.

این موسسه عملاً از سال 1370 با امکانات مرکز آمار و برنامه ریزی آموزشی، که از واحدهای تابعه معاونت آموزشی وزارت متبوع است، شروع به کار نمود و با گذشت مدت زمانی در حدود 2 سال، سرانجام تشکیلات و نمودار سازمانی آن در تاریخ 1372/5/12 به تصویب سازمان امور اداری و استخدامی کشور رسید و فعالیت خود را رسماً آغاز نمود.


اهداف
1- زمینه سازی مناسب برای تامین اهداف و ماموریتهای "وزارت علوم، تحقیقات و فناوری"
2- توسعه و گسترش پژوهش در زمینه سیاستگذاری و برنامه ریزی در نظام آموزش عالی کشور
3- زمینه سازی مناسب برای ارتقای فعالیتهای پژوهشی مرتبط ماده

بخش پژوهش های دانش آموزی تبیان، تنظیم: نسرین صادقی