تبیان، دستیار زندگی

چگونه فرزند خود را از شایعه پراکنی باز دارید؟

چه کسی می داند شایعه پراکنی از چه سنی شروع می شود؟ شایعه سازی یک سرگرمی رایج برای بچه های 8 تا 9 ساله است. با آموزش به فرزندتان که چطور به دیگران احترام بگذارد، از دلخوری های معمول پیش گیری کنید.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
چگونه فرزند خود را از شایعه پراکنی باز دارید؟
در یکی از آخرین روزهای کلاس سوم، رووان چِنتر خیلی ناراحت به خانه آمد: "او شایعه ای شنیده بود مبنی بر اینکه یکی از همکلاسی هایش بخاطر اینکه او را نبیند مدرسه اش را تغییر داده". مادرش ربکا اِکلِر از شهر تورنتو در این خصوص می گوید: "حتی وقتی برایش توضیح دادم که او مدرسه اش را عوض کرد زیرا خانواده اش داشتند از این جا می رفتند، باز هم رووان حرف خودش را تکرار می کرد که بقیه بچه ها می گویند که او بخاطر تو مدرسه اش را عوض کرد".
شایعات ناپسند، رازهای در گوشی و نظرات شرم آور مثل آتش در بین بچه های 8 تا 9 ساله در مدرسه پخش می شود. دکتر کارین فِرِی استاد روانشناسی در دانشگاه واشنگتن در سیاتل توضیح می دهد که "بچه ها در این سن از شایعات استفاده می کنند تا ببینند روی دیگران چقدر قدرت و تاثیر دارند". "آن ها همچنین از این شایعات برای محبوب تر و معروف تر شدن استفاده می کنند". خوشبختانه، شما می توانید فرزندتان را راهنمایی کنید تا از این کار دوری کند. 

صحبت های معمولی را از شایعه جدا کنید
احتمالا فرزندتان اغلب اوقات با دوستانش صحبت می کند یا حتما به دوستانش پیام می دهد. مطالعات دانشگاه وان دوک از 60 دختر مقطع چهارم ابتدایی خواست تا به مدت 15 دقیقه "آزادنه بازی کنند". {user} در آن زمان، آن ها به طور متوسط در مورد 24 شخص مختلف صحبت کردند. بیشتر چیزهایی که گفتند حرف های معمولی بود ("من امروز وقت نهار کنار جان نشستم") یا حتی تعریف و تمجیدات، اما 3، 4 نظر بودند که منفی و شدیدا آسیب زننده بودند ("او فکر می کند خیلی شخص مهمی است"). دکتر کریستینا مک دونالد توضیح می دهد که: فرزندتان باید بداند که این نوع شایعات ممکن است کسی را ناراحت کند؛ مثل" دست انداختن کسی حتی اگر جلوی خود شخص گفته نشود. او توصیه می کند: "چند سناریوی کوچک را "اجرا کنید" و از او بپرسید اگر دوستانش در مورد او این گونه صحبت کنند چه حسی خواهد داشت".

از حریم خصوصی حمایت کنید
دکتر اِیلین کندی موره روانشناس بالینی در پرینستونِ نیوجرسی و نویسنده "قوانین نانوشته دوستی" می گوید: فرزند شما ممکن است فکر کند اگر چیزی که می گوید درست باشد و نظر شخصی او یا شایعه نباشد، پس غیبت محسوب نمی شود. بچه ها ممکن است صحبت کردن در مورد بچه ای که در امتحان رد شده، صحبت در مورد کسی که به دفتر مدرسه برده شده، صحبت در مورد کسی که برای پوشیدن کفش های ورزشی هنوز به کمک معلم احتیاج دارد را کار اشتباهی ندانند. اما قطعا این طور نیست. در حالی که برای فرزندتان قابل درک نیست که نباید در مورد هم کلاسیش که در کلاس حضور ندارد صحبت کند اما شما می توانید موضوعاتی که خارج از حد و حدود او هستند را به او آموزش دهید. در مورد مسائلی که ممکن است احساسات شخص را جریحه دار کند صحبت کنید (مانند طلاق و دیگر مسائل خانوادگی) مسائلی که باعث خجالت می شوند (مانند نمره بد، رد شدن در یک مقطع، یا مریض شدن در مدرسه) یا مسائلی که از آن ها اطلاعات درست ندارند (مثلا اینکه دانش آموزی که در دفتر مدرسه است دارد خودش را به موش مردگی می زند که بقیه برایش دلسوزی کنند) به این ترتیب او یاد می گیرد که نباید در مورد این مسائل صحبت کند.

