امان از دست آقای یوسفی

 یوسفی انرژی سابق را ندارد، شمرده و سر صبر حرف می‌زند و همین حوصله تماشاگر یک بازی حساس در قواره مسابقه پرسپولیس و السد را سر می‌برد. این ایراد همواره متوجه یوسفی بوده که بجای جملات ساده، از جمله‌های بلند استفاده می‌کند و برای بیان یک منظور ساده، سراغ سخت‌ترین شیوه می‌رود. کار وقتی بدتر می‌شود که می‌بینیم جناب یوسفی حواسش به کار بزرگ تیم ایرانی نبود و خواسته و ناخواسته تحت تأثیر تیم پرستاره قطری و حملات خطرناکش قرار داشت.

شیوه گزارش او خیلی زود موردانتقاد قرار گرفت. مثلا سایت آی اسپورت این طور واکنش نشان داد:«درحالی‌که پرسپولیس زخمی و غرورمندانه داشت مقابل حملات بی‌هدف و غیر خطرناک السد دفاع جانانه می‌کرد استاد داشت از پایان شیرین دوران بازیگری ژاوی و مربیگری فریرا با جام قهرمانی آسیا حرف می‌زد و از برتری مالکیت و تعداد پاس‌های صحیح حریف آمار می‌داد! نقاله‌خوانی استاد در حملات پرسپولیس مونوتون و بی‌روح و در عوض در هر سانتر حریف پرشور و هیجانی می‌شد!»

عملکرد یوسفی به‌قدری بد بوده که هیچ نظر مثبتی برای این گزارش او نیافتیم: «یوسفی روشن‌ترین نقطه شب تار السد مقابل برانکو و شاگردانش بود.» یا «پرسپولیس از ابتدای تأسیسش نزدیک‌ترین حالت ممکن به مهم‌ترین جام را دارد. اما پیمان یوسفی گل از پیش محتمل روی ضربه پنالتی را طوری گزارش می‌کند که انگار در حال گزارش دیدار دوستانه بین الجزایر و مالی است. همین‌قدر بی‌تفاوت.»

ایرادهای گزارش پیمان یوسفی به همین چند مورد محدود نمی‌شود. او حتی تحت تأثیر نام سرمربی السد قرار داشت. به‌طوری‌که ژزوالدو فریرا را مربی بزرگی دانست که تیم‌های بزرگی را رهبری کرده. اگر بنفیکا و پورتو را فاکتور بگیریم، براگا، مالاگا و اسپورتینگ بزرگ هستند؟

او یک گاف پرسروصدا هم داشت که واکنش فوری کانال‌های ورزشی را به دنبال داشت. کانال هواداران پرسپولیس چند لحظه بعد از اعلام یوسفی درباره ممنوعیت سیامک نعتمی این‌طور نوشت: «برخلاف آنچه یوسفی در جریان گزارش بازی گفت و همین‌طور اشتباه AFC، نعمتی از بازی برگشت محروم نیست.»

عدم قدرت در انتقال هیجان بازی، عیب تازه یوسفی نیست و بارها پیش آمد که مسابقه در اوج هیجان است اما او در فضای دیگر سیر می‌کند. نمونه بارزش را چندی پیش در گل قیچی برگردان کریستین رونالدو برای رئال مادرید شاهد بودیم که موجب انتقاد همه‌جانبه از یوسفی شد.

---