روابط دوستانه را تقویت کنید
ممکن است وسوسه شوید به فرزندتان بگویید صحبت کردن پشت سر هم کلاسی هایش او را محبوب تر و معروف تر نخواهد کرد اما مطالعه دکتر مک دونالد نشان می دهد که در این سن، این گونه خواهد بود: بچه هایی که بیشتر شایعه درست می کنند بیشتر توسط هم سن و سالانشان دوست داشته می شوند و روابط دوستی شان نزدیک تر از بقیه ارزیابی می شود. در عوض، یکی از بزرگ ترین عواقب منفی شایعات را بگویید. دکتر فِرِی می گوید: "به فرزندتان بگویید اگر زیاد در مورد افراد دیگر غیبت کنید، بیشتر احتمال دارد بچه های دیگر هم در مورد شما غیبت کنند". هم چنین بگذارید بداند که علاوه بر شایعات راه های دیگری برای داشتن روابط دوستانه نزدیک وجود دارد و آن انجام کارهای لذت بخش با دوستان خواهد بود که از نشستن در کنار یکدیگر و حرف زدن، جذابتر خواهد بود. سپس مواردی را پیشنهاد کنید مانند: همکاری با یک پروژه خیریه، ثبت نام در یک تیم ورزشی، یا حتی تشکیل یک کارگاه کوچک. دکتر مک دونالد اضافه می کند: "کمک به فرزندتان و دوستانش در یافتن سایر چیزهای سرگرم کننده می تواند راهی طبیعی برای جلوگیری از شایعه پراکنی باشد".

مانع از پخش شدن شایعات شوید
دکتر کندی موره می گوید: با وجود اینکه برخی بچه ها به ندرت شروع کننده شایعه هستند، اما برایشان سخت است که در مقابل گوش دادن به آن یا تکرارشان مقاومت کنند. او می گوید: "به فرزندتان توضیح دهید که حرف های مبهم و بدون دانشی که از یک شخص به شخص دیگری گفته می شود، نوعی نامهربانی در مورد شخصی ست که در جمع حضور ندارد و وقتی آنها را بشنود قطعا ناراحت خواهد شد". عباراتی را به او پیشنهاد کنید که دفعه بعد که کسی در مقابلش غیبت می کند آن را بگوید؛ مانند: "خب، اما او همیشه در مورد تو حرف های خوبی می زند" یا "این واقعا به من ربطی ندارد".
هم چنین در مورد اینکه اگر چیزی که شنیده را می خواهد برای معلمش باز گو کند نیز نکاتی را به او بگویید. دکتر کندی موره می گوید: "به او بگویید اگر قرار است کسی بخاطر شایعه او از نظر فیزیکی یا احساسی آسیب ببیند یا اگر باعث انجام کار اشتباهی مانند تقلب در امتحان شود، آن را بازگو نکند. و اگر فرزندتان نمی تواند به معلمش بگوید که نمی خواهد این کار را انجام دهد می توانید خودتان یادداشتی برای معلمش بنویسید و قضیه را برایش توضیح دهید. 

مطالب مرتبط:
برای کودکتان هم وقت بگذارید
وقت تلف کردن را با تفریح اشتباه نگیریم
دوزبانگی چه تاثیری در آموزش و تحصیل فرزند ما دارد ؟

منبع: تیزلند